محمد طاهری خسروشاهی، از پژوهشگران، در صفحه شخصی‌اش در فضای مجازی با انتشار کاریکاتوری منتشر نشده از استاد شهریار، به نقل از جهانگیر هدایت نوشته است:
به گزارش تسنیم، شب جمعه ۲۵ آذرماه ۱۳۲۸ جمعی از چهره‌های ادبی در منزل فردی به نام احمد پاکروان جمع شده اند. علی زهری، مظفر بقایی، حداد، صادق هدایت و سیدمحمدحسین شهریار.
علی زَهَری؛ نقاش و کاریکاتوریست دهه ۳۰، کاریکاتور شهریار را در این مجلس کشیده و شهریار در زیر تصویر خود نوشته است:
«کاریکاتور این حقیر است که دوست عزیزم زهری قلم‌انداز فرموده به دوست شریفم حضرت آقای پاکروان تقدیم می‌شود به یاد یک شب خوش که در آشیان محبت ایشان با حضور دکتر بقایی و حداد و صادق جان گذراندیم.»
محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال ۱۲۸۵ در تبریز به دنیا آمد. پدرش «حاج میرآقا بهجت تبریزی» نام داشت که در تبریز وکیل بود. شهریار پس از پایان دوره راهنمایی در تبریز، در سال ۱۳۰۰ برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال ۱۳۰۳ و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد. او شاعری با قریحه‌ای توانا و زبانی فاخر بود که گاه مایه رشک هم‌عصران نیز می‌شد.
شهریار در شعر علاوه بر تأمل و مطالعه شاعران و سرآمدان ادب فارسی، از مطالعه اشعار سرایندگان ترک‌زبان و آذری نیز غفلت نکرد؛ همین موضوع سبب شد تا شاعری در آذبایجان ظهور کند که نه تنها در شعر فارسی که در ادبیات ترکی نیز آغازگر سبکی جدید باشد. اولین دفتر شعر او در سال ۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار و پژمان بختیاری منتشر شد. شهریار پس از آن منظومه «حیدر بابایه سلام» را در سال ۱۳۳۰ منتشر کرد و با این اثر در ادبیات آذری ماندگار شد.
به گزارش تسنیم، شب جمعه ۲۵ آذرماه ۱۳۲۸ جمعی از چهره‌های ادبی در منزل فردی به نام احمد پاکروان جمع شده اند. علی زهری، مظفر بقایی، حداد، صادق هدایت و سیدمحمدحسین شهریار.
علی زَهَری؛ نقاش و کاریکاتوریست دهه ۳۰، کاریکاتور شهریار را در این مجلس کشیده و شهریار در زیر تصویر خود نوشته است:
«کاریکاتور این حقیر است که دوست عزیزم زهری قلم‌انداز فرموده به دوست شریفم حضرت آقای پاکروان تقدیم می‌شود به یاد یک شب خوش که در آشیان محبت ایشان با حضور دکتر بقایی و حداد و صادق جان گذراندیم.»
محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال ۱۲۸۵ در تبریز به دنیا آمد. پدرش «حاج میرآقا بهجت تبریزی» نام داشت که در تبریز وکیل بود. شهریار پس از پایان دوره راهنمایی در تبریز، در سال ۱۳۰۰ برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال ۱۳۰۳ و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد. او شاعری با قریحه‌ای توانا و زبانی فاخر بود که گاه مایه رشک هم‌عصران نیز می‌شد.
شهریار در شعر علاوه بر تأمل و مطالعه شاعران و سرآمدان ادب فارسی، از مطالعه اشعار سرایندگان ترک‌زبان و آذری نیز غفلت نکرد؛ همین موضوع سبب شد تا شاعری در آذبایجان ظهور کند که نه تنها در شعر فارسی که در ادبیات ترکی نیز آغازگر سبکی جدید باشد. اولین دفتر شعر او در سال ۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار و پژمان بختیاری منتشر شد. شهریار پس از آن منظومه «حیدر بابایه سلام» را در سال ۱۳۳۰ منتشر کرد و با این اثر در ادبیات آذری ماندگار شد.
