جان لوئیجی بوفون، سنگربان اسطوره‌ای ایتالیا و یوونتوس در مصاحبه‌ای با همسرش در فستیوال بزرگ «ترنتو» با اشاره به نقل قول لو یاشین، سنگربان افسانه‌ای شوروی معتقد است او هم احتمالا دروازه بان بزرگی است!
او ابتدا در پاسخ به سوال همسر مجری‌اش درباره اینکه واقعا دروازه‌بان خوبی نیست، اظهار داشت: در خواب هم در حال مهار توپ‌ها هستم؛ شاید آن توپ‌هایی که در دوران بازی نتوانستم بگیرم! خیلی اهل رقابت و به همین دلیل هنوز در حال بازی کردن هستم. رقابت را دوست دارم اما از تحقیر انسان‌ها متنفرم. من عاشق کونته هستم. او در یووه و تیم ملی، هم‌تیمی، کاپیتان و مربی من بوده است. او را خوب می‌شناسم و می‌دانم حرفه‌ای است. بنابراین هرگز نمی‌توانم در مورد هیچ چیز کونته را مقصر بدانم. آنتونیو به شکلی باورنکردنی حرفه‌ای است و واقعا توانایی آموزش فوتبال را دارد. اگر تیمش آن‌طور که بخواهد بازی نکند، نمی‌تواند شب بخوابد. من هواداران بیانکونری را درک می‌کنم و باید از حضور او در اینتر ناراحت باشند اما باید به کسی مثل آنتونیو با احترام برخورد کنند زیرا او تمام وجودش را برای یووه و کسب نتایج عالی گذاشت.انتخاب‌های او بحث برانگیز اما رابطه‌اش با یووه خاص و ویژه است.
بوفون در مورد مربیانی که تاکنون با آنها کار کرده، گفت: سرسخت‌ترین آنها قطعا کونته و شوخ طبع‌ترینشان قطعا رنزو اولیویری هستند اما مکس الگری هم شوخ بود. مشکل پسندترین و وسواسی‌ترین مربی هم بدون شک مائوریتزیو ساری نام دارد. بیش از همه مدیون کارلو آنچلوتی هستم. اگر نویو اسکالا این ایده دیوانه‌وار را داشت که در پارما به من برای اولین بار بازی دهد، کارلو حتی دیوانه‌تر بود. او جلوتر از لوکا بوچی، دوست و هم‌تیمی‌ام، پس از 5 یا 6 بازی مرا دروازه بان اصلی کرد. وزن سنگینی روی شانه‌هایم بود اما آنجا دوران من واقعا آغاز شد. یادم می‌آید مربی دروازه‌بان‌های تیم به من گفت: خوشبین نباش چون به یک بازنده تبدیل می‌شوی اما مطمئنم تو ما را سرافراز خواهی کرد!
بوفون در مورد سال های اخیر و مخصوصا جدایی اش از پاری سن ژرمن و بازگشت به یوونتوس اظهار داشت:حس کردم به آن تجربه در پاریس نیاز دارم تا خارج از منطقه راحت خودم حضور داشته باشم. هیچ تضمینی نبود شرایط خوب پیش برود اما این یک حقیقت است که حضورم در خارج از ایتالیا باعث شد آدم کامل‌تری باشم. باید از پاری سن ژرمن تشکر کنم که این موقعیت را به من داد زیرا بدون این فرصت، قطعا فصل گذشته بازنشسته شده بودم. با آنیلی در مورد رفتن به پاریس صحبت کردم و او گفت این یک تجربه مثبت برایم خواهد بود. به هر حال در یک نقطه مشخص، حس کردم می‌خواهم به خانه برگردم و باز هم پیش خانواده باشم. من در 2 ماه آخر هفته کنار خانواده بودم و این برایم کافی نبود. تصمیم گرفتم به تورین برگردم.هر چند حالا نسبت به قبل نقش کمرنگ‌تری در ترکیب دارم اما باز هم راضی هستم زیرا دیدن دویدن هم‌تیمی‌هایم و اینکه آنها ببینند من با وجود سنم هنوز در دروازه می‌ایستم، به من قدرت می‌دهد تا ادامه دهم. باعث افتخار من بود که یووه در سن 41 سالگی با من تماس گرفت تا نزد آنها برگردم.
بوفون درباره حسرت‌هایش افزود: من از یک خانواده کاملا ورزشی هستم و خیلی زود اهمیت پیشرفت مستمر و قانع نشدن را یاد گرفتم. حس نمی‌کنم تمام توانایی‌هایم را صرف کرده باشم. شاید به 15 درصد باقی مانده انرژی‌ام نیاز دارم تا در پایان دوران بازی بدرخشم. ما در یوونتوس به شدت به همدیگر اهمیت می‌دهیم و یکدیگر را تحسین می‌کنیم. این یک باند برادری است! من همیشه با رفقایم صحبت می‌کنم. با حضور آنها در کنارتان، حس می‌کنید هیچ چیز غیرممکن نیست. حاضرید در هر جنگی رژه بروید! بعد از آن گل برگردان که رونالدو با پیراهن رئال مادرید به ما زد، از او پرسیدم کریستیانو، چند سالت است؟ او خندید و گفت: 33، بد نیست نه؟ پیش خودم فکر کردم این لعنتی را ببین! اگر نمی‌توانی شکستش دهی، به او بپیوند!باید بگویم کریستیانو واقعا پسر خوبی است. ما زمان زیادی را با هم می‌گذرانیم و در مورد همه چیز صحبت می‌کنیم . او با همه هم‌تیمی‌هایش رابطه خوبی دارد. کریس برای یووه یک سورپرایز لذتبخش بود. اگر توپ طلا را می‌گرفت، یووه صاحب افتخار بزرگی می‌شد. هرگز توپ طلا نگرفته‌ام اما برای دروازه‌بان‌ها بردن این جایزه سخت است. تنها دروازه بانی که تاکنون توپ طلا گرفت، لو یاشین افسانه‌ای است.یاشین همیشه می‌گفت به عنوان دروازه بان، اگر بعد از اشتباهتان عذاب نکشید، نمی‌توانید دروازه بان بزرگی شوید. در این صورت من هم احتمالا باید دروازه‌بان بزرگی باشم!
