زمان باج گیری روی سکوها باید به پایان برسد

به گزارش سرویس ورزشی صراط، کانون هوادارن و مشوقین باشگاه پرسپولیس بیانه‌ای را از قول مدیر کانون هواداران این باشگاه حسین فریدونی صادر کرد که به شرح زیر است:
نزدیک به سه ماه است که تغییرات مدیریتی در باشگاه اعمال شده و با توجه به مسئولیت اینجانب، این توانایی را پیدا کردیم تا در کانون هواداران طی این مدت به خوبی دوستان واقعی را از مدعیان دروغین و دوست نما تشخیص دهیم. این زمان کوتاه سنگ محک خوبی برای سنجش عیار هواداری اطرافیان تیم بود. کما اینکه تجربیات مدیران سابق باشگاه، اصحاب رسانه، پیشکسوتان و دست اندرکاران امنیتی و انتظامی و... و همچنین اتفاقاتی که در سال‌های اخیر در باشگاه رخ داد براین دستاوردها صحه می‌گذارد. از آنجا که دانستن حق مردم است، برآن شدیم طی بیانیه‌ای مطالبی را به اطلاع خانواده بزرگ فوتبال کشورمان علی الخصوص طرفداران تیم همیشه سرافراز پرسپولیس برسانیم.

نه تنها پرسپولیس بلکه هر تیمی در اقصی نقاط جهان بدون هوادار و طرفداران واقعی‌اش معنایی پیدا نمی‌کند. تبدیل شدن هر مجموعه و تیمی (در قالب ورزش) به یک تیم مردمی محصول پارامترها و اتفاقات فرهنگی و تاریخی مشخصی است. تاریخ باشگاه‌های مردمی در جهان نشان می‌دهد که همواره آن‌ها محصول انباشت آرزوها، نیازها و باورهای جمعی آن اجتماع‌اند و بدون شک باشگاه بزرگ پرسپولیس نیز از این قاعده مستثنی نیست.

بازیکنان می آیند و می‌روند. چه محبوب چه عادی. عمر مفید یک بازیکن برای هر باشگاه دست بالا 10 سال است. مدیران موفق و ناموفق در رفت و آمدند. عمر مفید هر مدیر در باشگاه به ویژه کشور ما به تجربه بیش از چند سال نیست اما این هوادار است که از سنین کودکی و نوجوانی تا میانسالی و سالمندی همچنان به پای معشوقش می‌ایستد و زیبا آنکه میراث هواداری خود را به فرزندان و نوادگان شان منتقل می کنند. پشت به پشت، نسل به نسل.


از این رو تکریم هواداران و توجه به خواست‌ها و نیازهای آنان یک اصل اساسی و بدیهی در هر باشگاهی است که بالطبع باشگاه محبوب ما نیز با توجه به خیل عظیم مشتاقان و هوادارانش می‌تواند نسبت به این اصل مهم بی‌تفاوت باشد. در گذشته‌های نه چندان دور از میان خیل پرشور هواداران در ورزشگاه‌ها گروهی که خوش صداتر، پویاتر و خالق تر بودند نبض سکوها را به دست گرفته و مسئولیت تشویق را عهده دار بودند. آنان نه داعیه ای بیش از دیگر هواداران داشتند و نه خود را وکیل و ارباب هوادار می‌شمردند. جان کلام آن‌ها تشویق تیم محبوب‌شان بود و آرزویشان پیروزی تیم. نه انتظاری وجود داشت و نه کیسه‌ای از این کار برای خود دوخته بودند. سرآمد تمامی آنها نیز مرحوم محمد نایب عباسی معروف به «محمد بوقی» بود. مهربان، متواضع و نجیب که گاه حکم پدری برای تماشاگران و بازیکنان داشت. هرگز کلامی رکیک برزبانش جاری نشد.
هرگز بازیکنان را بدهکار خود نمی‌دید و آن‌ها را تهدید نمی‌کرد و هرگز وارد هیچ باند و جریان ورزشی و غیر ورزشی نشد. آن مرحوم هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد در تشویق‌ها، هواداران از حیطه ادب خارج شوند. او و امثال او به واقع عاشق تیم خود بودند. اگر تیم بد بازی می‌کرد، انتقاد می‌کرد اما نه در هنگام بازی و آن هم به بدترین شکل ممکن، اگر بازیکنی خوش نمی‌درخشید او را صرفاً تحریک می‌کردند و نه تخریب و هرگز و هرگز دنبال دلالی، گروکشی و... نبودند.

متأسفانه از چند سال پیش و به دلایل بسیار ناپسند و خودخواهانه، تعدادی از مدیران و مسئولین باشگاه‌ها اقدام به استخدام افرادی تحت عنوان لیدر کردند. این افراد که خیلی زود تبدیل به مزدبگیرانی پرمدعا شدند، بعدها پا را فراتر گذاشته و تعدادی از آنها به باندهایی مخوف کمرشکن در باشگاه ها تبدیل شدند. هر باند طرفدار یک مربی، یک مدیر یا چند بازیکن خاص شد. رسماً برای تشویق‌های خود به سراغ بعضی از بازیکنان و حتی مدیران باشگاه‌ها رفته و طلب پول می‌کردند. تأسف آورتر اینکه کار آنها در بسیاری مواقع مورد پذیرش افراد نیز قرار گرفتند. در مقابل، بازیکنان، مربیان و مدیرانی که به این باج خواهی‌ها نه می‌گویند به عناوین مختلف و حتی علناً تهدید شده که از طریق سکوها چنین و چنانشان خواهند کرد.

در این جو مسموم مربیان امنیت ندارند، بازیکنان آرامش ندارند و تمام اقدامات باشگاه‌ها با یک حرکت و شعار آنها که برای آن رسماً پول دریافت نموده اند، زیر سوال می‌رود و اینکه هواداران پاکدل و بی غل و غش با تصور اینکه این به اصطلاح لیدرها در جریان امور هستند و چه بسا در خیلی از موارد آن‌ها را دلسوزتر و متعصب تر از خود می‌دانند، هم زبان و هم صدای آنان می‌شدند.
در طول سه ماه گذشته و پس از استقرار مدیریت جدید باشگاه پرسپولیس، بارها و بارها و طی جلسات مختلف کارشناسی بر روی این آفت و آسیب شناسی آن بحث و تبادل نظر شده حتی دراین مقوله از نقطه نظرات سایر باشگاه های پرطرفدار بهره برده و متأسفانه به طور متفق القول به این جمع بندی رسیدیم که آنان نیز با این معضل مبتذل و تخریبی دست به گریبان و گرفتارند.

پس بدون هیچ‌گونه پنهان کاری و بسیار شفاف اعلام می‌داریم تصمیم گرفته ایم این غده چرکین را از پیکره باشگاه بزداییم، البته بدون شک در میان تشویق کنندگان پر و پا قرص پرسپولیس هستند افراد شریف و تحصیل کرده ای که ما قدر آنان را میدانیم و مطمئناً از آنها حمایت می‌کنیم. اما به هیچ وجه اجازه نخواهیم داد گروهی با اهداف خاص، ورزشگاه ها را تحت نام تیم دوست داشتنی پرسپولیس در اختیار گرفته و آبروی بازیکنان، مربی و ... و مجموعه باشگاه را به قیمت یک مشت ریال بر باد دهند. هواداران ما حق دارند انتقاد کنند، ناراضی باشند. تشویق کنند، تایید کنند و ما را پاسخگو بدانند. آنان بی ریا و باصفا به عشق باشگاه و تیم خود می آیند و حتی اگر مواقعی اشتباه کنند، نظر آنان برای ما شیرین و محترم است.
ما نگران انتقاد نیستیم، ما نگران باندهای پوشالی و بی اخلاقی هستیم که بی محابا به آبروی فوتبال ما می تازند. به همین روی در شرایطی که هیچ اعتراض و مخالفتی از طرف سکوها به سازمان و تشکیلات جدید پرسپولیس نشده است، به سراغ ریشه کنی این آفت رفته ایم. چه اگر اعتراضی می شد و ما بعد اقدام می کردیم شاید این شائبه پیش می آمد که به خاطر منافع خود دست به چنین کاری زده ایم.
باشگاه فرهنگی، ورزشی پرسپولیس و به ویژه کانون هواداران که متولی این امر به شمار می‌رود آن هم در قالب کمیته مشوقین، یقیناً تماشاگران و تشویق کنندگان عاشق و دلسوز تیم را با تمام توان و ضمن به کارگیری جدیدترین متدها و به روزترین شیوه های تشویق در دنیای امروزی فوتبال، حمایت می‌کند و در تلاش است تسهیلاتی در خورشأن نام این باشگاه بزرگ برای آنان فراهم کند. اما مصرانه تأکید می‌نمایم زمان باج گیری و باندبازی روی سکوها باید به پایان برسد و یقین بدانید پرسپولیس به پشتوانه هواداران فهیم خود به شدت با این گونه پدیده ها مقابله خواهد کرد.