آیتالله علی رازینی در دو مقطع از عمر خود هدف ترور گروهکهای تروریستی واقع شد اما هر بار تروریستها در به شهادت رساندن وی ناموفق بودند.
علی رازینی در دی ماه سال ۷۷ مورد سو قصد کسانی قرار گرفت که خود را گروه مهدویت نامیده بودند و پس از مدتی تصمیم به ترور افرادی گرفتند که گمان میکردند که مانع ظهور امام زمان (عج) شدهاند.
رازینی که در آن هنگام رئیس دادگستری تهران بود، شب ۱۸ ماه رمضان هنگام خروج از محل کارش با نصب بمب آهن ربایی به خودروی حامل وی توسط موتورسواران مورد سوقصد قرار گرفت اما مهاجمان نتوانستند.
آیتالله رازینی به همراه همراهانش مجروح شد و سپس به بیمارستان انتقال یافت و شب نخست شرایط بسیار وخیمی را تجربه کرد، این وخامت تا حدی بود که چند بار در آستانه شهادت قرار گرفت اما در طول زمان بهبود نسبی پیدا کرد.
هنگامی که آیتالله رازینی در بیمارستان بستری بود، رهبر معظم انقلاب به عیادت وی رفت و ایشان در این دیدار پس از آرزوی عمر طولانی و خدمت پربار به نظام اسلامی، برای وی از خداوند متعال طلب شهادت کردند.
علی رازینی پس از دستگیر شدن افرادی که در ترورش دست داشتند، با ارسال دست نوشتهای به مقام معظم رهبری از ایشان درخواست عفو مهاجمان را کردند که مورد تایید رهبر انقلاب قرار گرفت.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در عیادت از ایشان پس از ترور، وی را “شهید زنده” نامید که این عنوان را در مورد افراد کمی به کار بردهاند.
عامل ترور آیتالله رازینی به زندان منتقل شد و در طول تحمل حبس هنگامی که به مرخصی آمده بود از کشور گریخت.
آیتالله رازینی بار دیگر مورد سو قصد قرار گرفت و این بار خانمی که خود را خبرنگار معرفی کرده بود و بارها درخواست مصاحبه با وی را داشت،با حضور در منزل ایشان سرانجام فرصتی پیدا کرد تا نیت شوم خود را عملی کند.
او که از طرف گروه منافقین مامور به انجام این ترور شده بود، هنگامی که آماده مصاحبه میشد، دست خود را به مدت طولانی درون کیف خود نگاه داشته بود که همین موضوع آیتالله رازینی را به این فرد مشکوک میکند.
علی رازینی هنگامی که به سمت این زن میرود و می بیند که نارنجکی را در دست دارد که ضامن آن کشیده شده، هر دو دست این منافق را میگیرد تا اهرم نارنجک رها نشود و در این هنگام این زن دستگیر میشود.
سوقصد چند باره به جان آیتالله علی رازینی موید این نکته است که وجود و حضور وی تا چه حد برای نظام اسلامی مفید و برای دشمنان این مرز و بوم آسیب زننده است.