فیلتر تلگرام در ایران قرار بود فرصتی برای پا گرفتن پیامرسانهای داخلی باشد، یک سال پس از فیلتر تلگرام، آمارها نشان از موفقیت بیشتر پوسته های فارسی و غیررسمی تلگرام نسبت به پیامرسانهای مستقل داخلی دارد.
به گزارش فارس به گفته امیر خوراکیان معاون مرکز ملی فضای مجازی، پس از فیلتر تلگرام، عضویت در پیامرسانهای داخلی شدت گرفت به طوری که ۲۵ میلیون کاربر در پیامرسانهای داخلی ثبتنام کردند.
اما در حالی که انتظار میرفت سیل مهاجرت به پیامرسانهای داخلی ادامه یابد استفاده از تلگرام با فیلتر شکن و همچنین فیلتر نشدن نسخههای فارسی تلگرام به حیات این دو پیامرسان کمک کرد. وزارت ارتباطات مجری اعمال فیلترینگ در کشور است و حتی در برههای کم کاری این وزارتخانه در بستن فیلترشکنها صدای شورای عالی فضای مجازی را درآورد که سید ابوالحسن فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی گفت: «امیدواریم وزارت ارتباطات مانند گذشته به شرایط قبل از یک ماه اخیر برگردد و به همان میزانی که باید جلوی فیلترشکنها را میگرفت بگیرد.»
این شرایط باعث امیدوار شدن کاربران به ادامه فعالیت تلگرام و چشمپوشی از پیامرسانهای داخلی شد که در نتیجه براساس آخرین آمار اعلام شده از سوی حمید فتاحی معاون وزیر ارتباطات، تعداد کاربران پیامرسانهای داخلی در مهرماه امسال به ۱۵ میلیون نفر کاهش یافته است.
آمار کاربران هر یک از پیام رسانهای داخلی به صورت تقریبی از روی تعداد نصب محاسبه شده است. این آمار کاملا منطبق بر آمارهای ارایه شده مسئولان نیست. طبق این آمار احصاء شده در حال حاضر طلاگرام حدود 15 میلیون نفر، هاتگرام حدود 5 میلیون و 700 هزار نفر، سروش حدود 5 میلیون نفر، ویسپی حدود 1 میلیون و 200 هزار نفر، گپ حدود 1 میلیون نفر، بله حدود 630 هزار نفر، آی گپ حدود 300 هزار نفر و بیسفون حدود 105 هزار نفر کاربر دارند. بنابراین امروز هاتگرام و طلاگرام پرمخاطب ترین پیام رسان مورد استفاده کاربران در ایران هستند.
از سوی دیگر، هاتگرام و طلاگرام خیلی زود به آمار ۳۰ میلیون کاربر رسیدند و در تیرماه امسال عبدالصمد خرم آبادی دبیر کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه با اعلام آمار کاربران هاتگرام و طلاگرام گفته بود: «بیش از 30 میلیون کاربر ایرانی با علم به داخلی بودن نرم افزار هاتگرام و طلاگرام به آنها مراجعه کرده اند و در واقع با یک رفتار معنادار فیلتر شکن ایرانی را بر فیلتر شکن خارجی ترجیح داده اند.»
این آمار نشان میداد در صورتی که دولت از پیامرسانهای داخلی به صورت واقعی حمایت میکرد، آمادگی حمایت و استفاده از پیامرسانهای داخلی در کاربران وجود داشت. این عدم حمایت معنادار، نتیجه معناداری هم داشت و عملا شعار دولت درباره دادن فضای رقابتی به پیامرسانهای داخلی مجالی برای تحقق پیدا نکرد.