مهران عسگری سه سال قبل با خداحافظی از تکواندوی ایران سر از تیم ملی ترکیه درآورد. او البته مدتی هم مربی بدنساز تیم ملی برزیل بود، اما آنجا هم ماندگار نشد و با وسط آمدن پای یک زن و ازدواج، در ترکیه ماندگار شد.
به گزارش خبر ورزشی ازدواج مهران عسگری با نورتاتار، خیلی زود این زوج تکواندوکار را سوژه رسانه‌های ورزشی ایران و ترکیه کرد. عسگری مربی تیم ملی ترکیه حالا برای همسرش، یکی از قهرمانان بنام ترکیه به آینده‌ای بهتر می‌اندیشد. خواندن حرفهای آن‌ها درباره مسیر جدید زندگی‌شان، اهداف ورزشی و فکرشان درباره ایران خالی از لطف نیست.
* چرا از تکواندوی ایران جدا شدید؟
مهران: به خاطر زندگی شخصی خودم تصمیم گرفتم دیگر برای تیم ملی بازی نکنم. مسابقات دانشجویی سال ٢٠١٥ آخرین حضور من در تیم ملی بود. بعد از آن دیگر در هیچ مسابقه‌ای بازی نکردم. دلایل زیادی هم برای تصمیمم داشتم، اما هر کجای دنیا که باشم، باز هم بازیکن ایرانی‌الاصل هستم و همه من را یک ایرانی می‌دانند، به همین دلیل وضعیت تکواندوی کشورم برایم اهمیت زیادی دارد. با این وجود مجبور بودم برای زندگی‌ام قید تیم ملی را بزنم.
* چه اتفاقی افتاد که تصمیم گرفتید به ترکیه بروید؟
مهران: اولویت اول زندگی من، همسرم و شرایط اوست. بعد از ازدواج، چون همسرم به عنوان یک تکواندوکار حرفهای در سطح اول دنیا باید برای مسابقات آماده می‌شد، در ترکیه ماندیم.
* داستان آشنایی شما و نور از کجا شروع شد؟
مهران: در المپیک لندن نور را شناختم. آن سال پشت سر یوسف کرمی ماندم و نتوانستم به المپیک برسم، اما در جریان همه مسابقات او بودم. وقتی بازی نور را دیدم که در لندن مدال نقره گرفت، تحت تأثیر قرار گرفتم، اما اولین برخورد جدی ما سال ٢٠١٥ در مسابقات دانشجویان جهان اتفاق افتاد و هر دوی ما برنز گرفتیم، اما هیچ صحبتی با هم نداشتیم تا اینکه در المپیک برزیل دوباره باب این آشنایی باز شد و در نهایت به ازدواج رسید.
* از تصمیمی که برای زندگی شخصی‌ات گرفتی، راضی هستی؟
مهران: بسیار راضی هستم. به‌عنوان مربی اختصاصی همسرم کنار او کار می‌کنم و به همدیگر انگیزه و انرژی می‌دهیم. به همین دلیل از تصمیمی که گرفته‌ام، راضی هستم و می‌دانم که راه پیشرفت برای خودم و همسرم باز است. دوری من از نور به عنوان همسر و شاگردم برای او بسیار سخت است.
* در حال حاضر در ترکیه مشغول چه کاری هستی؟
مهران: به عنوان مربی خصوصی و حریف تمرینی همسرم کنار او هستم تا هم آمادگی خودم حفظ شود و هم بتوانم به او کمک کنم.
* پیشنهاد مربیگری دارید؟
مهران: فدراسیون تکواندوی ترکیه پیشنهاد همکاری با تیم ملی را داد، اما فعلاً این پیشنهاد را قبول نکردم، چون قصد دارم به دنیای قهرمانی برگردم و دوباره روی شیاپچانگ مبارزه بروم. البته فاصله زیادی بین دنیای قهرمانی افتاده که این فاصله باید از بین برود تا بتوانم دوباره به تکواندو برگردم.
* همسرت قصد خداحافظی داشت؟
مهران: به خاطر حواشی‌ای که برای ما درست کردند، نور حدود ۲ ماه تکواندو را کنار گذاشته بود، اما با صحبت‌های من و مسئولان تکواندو بازگشت فوق العاده‌ای به شیاپچانگ مبارزه داشت و حالا خودش را برای مسابقات پیش رو آماده می‌کند.
* برای جهانی منچستر و انتخابی المپیک، روش مبارزه نور را تغییر دادید؟
مهران: روند تمرینات نور را طوری تنظیم کردیم که در شیوه مبارزات او تغییر ایجاد کنیم، اوایل یک مقدار کارمان دشوار بود و به این مسائل، هجمه‌های عجیبی که بود را هم اضافه کنید، اما خدا را شکر که توانستیم خودمان را از زیر فشار‌ها آزاد کنیم.
* هدف شما در ورزش حرفهای چیست؟
نورتاتار: پیش از المپیک گفته بودم که اگر مدال طلا بگیرم، تکواندو را کنار می‌گذارم، اما در لندن نقره گرفتم و در المپیک ریو مدال برنز. حالا هدف من روی طلای المپیک توکیوست، هرچند قبل از آن دو مسابقه قهرمانی اروپا و جهان را پیش رو دارم و برای کسب نتیجه مطلوب، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق هستم. در حال حاضر که ازدواج کرده‌ام و دوست دارم مادر شوم، به همین دلیل اگر طلای توکیو را به دست آورم، بعد از توکیو از دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی می‌کنم و به زندگی کنار همسر و احتمالاً فرزندم ادامه می‌دهم.
مهران: من به اهداف ورزشی خود رسیده‌ام، اما بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌ام مدال المپیک است که تاکنون محقق نشده است. امیدوارم این آرزو یک روز تحقق پیدا کند. می‌خواهم فعالیت ورزشی خود را به عنوان یک ورزشکار ادامه دهم و فارغ از هر نتیجه‌ای در المپیک توکیو کنار همسرم باشم. اگر شرایط فراهم شد، مبارزه کنم، در غیر این صورت به‌عنوان مربی کنار نور بمانم.
* تا چه اندازه با زبان مادری یکدیگر آشنا هستید؟
مهران: با اینکه از یک خانواده آذری‌زبان هستم، اما حدود ۱۲ سال است که زبان ترکی را بلدم و می‌توانم صحبت کنم. ترکیه هم مثل ایران فرهنگ غنی و اصیلی دارد، ولی من هیچ‌گاه فرهنگ بااصالت آریایی ایران را با هیچ کجای دنیا عوض نمی‌کنم و نخواهم کرد، حتی اگر در ایران زندگی نکنم.
نورتاتار: در وهله اول خوشحالم که همسر ایرانی و مهربانی دارم و دوم اینکه ایران کشور با فرهنگی است که مردم آن من را دوست دارند. در حال حاضر کمی زبان فارسی را یاد گرفته‌ام، اما می‌خواهم نوشتن و خواندن زبان فارسی را به‌طور کامل یاد بگیرم.
* قبل از آشنایی با همسرتان شناختی درباره ایران داشتید؟
نورتاتار: قبل از اینکه به ایران بیایم، اطلاعی از ایران نداشتم و عادت هم ندارم که درباره کشوری قضاوت کنم تا وقتی خودم شناختی از آنجا ندارم. وقتی به ایران آمدم، متوجه شدم مردم ایران مردم بسیار خوبی هستند و از مردم ایران تشکر می‌کنم، از مهران و خانواده‌اش هم تشکر می‌کنم که بسیار خون‌گرم با من رفتار کردند و من را از روز اول دوست داشتند. من پس از قهرمانی در مسابقات جهانی از طرف مردم ایران تبریک‌های مختلفی را دریافت کردم و ایرانی‌ها همیشه حامی و مشوق من بودند. حتی در بازی‌های کشور‌های اسلامی، من را به اسم فامیلی همسرم تشویق می‌کردند و این موضوع باعث دل‌گرمی بود و از آن‌ها ممنونم.
* تکواندوی ترکیه پیشرفت خوبی داشته، شما تیم ملی زنان ترکیه را چطور می‌بینید؟
نورتاتار: در سال‌های اخیر ورزشکارانی که در ترکیه به شکل حرفهای تکواندو تمرین می‌کنند، تعدادشان زیاد شده و همین موضوع سبب شده است که رقابت‌ها برای رسیدن به تیم ملی بسیار نزدیک باشد. از طرفی تیم ملی زنان ترکیه تمرینات مرتبی در اردو‌های مختلف دارد که باعث می‌شود بتوانیم نتیجه خوبی در این رقابت‌ها بگیریم.
* برای المپیک توکیو چه برنامه‌ای دارید؟
نورتاتار: می‌خواهم با کمک مهران بروم و قهرمان المپیک شوم. این توانایی را در خودم می‌بینم که طلای المپیک را هم بگیرم.
* جایگاه شما در رنکینگ جهانی کجاست؟
نورتاتار: نفر اول رنکینگ جهانی و المپیک هستم، اما حفظ این جایگاه خیلی دشوار است، ولی سعی می‌کنیم این کار سخت را هم در کنار همسرم انجام دهیم تا به هدف اصلی که کسب مدال طلای المپیک ۲۰۲۰ توکیو است، دست پیدا کنیم.
* سطح کمی و کیفی فینال گرندپریکس چطور بود؟
نورتاتار: در مسابقات فینال گرندپریکس، تکواندوکاران برتر هر وزن حضور پیدا می‌کنند و هر بازی حکم فینال را دارد و واقعاً طلای سختی گرفتم. از اینکه در این میدان سخت، موفق بیرون آمدم، بسیار خوشحال هستم و تلاش می‌کنم این روند خوب را در مسابقات جهانی منچستر و انتخابی المپیک ادامه دهم.
* همسرت تا چه اندازه در موفقیت‌های شما نقش داشته است؟
نورتاتار: مهران مربی من است و تمام وقتش را می‌گذارد تا من روز به روز پیشرفت کنم. او تمام مسابقاتم را می‌بیند و روند تمرینات و نقاط ضعف و قوت من و حریفان را آنالیز می‌کند و نقش پررنگی در موفقیت‌های اخیر من دارد.
* برای رقابت‌های جهانی منچستر چه برنامه‌ای داری؟
نورتاتار: طلای قهرمانی جهان سال ۲۰۱۷ را دارم، اما برای دفاع از عنوان قهرمانی کار سختی در پیش دارم. من تلاش خودم را انجام می‌دهم که باز هم قهرمان شوم.
مهران: به خاطر حواشی‌ای که برای ما درست کردند، نور حدود ۲ ماه تکواندو را کنار گذاشته بود، اما با صحبت‌های من و مسئولان تکواندو بازگشت فوق العاده‌ای به شیاپچانگ مبارزه داشت و حالا خودش را برای مسابقات پیش رو آماده می‌کند.
* برای جهانی منچستر و انتخابی المپیک، روش مبارزه نور را تغییر دادید؟
مهران: روند تمرینات نور را طوری تنظیم کردیم که در شیوه مبارزات او تغییر ایجاد کنیم، اوایل یک مقدار کارمان دشوار بود و به این مسائل، هجمه‌های عجیبی که بود را هم اضافه کنید، اما خدا را شکر که توانستیم خودمان را از زیر فشار‌ها آزاد کنیم.
* هدف شما در ورزش حرفهای چیست؟
نورتاتار: پیش از المپیک گفته بودم که اگر مدال طلا بگیرم، تکواندو را کنار می‌گذارم، اما در لندن نقره گرفتم و در المپیک ریو مدال برنز. حالا هدف من روی طلای المپیک توکیوست، هرچند قبل از آن دو مسابقه قهرمانی اروپا و جهان را پیش رو دارم و برای کسب نتیجه مطلوب، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق هستم. در حال حاضر که ازدواج کرده‌ام و دوست دارم مادر شوم، به همین دلیل اگر طلای توکیو را به دست آورم، بعد از توکیو از دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی می‌کنم و به زندگی کنار همسر و احتمالاً فرزندم ادامه می‌دهم.
مهران: من به اهداف ورزشی خود رسیده‌ام، اما بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌ام مدال المپیک است که تاکنون محقق نشده است. امیدوارم این آرزو یک روز تحقق پیدا کند. می‌خواهم فعالیت ورزشی خود را به عنوان یک ورزشکار ادامه دهم و فارغ از هر نتیجه‌ای در المپیک توکیو کنار همسرم باشم. اگر شرایط فراهم شد، مبارزه کنم، در غیر این صورت به‌عنوان مربی کنار نور بمانم.
* تا چه اندازه با زبان مادری یکدیگر آشنا هستید؟
مهران: با اینکه از یک خانواده آذری‌زبان هستم، اما حدود ۱۲ سال است که زبان ترکی را بلدم و می‌توانم صحبت کنم. ترکیه هم مثل ایران فرهنگ غنی و اصیلی دارد، ولی من هیچ‌گاه فرهنگ بااصالت آریایی ایران را با هیچ کجای دنیا عوض نمی‌کنم و نخواهم کرد، حتی اگر در ایران زندگی نکنم.
نورتاتار: در وهله اول خوشحالم که همسر ایرانی و مهربانی دارم و دوم اینکه ایران کشور با فرهنگی است که مردم آن من را دوست دارند. در حال حاضر کمی زبان فارسی را یاد گرفته‌ام، اما می‌خواهم نوشتن و خواندن زبان فارسی را به‌طور کامل یاد بگیرم.
* قبل از آشنایی با همسرتان شناختی درباره ایران داشتید؟
نورتاتار: قبل از اینکه به ایران بیایم، اطلاعی از ایران نداشتم و عادت هم ندارم که درباره کشوری قضاوت کنم تا وقتی خودم شناختی از آنجا ندارم. وقتی به ایران آمدم، متوجه شدم مردم ایران مردم بسیار خوبی هستند و از مردم ایران تشکر می‌کنم، از مهران و خانواده‌اش هم تشکر می‌کنم که بسیار خون‌گرم با من رفتار کردند و من را از روز اول دوست داشتند. من پس از قهرمانی در مسابقات جهانی از طرف مردم ایران تبریک‌های مختلفی را دریافت کردم و ایرانی‌ها همیشه حامی و مشوق من بودند. حتی در بازی‌های کشور‌های اسلامی، من را به اسم فامیلی همسرم تشویق می‌کردند و این موضوع باعث دل‌گرمی بود و از آن‌ها ممنونم.
* تکواندوی ترکیه پیشرفت خوبی داشته، شما تیم ملی زنان ترکیه را چطور می‌بینید؟
نورتاتار: در سال‌های اخیر ورزشکارانی که در ترکیه به شکل حرفهای تکواندو تمرین می‌کنند، تعدادشان زیاد شده و همین موضوع سبب شده است که رقابت‌ها برای رسیدن به تیم ملی بسیار نزدیک باشد. از طرفی تیم ملی زنان ترکیه تمرینات مرتبی در اردو‌های مختلف دارد که باعث می‌شود بتوانیم نتیجه خوبی در این رقابت‌ها بگیریم.
* برای المپیک توکیو چه برنامه‌ای دارید؟
نورتاتار: می‌خواهم با کمک مهران بروم و قهرمان المپیک شوم. این توانایی را در خودم می‌بینم که طلای المپیک را هم بگیرم.
* جایگاه شما در رنکینگ جهانی کجاست؟
نورتاتار: نفر اول رنکینگ جهانی و المپیک هستم، اما حفظ این جایگاه خیلی دشوار است، ولی سعی می‌کنیم این کار سخت را هم در کنار همسرم انجام دهیم تا به هدف اصلی که کسب مدال طلای المپیک ۲۰۲۰ توکیو است، دست پیدا کنیم.
* سطح کمی و کیفی فینال گرندپریکس چطور بود؟
نورتاتار: در مسابقات فینال گرندپریکس، تکواندوکاران برتر هر وزن حضور پیدا می‌کنند و هر بازی حکم فینال را دارد و واقعاً طلای سختی گرفتم. از اینکه در این میدان سخت، موفق بیرون آمدم، بسیار خوشحال هستم و تلاش می‌کنم این روند خوب را در مسابقات جهانی منچستر و انتخابی المپیک ادامه دهم.
* همسرت تا چه اندازه در موفقیت‌های شما نقش داشته است؟
نورتاتار: مهران مربی من است و تمام وقتش را می‌گذارد تا من روز به روز پیشرفت کنم. او تمام مسابقاتم را می‌بیند و روند تمرینات و نقاط ضعف و قوت من و حریفان را آنالیز می‌کند و نقش پررنگی در موفقیت‌های اخیر من دارد.
* برای رقابت‌های جهانی منچستر چه برنامه‌ای داری؟
نورتاتار: طلای قهرمانی جهان سال ۲۰۱۷ را دارم، اما برای دفاع از عنوان قهرمانی کار سختی در پیش دارم. من تلاش خودم را انجام می‌دهم که باز هم قهرمان شوم.
* رابطه‌ات با بانوان تکواندوکار ایرانی چطور است؟
نورتاتار: علاقه خاصی به تکواندوی ایران دارم. سبک بازی اکرم خدابنده و کیمیا علیزاده را می‌پسندم و با اکرم خدابنده، دوست هستم و با هم در تماس هستیم و از زمانی که با مهران ازدواج کردم، رابطه‌ام با ایرانی‌ها صمیمی‌تر شده و دختران تکواندوی ایران در مسابقات مختلف، من را تشویق می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود ارتباط عاطفی بیشتری با آن‌ها برقرار کنم.
خانواده تمام تکواندویی عسگری
پدر مهران: تکواندو را شروع کردم، مهران سه ساله بود
حسن عسگری پدر مهران، یکی از مربیان تکواندو به شمار می‌رود که بعد از ۴۰ سال فعالیت در این رشته، دان ۸ تکواندو دارد. علاقه شدید و فعالیت‌های بی‌پایان عسگری به رشته تکواندو باعث شد خانواده‌اش نیز قدم در راه او بگذراند. او در این‌باره می‌گوید: «از روزی که مربی تکواندو شدم، پسرم مهران فقط ۳ سال داشت و همراه من در تمرینات شرکت می‌کرد و حالا یکی از بهترین‌های تکواندو محسوب می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «مهران دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت اماکن ورزشی است. عضو تیم ملی تکواندو در دوره گذشته، مدال طلای المپیک دانشجویان جهان را کسب کرد.» او ادامه می‌دهد: «دخترم مهنوش نیز در همین مسیر قدم گذاشت. او اکنون دان ۴ تکواندو است و قصد دارد مربیگری کند.» عسگری به همسرش که مدتی است در سالن تکواندو مدیریت بخش بانوان را برعهده دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «همسرم فریبا عسگری، سال ۶۳ کمربند مشکی‌اش را گرفته بود، اما سال ۶۶ بعد از تولد مهران و سپس مهنوش، مجبور شد تکواندو را کنار بگذارد. خوشبختانه در حال حاضر به خاطر بزرگ شدن بچه‌ها، مدتی است که فعالیت‌های ورزشی‌اش را شروع کرده و به من کمک می‌کند.» عسگری با لبخندی بر لب ادامه می‌دهد: «به‌طور کلی یک خانواده تکواندوکار هستیم و همگی تعصب زیادی به این رشته داریم.»
حسن عسگری با اشاره به شروع فعالیتش در تکواندو می‌گوید: «۱۳ ساله بودم که با دیدن یکی از بستگان که در بوکس فعالیت می‌کرد، از کودکی علاقه خاصی به این ورزش پیدا کردم و همیشه آرزوی قلبی‌ام این بود که روزی بتوانم در یک رشته رزمی موفق شوم. به همین خاطر فعالیتم در بوکس را در باشگاه دخانیات شروع کردم و با ورود به رشته تکواندو، زیر نظر استاد داود ارجمند با انگیزه‌ای بیشتر مسیرم را ادامه دادم.»
نورتاتار: علاقه خاصی به تکواندوی ایران دارم. سبک بازی اکرم خدابنده و کیمیا علیزاده را می‌پسندم و با اکرم خدابنده، دوست هستم و با هم در تماس هستیم و از زمانی که با مهران ازدواج کردم، رابطه‌ام با ایرانی‌ها صمیمی‌تر شده و دختران تکواندوی ایران در مسابقات مختلف، من را تشویق می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود ارتباط عاطفی بیشتری با آن‌ها برقرار کنم.
خانواده تمام تکواندویی عسگری
پدر مهران: تکواندو را شروع کردم، مهران سه ساله بود
حسن عسگری پدر مهران، یکی از مربیان تکواندو به شمار می‌رود که بعد از ۴۰ سال فعالیت در این رشته، دان ۸ تکواندو دارد. علاقه شدید و فعالیت‌های بی‌پایان عسگری به رشته تکواندو باعث شد خانواده‌اش نیز قدم در راه او بگذراند. او در این‌باره می‌گوید: «از روزی که مربی تکواندو شدم، پسرم مهران فقط ۳ سال داشت و همراه من در تمرینات شرکت می‌کرد و حالا یکی از بهترین‌های تکواندو محسوب می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «مهران دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت اماکن ورزشی است. عضو تیم ملی تکواندو در دوره گذشته، مدال طلای المپیک دانشجویان جهان را کسب کرد.» او ادامه می‌دهد: «دخترم مهنوش نیز در همین مسیر قدم گذاشت. او اکنون دان ۴ تکواندو است و قصد دارد مربیگری کند.» عسگری به همسرش که مدتی است در سالن تکواندو مدیریت بخش بانوان را برعهده دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «همسرم فریبا عسگری، سال ۶۳ کمربند مشکی‌اش را گرفته بود، اما سال ۶۶ بعد از تولد مهران و سپس مهنوش، مجبور شد تکواندو را کنار بگذارد. خوشبختانه در حال حاضر به خاطر بزرگ شدن بچه‌ها، مدتی است که فعالیت‌های ورزشی‌اش را شروع کرده و به من کمک می‌کند.» عسگری با لبخندی بر لب ادامه می‌دهد: «به‌طور کلی یک خانواده تکواندوکار هستیم و همگی تعصب زیادی به این رشته داریم.»
حسن عسگری با اشاره به شروع فعالیتش در تکواندو می‌گوید: «۱۳ ساله بودم که با دیدن یکی از بستگان که در بوکس فعالیت می‌کرد، از کودکی علاقه خاصی به این ورزش پیدا کردم و همیشه آرزوی قلبی‌ام این بود که روزی بتوانم در یک رشته رزمی موفق شوم. به همین خاطر فعالیتم در بوکس را در باشگاه دخانیات شروع کردم و با ورود به رشته تکواندو، زیر نظر استاد داود ارجمند با انگیزه‌ای بیشتر مسیرم را ادامه دادم.»
یه روسری میکردی سرش بدبخت
خاک بر سر صراط که داره بی حجابی را ترویج میده