شب گذشته مارک ویلموتس با انتشار دوتوییت خبر فسخ قرارداد خود را با کارفرمای ایرانی علنی کرد. اتفاقی که برخی از منابع می‌گویند مقدمات آن پیش از دیدار تیم ملی با عراق آماده شده بوده است. در آن مقطع فدراسیون فوتبال ایران که به دلیل مشکلات مالی و البته مسئله مهم تحریم‌ها (باتوجه به عدم دسترسی به کمک فیفا به عنوان منبع اصلی اداره کننده مالی) نتوانسته بود دستمزد مارک ویلموتس را به موقع بپردازد، ناگهان با چهره‌ای تازه از او مواجه شد. مربی‌ای که به نظر آرام و مهربان و با ملاحظه (و حتی سازشکار) به نظر می‌رسید، ناگهان تغییر رویه داد و کلافه و نگران از پرداخت نشدن دستمزد، راه تهدید و دعوی را با فدراسیون ایران در پیش گرفت.
به گزارش ورزش سه کسی از کلمات رد و بدل شده بین تاج و ویلموتس پیش از دیدار ایران - عراق در اردن با خبر نیست، اما حالا پیداست که این سرمربی بلژیکی حتی شوقی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی برای دیدار حساس خاورمیانه‌ای نداشته است و حتی شاید حالا بشود به صحت برخی شایعات پی برد که اگر این مسابقه با حکم فیفا به زمین بی طرف منتقل نمی‌شد، ویلموتس باتوجه به شرایط عراق، حاضر نبود به این کشور سفر کند.
در واقع به نظر می‌رسد باوجود شور و حرارت اولیه سرمربی بلژیکی تیم ملی فوتبال ایران، او بعد از سفر به ایران و کار کردن در فضای جدید نتوانسته خود را با شرایط زندگی در این جغرافیای متفاوت وفق بدهد و به مرور نسبت به کار در تیم ملی ایران بی میل شده است. به خصوص که برخی از مربیان که تجربه کار در خاورمیانه را ندارند، با عدم اطلاع از سطح واقعی فوتبال و دشواری رقابت در قاره جدید کشور خود را ترک می‌کنند. اما بازی با بحرین تلنگری به ویلموتس بود تا متوجه شود با وجود حضور چند ساله در صدر رنکینگ آسیا، هر مسابقه‌ای در مرحله مقدماتی جام جهانی چقدر می‌تواند برای ایران دشوار و سرنوشت ساز باشد.
بعد از شکست مقابل عراق و نارضایتی‌های عمومی که از ملی پوشان شروع شده و به مدیران مختلف فدراسیون نیز تسری پیدا کرده است، تقریبا مشخص بود که کار با ویلموتس ادامه نخواهد یافت. اگرچه تصمیم گیران این موضوع با رازداری تمام، سعی کردند نقاط ضعف سرمربی بلژیکی را پنهان کنند، اما با جدایی این مربی، احتمالا ملی پوشان فوتبال ایران پرده‌هایی از دوران کار با وی را افشا خواهند کرد، (اگرچه ستاره‌ای مثل سردار آزمون پیش از موعد دست به این کار زده...)
در نهایت آنچه متعجب کننده و باعث تأسف است، خسارتی است که فوتبال ایران از استخدام این سرمربی متحمل شده است. چهره‌ای که باوجود سابقه خوب در دوران بازیگری دستاورد چندانی در دوران سرمربیگری نداشت و حضورش در ایران با تردید‌های بسیار همراه بود. تردید‌هایی که در نهایت جامه عمل به آن پوشیده شد تا فدراسیون فوتبال بلافاصله به دنبال آغاز یک دوره جدید با یک مربی تازه باشد؛ مربی که ممکن است داخلی یا خارجی باشد، اما هرکسی که هست باید حداقل ریسک را برای فوتبال ایران به همراه داشته باشد.
در حال حاضر موج اصلی انتقادات متوجه عدد قراردادی است که با مارک ویلموتس منعقد شده. (اگرچه کسی به طور دقیق از مبلغ توافق شده بین فدراسیون و سرمربی بلژیکی باخبر نیست و کلیه خبر‌ها صرفا در حوزه گمانه زنی متوقف مانده). با این حال فدراسیون که این مسئولیت را متوجه خود می‌بیند، به دنبال جمع کردن ماجرا با حداقل غرامت و آغاز دوره جدید در شرایطی است که شاید هرگز تصورش را نمی‌کرد با این انتخاب به چنین مشکلاتی بربخورد. البته در نهایت این در ذات فوتبال است که ممکن است یک تیم در یک دوره زمانی فرد مناسب خود را پیدا نکند و بنابراین همیشه تغییرات در فوتبال محتمل اند.
فوتبال ایران نیز با عبور از گزینه ویلموتس باید خود را آماده چالش‌هایی کند که از فروردین ماه تا خرداد پیش رو دارد و با عبور از آن‌ها خود را برای حضور در دور دوم این رقابت‌ها مجهز کند. مسابقاتی که خیلی زودتر از حد انتظار خواهد رسید و شاید سال آینده در همین روز‌ها تا حد زیادی تکلیف خود را بابت صعود یا عدم حضور در جام جهانی قطر ۲۰۲۲ بدانیم.
پیداست تیم ایران نسلی درخشان و قدرتمند را در اختیار دارد و ناکامی در عرصه ملی برای هوادارانی که توقع آن‌ها به خصوص بابت نمایش‌های سال‌های گذشته بالا و بالاتر رفته به هیچ وجه قابل قبول نیست.
