کمتر از یک ماه تا موعد جابجایی مجلس دهم با مجلس یازدهم باقی مانده. مجلسی که با شعار‌هایش در سال 94 می‌خواست بارقه های امید را در دل مردم روشن کند اما شاید بسیاری از این نمایندگان نمی‌دانستند که حرف از امید تنها باعث تداوم آن می‌شود و خود این مفهوم نیز به تنهایی کاری از پیش نخواهد برد.
مجلس دهم بسیار پر حرف و حدیث بود و نقاط تیره و روشن متعددی داشت. اکنون که در روز‌های پایانی این مجلس به سر می‌بریم، فرصت برای نقد عملکرد نمایندگان اصلاح‌طلب بسیار است. خصوصا وقتی می‌دانیم که نقد عملکرد نمایندگان هنگامی که بر کرسی گرم و نرم مجلس نشسته اند نه تنها اثری ندارد، بلکه صرفا دست‌آویزی فراهم می‌شود تا طبق روال چهارساله خود، جنجال جدیدی به پا کنند تا دریای مشکلات کشور باز هم گل‌آلود شود و فقط اسم خودشان برای چند روزی مهمان تیتر یک اخبار بشود.
بنابر همین بهتر است فعلا نگاهی به مجلس پیش‌رو بیاندازیم. همزمان درحالی که بسیاری از نمایندگان فعلی به جمع و جور کردن وسایل خود در خانه ملت مشغول شده اند، اردوگاه اصولگرایان که در قاطع‌ترین حالت ممکن راهی مجلس شده‌اند، در تدارک انتخاب مناصب کلیدی مجلس به‌سر می‌برند.
اصلاح طلبان که یکی از بزرگترین شکست های تاریخ خود را در این انتخابات خورده‌اند، انتقادات متعددی را به ترکیب مجلس یازدهم وارد دانسته‌اند. به گفته اصلاح‌طلبان، دور جدید مجلس، قبل از شروع خود دامن‌گیر اختلافات زیادی بین جناح های مختلف اصولگرا شده. انتخاب رئیس جدید مجلس نیز در صدر این اختلافات قرار گرفته. همزمان جناح شکست خورده انتخابات به یک موضوع نیز معترض است: تک صدایی بودن و یکپارچه بودن مجلس یازدهم.
به گمانم بدون هیچ توضیح بیشتری می‌توان به تناقض موجود در این دو مسئله پی برد! اگر ماهیت اختلاف و رقابت، حتی در بین اصولگرایان، در مجلس وجود دارد که دیگر نمی‌توان گفت با مجلسی تک صدا روبرو هستیم. اگر هم با مجلسی یکدست و فرمایشی سر‌و‌کار داریم که باید به وحدت اصولگرایان اقرار نمود! پس می‌توان نتیجه گرفت که این حرف بیشتر از روی نرسیدن به در های بهارستان گفته شده وگرنه ذات مجلس به نوبه خود ذاتی پر از رقابت، لابی، صدا بلند کردن و پویایی است، حتی اگر از یک جناح باشید!
می‌توان گفت اختلاف نظر هایی که در حال حاضر بین گروه های مختلف اصولگرا وجود دارد چنانچه باعث غربالگری و انتخاب اصلح در بین اشخاص و اهم در بین مباحث بشود، اختلافی است مورد نیاز کشور! اگر کسی با جریان شناسی سیاسی کشور یک آشنایی جزئی هم داشته باشد می‌تواند بفهمد که تفاوت های بین احزاب مختلف این جناح به هیچ وجه فرمالیته و ساختگی نیستند.
