پاسدار شهید «براتعلی داودی» در ۱۳۳۷ در مشهد مقدس در خانواده‌ای محروم متولد شد و در نهایت در ۲۸ فروردین ۱۳۶۲ در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا به شهادت رسید. خبرگزاری میزان بُرش‌هایی از زندگی این قهرمان کشورمان را که در کتاب «ماشال» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.
خودم می‌کشتمت!
شخصیت مرکب و شگفتی داشت. اکثر وقت‌ها در حال شوخی کردن بود و خنده از لبش نمی افتاد. ولی ابهت و هیبت خاص و بی وصفی میان بچه‌ها داشت. آن قدر که هرگز حرفش روی زمین نمی ماند. چون علاوه بر آن شخصیت عجیب، می‌دانست با هر کسی با چه سبک و سیاقی حرف بزند.
با من که روحیه لوتی گری و داش مشتی داشتم همان طور مثل خودم حرف می زد. از جنگ و مسئولیت ما و حضور در جبهه‌ها صحبت می کرد. من هم از ترس مرگ و ناکار شدن بهش می‌گفتم. وقتی حسابی قانع و شیرفهمم کرد، لبخندی زد و گفت: نوبت بعدی که از منطقه برگشتم اگه اینجا دیدمت، خودم می‌کشمت!
