به گزارش صراط به نقل از ايسنا، بيل اسنايدر، با به تصوير كشيدن اين سحابي كه در حقيقت ابري از بقاياي ستاره‌اي پس از انفجار ستاره مركزي آن بوده، آينده احتمالي منظومه شمسي ما يا ديگر منظومه‌هاي ستاره‌اي را به تصوير كشيده كه در آن با انفجار ستاره، لايه‌هاي گاز بيروني يك سحابي را شكل خواهند داد كه با هسته تاره مرده روشن مي‌شود.
خورشيد نيز در زمان مرگ خود در حدود پنج ميليارد سال آينده، سرنوشت مشابهي را تجربه خواهد كرد. به گفته اسنايدر، سحابي دمبل در فاصله حدود 1360 سال نوري از زمين قرار داشته كه مشاهده آن را توسط تلسكوپهاي آناتوري نيز ممكن مي‌سازد.
اين سحابي در سال 1764 بصورت تصادفي توسط چرلز مسيه كشف شد كه در حال جمع‌آوري فهرستي از اجسام پراكنده‌اي بود كه نبايد آنها را دنباله‌دار تصور كرد.
جسم شماره 27 اين فهرست موسوم به مسيه 27 كه به دليل شكل دمبل مانند آن در نور مرئي به سحابي دمبل مشهور شده، در حقيقت يك سحابي سياره‌اي است كه آينده خورشيد را در آينده به تصوير مي‌كشد.
نور اين سياره بايد فاصله‌اي در حدود 1360 سال را براي رسيدن به زمين طي كند. سنجشهاي مرتبط با مواد در حال انتشار از اين سحابي منجر به برآوردهايي در مورد زمان پرتاب پوسته بيروني آن بين 3000 تا 48 هزار سال پيش، به علاوه 1360 سال سفر نور آن به سوي زمين شده است. اندازه اين سحابي در حدود 4.5 سال نوري بوده كه از فاصله خورشيد تا نزديكترين سياره به آن نيز بيشتر است.
آخرین اخبار و تصاویر اجتماعی را در سرویس جامعه صراط بخوانید.
