در گذر روزها و شب ها حتما درگیر مشکلات زیادی شده اید. غم به شما تحمیل شده. بی وفایی رو چشیده اید. بی انصافی رو دیده اید و خیلی موارد دیگه...
اگه این ها رو به مادر بزرگت بگی یا به پدربزرگت یه جمله مشترک بهمون می که که: دنیا همینه دیگه...شاید سه کلمه باشه ولی کلی حرف توش داره...
دنیا همینه که باید توش سختی دید1. دنیا جای ماندن نیست.2 دنیا مقصود من و تو نیست3. دنیا جاییه که سه طلاقه داده شده.
دنیا جاییه که باید ازش عبور کرد و اگر بخواهی توش بمونی می شی یه زندانی4. مگه به زندانی چی می دن جز سختی و ...
هر چقدر هم که این محل عبور و مرور، زیبا باشه بازم ادم ازش عبور می کنه که برسه به خونه اش. مگه نه؟
امّا
پس از این دنیا و سختی هاش و گذشت شب و روز باید چیزی بگیری که ارزش این همه سختی کشیدن و زندان شدن و ... را داشته باشد.
چی باید بگیریم؟ چه جوری باید بگیریم؟
روایات مربوط به دنیا رو ادامه مطلب می ذارم.
امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: من با دنيا چه كار دارم، مثل من و دنيا مانند آن درختى است كه در بيابانى واقع شده و يك سوارى از آنجا عبور مىكند و چند لحظه در سايه آن استراحت مىكند و بعد هم مىرود
3. عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ فِي وَصِيَّةِ لُقْمَانَ لِابْنِهِ يَا بُنَيَّ اعْلَمْ أَنَّ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَ عُمُرَكَ مِنْهَا قَلِيلٌ مِنْ قَلِيلٍ وَ يَقِرُّ مِنَ الْقَلِيلِ قَلِيل (مشكاة الأنوار في غرر الأخبار - ص : 263)
امام صادق عليه السّلام فرمود: وصيّت لقمان به فرزندش اين بود: بدان كه دنيا مدت و زمانش اندك هست و عمرت هم اندك، پس بنا بر اين اندك از اندك چه سودى مى تواند ببرد
4. عَنْهُ ص قَالَ إِنَّ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ فَأَيُّ سِجْنٍ جَاءَ مِنْهُ خَيْر (مشكاة الأنوار في غرر الأخبار - ص : 263) رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله فرمود: دنيا زندان مؤمن است مگر كسى از زندان خيرى ديده است
* عَنْ الصادق ع قَالَ إِنَّ فِي كِتَابِ عَلِيٍّ إِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْيَا كَمَثَلِ الْحَيَّةِ لَيِّنٌ مَسُّهَا وَ فِي جَوْفِهَا السَّمُّ النَّاقِعُ يَحْذَرُهَا الرِّجَالُ ذَوُو الْعُقُولِ وَ يَهْوِي إِلَيْهَا الصَّبِيُّ الْجَاهِل (مشكاة الأنوار في غرر الأخبار ص : 263)
فرمود: در كتاب على عليه السّلام مىباشد كه مثل دنيا مانند مار است كه بدنى نرم ولى در درون زهرى كشنده دارد، مردان خردمند از آن فرار مىكنند ولى كودك نادان به او نزديك مىگردد
* أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ كَانَ يَقُولُ: طُوبَى لِمَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ الْعِبَادَةَ وَ الدُّعَاءَ وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَا تَرَى عَيْنَاهُ وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ اللَّهِ بِمَا تَسْمَعُ أُذُنَاهُ وَ لَمْ يَحْزُنْ صَدْرَهُ بِمَا أُعْطِيَ غَيْرُهُ (اصول كافى ج : 3 ص : 26 رواية :3)
حضرت رضا عليه السلام فرمايد: اميرالمؤ منين (علیه السلام ) ميفرمود: خوشا حال كسى كه عبادت و دعايش را براى خدا خالص كند و دلش را بآنچه چشمش مى بيند مشغول ندارد و بدانچه گوش مى شنود، ياد خدا را فراموش نكند، و براى آنچه بديگرى داده شده اندوهگين نشود.
فرمود: همه بدى ها در اطاقى نهاده شد و كليد آن محبت دنيا مى باشد و همه نيكىها در يك اطاقى جمع شده و كليد آن زهد است.