دارایی، اکباتان، بانک ملی، راه آهن، تهرانجوان، پاس، بنیاد شهید، نیروی زمینی، شاهین، گسترش، وحدت، مهر، بوتان، هما، بانک صنعت و معدن، نفت، تجارت، تاکسیرانی، آرارات، برق، پورا، کیان، دریانوردان، عقاب، سرباز، سعدآباد و... نام هایی که برای قدیمی‌های فوتبال خاطره است و برای نسل جدید فوتبال اسامی نه چندان آشنا.
اینها تنها تعدادی از تیم های تهرانی بودند که در دو دهه 50 و 60 در تهرانی که قطب فوتبال کشور بود فعالیت می‌کردند. تیمهایی که الان هیچ اثری از آثار آنها باقی نمانده است.
تیم فوتبال شاهین نایب قهرمان سال ۶۴ در جام باشگاه های تهران با چهره های سرشناسی مثل؛ امیر قلعه نویی، مجتبی محرمی، محمد حسین ضیایی، مرتضی یکه، محمود پازوکی و..
جام باشگاه های تهران که معتبرترین مسابقات فوتبال ایران بود و محملی برای خودنمایی تیمهای تهرانی، به خاطره ها پیوست تا از فوتبال تهران تنها سایه‌ای باقی مانده باشد.
دهه‌های ۵۰ و ۶۰ را باید اوج فوتبال باشگاه‌های تهران دانست که تیم های تهرانی به رقابتی داغ در آن می پرداختند. تیم هایی که هر کدام به یکی از محله های فوتبال خیز شهر تهران تعلق داشت. از سه راه آذری، دوراه قپان، امام زاده حسن، امام زاده معصوم، بلورسازی، عباسی خاکی، راه آهن، جوادیه و نازی آباد در جنوب غرب تهران گرفته تا میدان خراسان، تیردوقلو، گود عربها، مولوی، میدان اعدام، نظام آباد، اکباتان و بسیاری از محله های دیگر تهران که محمل تیمهای قدیمی تهران بودند.
از فوتبال تهران تنها یک نام باقی مانده و به جز استقلال و پرسپولیس به همراه دو تیم بدون هوادار اما پر امکانات سایپا و پیکان عملا تیم مهم دیگری در تهران نداریم. راه آهن و نفت آخرین تیمهای معتبر و قدیمی تهرانی بودند که به خاطره‌ها پیوستند.
امروز روز حتی همین چهار تیم تهرانی که در لیگ برتر حضور دارند کمتر از فوتبالیست‌هایی استفاده می‌کنند که ساخته و پرداخته فوتبال تهران باشند. حالا حتی استقلال و پرسپولیس هم برای تکمیل ظرفیت بازیکنان خود ناچار به استفاده از فوتبالیستهای غیر تهرانی و حتی غیر ایرانی هستند.
در واقع آنچه در سی چهل سال اخیر بر فوتبال تهران گذشته، فوتبال این شهر را در مسیر نابودی قرار داده است. تبدیل شدن زمین‌های خاکی به مدارس فوتبال پر زرق و برق اما بی خاصیت، جمع شدن فوتبال‌های خیابانی و تیمهای محلی، جام‌های مناسبتی در خیابان های تنگ، واگذاری ورزشگاه‌های داخل شهر همچون شهید شیرودی، اکباتان، راه آهن، برق، پاس، شهید کشوری و... به پیمانکارانی که درآمدزایی برایشان در اولویت قرار دارد و ده‌ها اتفاق دیگر باعث اضمحلال فوتبال تهران و پیامد آن آسیب پذیری فوتبال کشور شده است.
تیمهای باشگاهی تهران در سال ۶۰
از این ۱۸ تیم فقط دو تیم استقلال و پرسپولیس وجود دارند
علی دانایی فرد، حشمت مهاجرانی، منصور پورحیدری، حسن حبیبی، همایون شاهرخی، حسین فرکی، اصغر شرفی، منصور امیر آصفی، علی پروین، ناصر حجازی، حسن روشن، ایرج دانایی فرد، حسن روشن، آندرانیک اسکندریان، نصرالله عبداللهی، حسن نظری، ضیا عربشاهی، جعفر مختاریفر، محمد پنجعلی، اصغر حاجیلو، برادران بیانی، مجتبی محرمی، جواد زرینچه، مجید نامجو مطلق، سید مهدی ابطحی، مجید جلالی، رضا حسن زاده، مهدی پاشازاده، محمدرضا شکورزاده، فرشاد پیوس، مرتضی یکه، مصطفی اردستانی، ناصر محمدخانی، حمید درخشان، رضا نعلچگر، رضا احدی، بهتاش فریبا، برادران فنونی زاده، سعید مراغه چیان، حمید علیدوستی، فیروز کریمی، اصغر شرفی، حمید استیلی، محمد خاکپور و بسیاری از بزرگان دیگر در تاریخ فوتبال ایران، تنها بخشی از تاریخ پربار فوتبال تهران هستند. فوتبالی که دیگر از آن تنها نامی باقی مانده و یادی.
