بعد از مرگ چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟

وقتی کسی می‌میرد، ممکن است پایان سفر آن‌ها از طریق این دنیا باشد، اما در مورد بدن آن‌ها این گونه نیست. در عوض، فرایند طولانی تجزیه اجزای آن آغاز خواهد شد؛ بنابراین، هنگامی که اجساد تجزیه می‌شوند، چه اتفاقی می‌افتد و چرا باید در مورد آن بیاموزیم؟

به گزارش باشگاه خبرنگاران خوب، دوستی توضیح می‌دهد که در دنیای امروز، فکر کردن در مورد ترس از مرگ خود و یا عزیزان و بحث در مورد هر جنبه مربوط به مرگ به تابو تبدیل شده است. حال ببینیم بعد از مرگ چه اتفاقی می‌افتد؟

تجزیه چیزی است که به طور طبیعی برای بدن پس از مرگ رخ می‌دهد. چه چیزی در مورد آن وجود دارد؟ برای اکثر ما، تماس با اجساد افرادی که درگذشته اند، چه بصورت طبیعی و چه به صورت مرگ زودرس با غم و اندوه مراسم تشییع جنازه آغاز و به پایان می‌رسد؛ و حتی در این صورت، آنچه معمولاً بدست می‌آوریم این است که یک گلدان با بقایای خاکستر شخص است، یا جسمی که به طور مرتب در یک تابوت قرار گرفته است و برنامه ریزی یک تشییع جنازه با دقت برای این مناسبت.

پس از مرگ چه اتفاقی می‌افتد؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر آن‌ها انتخاب کنند که این روند تجزیه را به تأخیر بیندازید و آن‌ها را برای مشاهده طولانی‌تر "مناسب" نگه دارند؟

در شرایط طبیعی - به عنوان مثال، اگر جسد در محیط طبیعی قرار داده شود، یا در یک گور کم عمق قرار گیرد - بدن بی جان به کندی شروع به تجزیه شدن می‌کند، تا زمانی که فقط استخوان‌ها باقی بمانند تا باستان شناسان آینده آن را حفر و پیدا کنند.
در این پست، روند تجزیه را توضیح می‌دهیم و توضیح می‌دهیم که چرا می‌توان فهمید که چه اتفاقی برای بدن پس از مرگ می‌افتد.

چه اتفاقی در زمان تجزیه بدن می‌افتد
اگرچه ممکن است بسیاری از ما تجزیه را مترادف با نابودی بدانیم، اما اینگونه نیست. در حقیقت، تجزیه بدن انسان فرایندی طولانی‌تر با مراحل بسیاری است که از بین رفتن آن فقط یک قسمت است. تجزیه پدیده‌ای است که از طریق آن اجزای پیچیده ارگانیسم موجود قبلاً زنده به تدریج از عناصر ساده‌تر جدا می‌شوند.

به گفته دانشمند پزشکی قانونی M. Le Goff، این "یک روند مداوم است، که در نقطه مرگ آغاز می‌شود و هنگامی که بدن به یک اسکلت کاهش یافته است پایان می‌یابد. "

مراحل تجزیه بدن بعد از مرگ
هنگامی که فرد درگذشت چندین مرحله وجود دارد، بدن در طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول تجزیه می‌شود. این مراحل به معاینه پزشکی کمک می‌کند تا تعیین کند در چه زمانی مرگ رخ داده است.

Goff توضیح می‌دهد که چندین نشانه وجود دارد که یک بدن روند تجزیه خود را آغاز کرده است. سه مورد مشهور، که اغلب در درام‌های جنایی ذکر می‌شود عبارتند از:
سه مرحله تجزیه عبارتند از:
livor mortis
algor mortis
rigor mortis

livor mortis یا مرحله اول، به معنای "تغییر رنگ پوست" است. این بدان معنی است که به محض اینکه کسی بمیرد، خون از اندام‌های رویی به ناحیه‌ای که روی زمین است تخلیه می‌شود. به عنوان مثال، جسمی که روی پشتش قرار دارد، روی سینه و صورت کمرنگ خواهد بود، در حالی که پشت و باسن تیره است.

خون با گرانش به کمترین قسمت از بدن می‌رسد، و باعث می‌شود پوست تغییر رنگ یابد. این روند ممکن است بعد از حدود یک ساعت پس از مرگ آغاز شود و تا ۹-۱۲ ساعت پس از مرگ ممکن است ادامه یابد.

به تغییر رنگ آبی (بنفش) بنفش (روشنایی) در زیر پوست قسمت‌های پایین بدن به دلیل گرانش خون بعد از مرگ اشاره دارد. شروع lividity، محل و رنگ آن، ارائه اطلاعات در زمان و علت مرگ است.

مرحله دوم، algor mortis، الگور مورتیس، به معنای "سردی مرگ" است. در اینجاست که بدن شروع به سرد شدن دما می‌کند و این مرحله چند ساعت ادامه دارد. اما تا ۳۰ دقیقه تا یک ساعت پس از مرگ شروع نمی‌شود. سرد بودن بدن تا حد زیادی به درجه حرارت محیط آن بستگی دارد، که به طور طبیعی در مدت زمانی حدود ۱۸-۲۰ ساعت پس از مرگ مطابقت دارد.

مرحله سوم، rigor mortis در این مرحله عضلات بدن سفت و منقبض شده و بدن انعطاف خود را از دست می‌دهد، موریتس سخت در ۲-۶ ساعت پس از مرگ شروع می‌شود و می‌تواند ۲۴ تا ۸۴ ساعت دوام آورد.

هر یک از این مراحل در طی زمان‌های مشخصی از تجزیه بدن اتفاق می‌افتد، که به پزشکان اجازه می‌دهد تا واقعاً از زمان مرگ ایده‌ای بدست آورند.

علائم دیگر تجزیه بدن بعد از مرگ
رنگ پوست مایل به سبز در بدن پس از مرگ ممکن است به دلیل تجمع گاز‌ها در حفره‌های بدن باشد، که یک مؤلفه مهم آن ماده‌ای است که به عنوان سولفید هیدروژن شناخته می‌شود.

Goff می‌نویسد، "با هموگلوبین موجود در خون برای ایجاد سولفوماگلوبین" یا همان رنگدانه مایل به سبز که به بدن‌های مرده می‌دهد رنگ غریبی را نشان می‌دهد، واکنش نشان می‌دهد.

در مورد جدا شدن پوست - که پوست به طور مرتب از بدن جدا می‌شود - ممکن است به یاد بیاوریم که کل لایه بیرونی و محافظ پوست ما از سلول‌های مرده ساخته شده است.

Goff توضیح می‌دهد: "لایه بیرونی پوست مرده است. گمان می‌رود مرده باشد و نقش مهمی در حفاظت از آب و محافظت از پوست زیرین (زنده) داشته باشد. "

" این لایه به طور مداوم توسط اپیدرم زیرین ریخته می‌شود و جایگزین می‌شود. به محض مرگ، در زیستگاه‌های مرطوب، اپیدرم شروع به جداسازی از درم‌های زیرین می‌کند، که می‌توان آن را به راحتی از بدن جدا کرد. "

پدیده‌ای معروف به "marbling" هنگامی رخ می‌دهد که انواع خاصی از باکتری‌های موجود در شکم "به رگ‌های خونی" مهاجرت می‌کنند، و باعث می‌شود آن‌ها رنگ بنفش مایل به سبز ایجاد کنند. این اثر در بعضی از قسمت‌های بدن - معمولاً تنه، پا‌ها و بازو‌ها در پوست به وجود می‌آیند.

Tache noir یکی از مهمترین تغییرات بعد از مرگ است که بعد از مرگ در چشم مشاهده می‌شود.

اگر چشمان بعد از مرگ باز بماند، نواحی پوسته پوسته شده در معرض هوا خشک می‌شوند که منجر به ایجاد نواری مایل به زرد و سپس مایل به قرمز تا سیاه مانند منطقه تغییر رنگ به نام TACHE NOIRE می‌شود؛ که در فرانسه به معنی "لکه سیاه" است. این مرحله بیشتر پس از ۷ تا ۸ ساعت پس از مرگ مشاهده می‌شود.

سرانجام، مواردی وجود دارد که Goff آن را "فرآیند بازیافت طبیعت" می‌نامد. با انجام اقدامات هماهنگ کننده عوامل باکتریایی، قارچی، حشرات و دستگاه‌های نگهدارنده با گذشت زمان تسهیل می‌شود، تا زمانی که بدن از تمامی بافت‌های نرم محروم شود و فقط اسکلت باقی بماند.

خلاصه مراحل تجزیه بعد از مرگ
Goff همچنین خاطرنشان می‌کند که دانشمندان مختلف فرایند تجزیه را به تعداد مختلف مراحل تقسیم می‌کنند، اما او توصیه می‌کند که پنج مرحله مجزا را در نظر بگیرید.

مرحله اول، مرحله تازه، دقیقاً پس از مرگ به بدن اطلاق می‌شود، هنگامی که تعداد کمی از علائم تجزیه قابل مشاهده است. برخی فرایند‌هایی که ممکن است در این مرحله شروع شوند شامل تغییر رنگ سبز مایل به سبز است.

برخی از حشرات - به طور معمول مگس نیز - ممکن است در این مرحله قرار بگیرند، تخم‌هایی را که بعداً لارو‌ها از آن جدا می‌شوند، تخم گذاری کنند، که این امر به تجزیه بافت نرم اطراف کمک می‌کند.

کارلا ولنتاین، تکنسین آسیب شناسی در کتاب خود می‌نویسد: مگس‌ها و لارو‌های آن‌ها کاملاً برای کاری که باید انجام دهند، بوجود آمده اند و بسیاری از کارشناسان آن‌ها را" ناشران بی نظیر جهان "می نامند.

او توضیح می‌دهد که مگس‌های تخم گذاری شده‌ای که جسد آن‌ها را به خود جلب می‌کند، "عمدتا رنگ‌های آبی از جنس Calliphora " هستند، که "تخم‌ها را فقط روی زخم‌ها قرار می‌دهند، زیرا لارو‌های خیلی جوان نیاز به خوردن گوشت پوسیده دارند.

در مرحله دوم تجزیه، مرحله نفخ، زمانی است که تورم شروع می‌شود. گاز‌هایی که در شکم جمع می‌شوند، بنابراین باعث تورم آن می‌شوند، ظاهری پف کرده به بدن می‌دهند.

در مرحله سوم تجزیه، پوست به دلیل افتادگی و عمل لخته‌ها پاره می‌شود و باعث می‌شود گاز‌های جمع شده خارج می‌شود. تا حدودی به همین دلیل، بوی قوی و متمایزی از بدن خارج می‌شود. (بوی یک سطل ماهی که در آفتاب مانده است)

Postdecay مرحله بعدی تا آخرین مرحله تجزیه است، که در آن، همانطور که Goff می‌نویسد، " پوست، غضروف و استخوان کاهش می‌یابد. " در این مرحله، انواع مختلف سوسک معمولاً وارد بدن می‌شوند تا بافت نرمتر را از بین ببرند و فقط استخوان‌ها را باقی بگذارند.

مرحله نهایی تجزیه مرحله اسکلتی است که در آن فقط اسکلت - و بعضا مو‌ها - باقی می‌مانند.

چه مدت طول می‌کشد تا بدن تجزیه شود
تا حد زیادی به منطقه جغرافیایی که در آن جسد یافت می‌شود و تعامل شرایط محیطی بستگی دارد. اگر جسمی در آب و هوای خشک و با دمای بسیار پایین یا بسیار زیاد یافت شود، می‌تواند مومیایی شود.

دانستن روند تجزیه بدن پس از مرگ برای من فایده‌ای دارد

چرا همه این‌ها را یاد می‌گیریم؟
در این مرحله، ممکن است تعجب کنید که "چگونه یادگیری همه این جزئیات در مورد روند تجزیه بدن پس از مرگ برای من فایده‌ای دارد؟ "

" ما می‌توانیم تمام تلاش خود را برای فرار از مرگ و نگه داشتن اجساد در پشت در‌های استیل ضدزنگ و فرار از مرگ در اتاق‌های بیمارستان انجام دهیم؛ و استادانه از مرگ فرار کنیم، شما تقریباً باور خواهید کرد که ما اولین نسل از جاودانگی‌ها هستیم. اما نیستیم.

این ممنوعیت ضمنی درمورد موضوعات مربوط به مرگ، فقط می‌تواند ترس از مرگ اعم از مرگ خود و یا مرگ دیگران را عمیق‌تر کند و به گسترش اطلاعات نادرست در مورد مرده‌ها کمک کند.

داشتن تصور روشن درباره اتفاقاتی که برای بدن پس از مرگ رخ می‌دهد، می‌تواند به حذف هاله ترس و هراس پیرامون آگاهی از مرگ و میر خود کمک کند؛ و همچنین می‌تواند به ما کمک کند حتی بهتر از گذشته با مراقبت بهتر از عزیزان خود در لحظات پایانی زندگی با آن‌ها باشیم.

دانشمندان خاطرنشان کردند که، به عنوان مثال، تصور غلط مبنی بر اینکه بدن‌های مرده می‌توانند به راحتی بیماری را گسترش دهند، " اسطوره‌ای برای مرگ سخت است "، که غالباً توسط تصویر هیجان انگیز فیلم‌ها در رسانه‌ها پشتیبانی می‌شود.

این مشکل به ویژه در مورد تلفات ناشی از حوادث طبیعی بد است. با این حال، به عنوان سازمان بهداشت جهانی (WHO) اجساد مرده در برابر بلایای طبیعی به طور کلی باعث بیماری همه گیری نمی‌شوند.

نویسندگان یک مقاله می‌نویسند: "بیش از ۲۰ سال است که می‌دانیم اجساد کشته شدگان در بلایای طبیعی باعث شیوع بیماری‌های عفونی نمی‌شوند. "

آن‌ها معتقدند که با درک اینکه جسد مردگان به طور خودکار تهدیدی برای سلامتی نیست، می‌تواند به سیاست‌های بهتری درمورد مرگ منجر شود، و می‌تواند به افراد باقی مانده کمک کند تا در یک جدول زمانی طبیعی و مترقی، با تلفات خود کنار بیایند.

ما امیدواریم که اطلاعات ارائه شده در این پست به شما کمک کند تا در رابطه خود با مرگ و میر و بدن خود به عنوان بخشی از دنیای طبیعی حرکت کنید.