1-«تقبل منا هذا القربان» از فرهنگی نشات گرفته است که اگر در جنگ پیروز شود خدایش را شکر می کند که توفیق موفقیت را به او داده است و اگر کشته شود که به سعادتی بزرگ دست پیدا کرده است که جای بسی شرف و افتخار! در فرهنگ عاشورا خون بر شمشیر پیروز است و این سرنوشت، قطعی است.
2- فرهنگ عاشورا اگر محدود به یک روز می شد و کربلا، محدود به صحرایی در عراق؛ نه تنها می توانستیم انقلابی در سال 57 در ایران تصور کنیم، بلکه با قاطعیت می توان بیان کرد بلکه دیگر از شیعه نمی توانستیم اثری پیدا کنیم. اگر امروز عاشورا ماندگار است، چون ظرف مکان و زمان نتوانسته است آن را محدود کند و یا بهتر بگوییم عاشورا مشق شب تمامی مردان و آزادگان عالم در برابر ظالمان و مستکبران بوده، درسی برای آموختن شیوه زندگی! آزادگی، رهایی از بردگی! عاشورا گرچه واقعه ای نظامی است ولی ماهیتی دارد فرهنگی! فرهنگ ظلم ستیزی! فرهنگ زندگی عزتمندانه! فرهنگ ایثار و گذشت از خود برای دین! فرهنگ ولایتمداری از ولی حاضر! فرهنگ ارتباطات!
3- نه دی زاییده ی عاشوراست، و البته باید بسیار فراتر از آن را عنوان کرد که انقلاب اسلامی نیز از برکات عاشوراست. و البته باز هم فراتر، یعنی همان کلام پر از معنای حضرت روح الله، «محرم و صفر اسلام را زنده نگه داشته است».
4- اگر فرموده اند «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»، یعنی هر جایی که هستی و در هر لحظه از زمانی که قرار داری، بر تو می باشد که به ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام زمان ات لبیک بگویی. و بعد از آن تمام روابط و مناسبات زندگی خودت را بر مدار امام بر حق خود تعریف کنی. اگر در زیارت عاشورا می گویی «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و یا ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم» (فراز هایی از زیارت عاشورا)، یعنی اولا تو نمی توانی با همه در صلح و صفا زندگی کنی! ثانیا برای شناخت دوست و دشمن و نحوه ی تعامل با آنها باید ملاک داشته باشی. یعنی با دوستان حسین (ع)، در سلامت و با دشمنان حسین (ع)، در جنگ!
5- آیا دوستی و دشمنی با دوستان و دشمنان حسین (ع) محدود به محرم 61 هجری قمری است؟ اگر چنین بود و اگر عاشورا واقعه ای فراتر از زمان و مکان نبود، اصلا اسمی از عاشورا نمی ماند که امروز محل بحثی برایش باشد. از آنجا که هر روزمان عاشورا و هر مکان مان کربلا است، دوستی و دشمنی ما با دوستان و دشمنان حسین (ع) «الی یوم القیامه» ادامه دار است. حال از عاشورای 61 هجری قمری به عاشورای سال 1388 هجری شمسی در تهران بیا! مگر می شود شیعه ی حسین (ع) بود، و ببینی در ظهر عاشورا عده ای در خیابان در حال پایکوبی و سوت و کف اند و پرده های سیاه عزاداری سالار شهیدان را آتش می زنند، و ساکت بود؟ شیوه ی برخورد با دشمنان عاشورا را، فرهنگ عاشورا خود مشخص کرده است: «حرب لمن حاربکم و عدو لمن عاداکم»! لذاست که 9 دی اتفاقی طبیعی از پیروان حسین بن علی در بستر فرهنگ ساز عاشوراست.
6- 9دی 1388همان اتفاق 23 تیرماه 1378 بود و از جنس تظاهرات تاسوعا و عاشورای1357. رمز ماندگاری انقلاب اسلامی پیروی از فرهنگ عاشوراست، و برای همین هم دشمنان در سالهای سال در صدد انحراف معارف عاشورا در قالب های متفاوت بوده اند و هستند ولی چون قلبشان توان درک واقعه ی عاشورا را ندارد، هرگز توان مقابله با آن را هم نخواهند داشت، برای همین است که شرک و نفاق اشان نمایان می شود، و عاشورایی نیست که گروهی از شیعیان و عزاداران حسینی در گوشه ای از جهان در راه امام شهیدشان به خاک و خون کشیده نشوند. 9دی 1388 هم از همان جنس است. مدعیانی که در طول سی سال در صدد انحراف معارف عاشورا بودند، در عاشورای 1388 بعد از 8 ماه مقابله با نظام، دشمنی خود را با ریشه و اصلی که نظام بر پایه آن استوار شده است نمایان کردند و پرده نفاق ازچهره برداشتند. خاصیت عاشورا همین است. خطوط حق و باطل را شفاف می کند و اتمام حجت می کند.
7- امروز 9دی ماه چه روزی است؟ اگر روزی کربلای ما در خیابان های شهرهای مختلف ایران اسلامی و عاشورایمان 9 دی 88 بود، امروز کربلایمان کجاست؟ بصیرت یعنی شناخت صحیح و به موقع کربلا و عاشورای زمان خودت؟ اگر سر حسین زمان ات از تن جدا شد و تو بعد از آن فهمیدی که کربلا و عاشورایت کجاست، چه سود؟ امروز شیعیان بحرین در زیر چکمه های دژخیمان آل سعود و آل خلیفه، یا بهتر بگویم همان آل زیاد و آل مروان و بنی امیه به روز شده ی نسخه قرن 21، به خاک و خون کشیده شده اند! مدعیانی که برای حسین بن علی اشک و ماتم سرایی می کنند با دشمنان امروز وی چه برخوردی می کنند؟ با آنها دست دوستی می دهند؟ یا در مقابل قتل عام مسلمانان مظلوم فلسطین و لبنان و عراق و افغانستان و ... سکوت کرده اند؟ نمی شود دم از حسین زد و با یزید هم دست دوستی داد! نمی شود هم با حسینی ها در دوستی بود و هم با یزیدیان!
