امیرالمؤمنین علیه السلام در روایتی در تشویق به انجام کار خیر فرمود: «کار نیک را به‌جاى بیاورید و آن را خرد نشمارید، زیرا کار نیک هرچند در نظر کوچک آید، بزرگ باشد و هرچند اندک نماید، بسیار باشد. نباید یکى از شما بگوید که "فلانی در انجام دادن کارهاى نیک سزاوارتر از من است."، به خدا سوگند، بسا که چنین شود، زیرا گروهى اهل خیرند و گروهى اهل شر؛ هرگاه کار خیر یا کار شر را شما رها کنید، اهل آن به‌جاى شما به آن پردازند؛ إفْعَلُوا الْخَیْرَ وَ لَاتَحْقِرُوا مِنْهُ شَیْئاً، فَإِنَّ صَغِیرَهُ کَبِیرٌ وَ قَلِیلَهُ کَثِیرٌ. وَ لَایَقُولَنَّ أَحَدُکُمْ إِنَّ أَحَداً أَوْلَى بِفِعْلِ الْخَیْرِ مِنِّی، فَیَکُونَ وَاللَّهِ کَذَلِکَ؛ إِنَّ لِلْخَیْرِ وَ الشَّرِّ أَهْلًا، فَمَهْمَا تَرَکْتُمُوهُ مِنْهُمَا، کَفَاکُمُوهُ أَهْلُهُ.» (حکمت 422 نهج‌البلاغه)
رهبر معظم انقلاب اسلامی در یکی از سلسله‌جلسات شرح حدیث اخلاقی به موضوع اهمیت کار خیر اشاره کردند و فرمودند: وقتی نیت کار نیکی در دل شما گذشت، تأخیر نیندازید؛ چون در تأخیر آفات وجود دارد؛ گاهی اوقات انسان پشیمان می‌شود و یا مانعی پیش می‌آید.
امام صادق علیه السلام فرمود: روز گرما تابستان نیت می‌کنید روزه بگیرید که موجب رهایی از آتش جهنم است. قصد می‌کنید صدقه‌ای بدهید؛ پولی را در راه انفاق کنید، این هم موجب رهایی از آتش جهنم است اما این هم در معرض خطر و آفت است، پول است، زحمت کشیدید و کار کردید و حالا پولی را به دست آوردید، حالا می‌خواهید بخشی از آن را در راه خدا صدقه مستحبی بدهید... .
