فیلم «خوب بد جلف۲: ارتش سری» ساخته پیمان قاسم خانی در جشنواره اکران‌های خوبی را پشت سرگذاشته است و از سالن‌های سینما خبر می‌رسد که تماشاگران فیلم را دوست دارند و با آن حسابی می‌خندند. هرچند انتقاداتی هم به فیلم وارد می‌شود و بسیاری معتقدند که از سری اول «خوب بد جلف» فیلم ضعیف‌تری است.
با این حال احتمالا «ارتش سری» جز فیلم‌های پرفروش و محبوب سال آینده سینمای ایران خواهد شد. دلایل اصلی این پیش‌بینی را مرور کرده‌ایم.
تنها کمدی موجود
«ارتش سری» تنها کمدی راه یافته به بخش مسابقه در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر است. در سال‌های اخیر اکثر کمدی‌سازان فیلم‌های خود را به جشنواره نمی‌فرستند چراکه معتقدند اکران محدود در جشنواره هم ممکن است به میزان فروش آسیب بزند، هم داستان یا شوخی‌ها را اسپویل کند. یک دلیل دیگر برای عدم حضور کمدی‌ها در جشنواره اینست که عموم کمدی‌های سال‌های اخیر از شوخی‌های جنسی و خط قرمزی اشباع شده‌اند و با اکران در جشنواره و ثبت بازخورد‌های مختلف ممکن است در اکران عمومی با مشکل ممیزی مواجه شود.
قاسمخانی شجاعت به‌خرج داده که فیلمش را به جشنواره فرستاده است. البته اینکه تنها فیلم کمدی جشنواره «ارتش سری» است مطمئنا به دیده‌شدنش کمک خواهد کرد. در خود این ایام که فیلم‌ها عموما یا مملو از آسیب‌های اجتماعی‌اند یا شدیدا غمناک، یک فیلم کمدی، همان چیزی است که تماشاگران بعد از گذشت روز‌های اول از جشنواره، به آن نیاز دارند. پس فروش فیلم در سینما‌های مردمی در همین ایام قطعا به فروش بیشترش در اکران عمومی کمک خواهد کرد.
شوخی‌های خانوادگی
یکی از مهم‌ترین و مثبت‌ترین نکات «ارتش سری» همین است: جنس شوخی‌ها صرفا جنسی نیستند و قاسمخانی ترجیح داده به‌جای اینکه در یکسری شوخی دمده کلامی/ جنسی که مثلا جوک‌هایش ده سال پیش دست به دست می‌شد، غرق شود، شوخی‌های خلاقانه و جدیدتری طراحی کند. او پیشتر در مصاحبه‌ای خودش هم بر این نکته تاکید کرده بود که فیلمش را طوری ساخته که خانواده‌ها به همراه فرزندان‌شان می‌توانند با خیال راحت به تماشای فیلم بنشینند و نگران بدآموزی‌های احتمالی آن نباشند.
قاسمخانی با حرکات و اتفاقات موجود در فیلمنامه، حماقت و دست و پا چلفتی بودن کاراکترها، اوضاع موجود جامعه و خصوصا با سینمای ایران شوخی می‌کند و این جالب به‌نظر می‌رسد. تماشاگران قطعا از جنس جدید شوخی‌های فیلم (در مقایسه با کمدی‌های سخیف ایرانی البته) کیف خواهند کرد.
ستاره‌ها
«ارتش سری» فیلم پرستاره‌ای است. ستاره/ سلبریتی‌هایی که بیشترین سروکار را با مردم طبقه متوسط و فرهنگ عامه دارند و در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام صفحاتشان پر از فالوئر است. پس خود این بازیگران بهترین و کارامدترین ابزار تبلیغاتی فیلم هستند. ریحانه پارسا خصوصا انتخاب هوشمندانه‌ای برای فروش فیلم است. مخصوصا که این اولین فیلم سینمایی اوست.
زوج پژمان جمشیدی و سام درخشانی هم که جوابشان را پس داده‌اند. آن‌ها در کمدی‌های پرفروشی مانند سری اول «خوب بد جلف» و دو فیلم «تگزاس» در کنار هم نقش‌آفرینی کردند و تماشاگران زیادی را به‌سالن کشاندند. انصافا هم زوج خوب و بامزه‌ای هستند و در «ارتش سری» هماهنگی‌شان قابل توجه است. این دو عامل اصلی فروش خواهند بود.
موضوع متفاوت
علاوه بر جنس شوخی‌های متفاوت، موضوع و داستان هم شبیه به جریان روز سینمای کمدی نیست و این هم یک تفاوت جالب توجه به‌نظر می‌رسد. در کمدی‌های سخیف سینمای ایران با یک داستان عاشقانه، رقابت عشقی، کلاهبرداری و... سروکار داریم، اما «ارتش سری» سعی می‌کند داستانی تعریف کند که با شرایط روز اجتماعی هم‌خوانی داشته باشد و به‌روز باشد و علاوه بر این یک داستان هیجان انگیز اکشن را تعریف می‌کند که مخاطب را تا انتها پای فیلم نگه می‌دارد.
پایان‌بندی
این یکی تیغ دولبه است. همانقدر که ممکن است فروش را بیشتر کند، یا تضمین‌کننده فروش «خوب بد جلف۳» باشد، ممکن است تاثیر منفی هم در آن بگذارد. ماجرا از این قرار است که «ارتش سری» درست در دل حادثه و جایی که قهرمان‌ها گیر افتاده‌اند و تماشاگر نگران حال آن‌هاست تمام می‌شود، بدون اینکه روایت را ببندد یا حداقل داستانش را به یک سرانجام نسبی برساند. این هم می‌تواند شدیدا در ذوق تماشاگر بزند، هم از سوی دیگر شدیدا کنجکاو کند تا به انتظار فیلم بعدی بماند.
