فرامرز قریبیان در یادداشتی درباره کیمیایی نوشت: اجازه دهید در ابتدا چند کلامی با دوست قدیمی حرف بزنم: «سلام رفیق دیرینه خودم، تولد 79 سالگی‌ات مبارک باشد. از خداوند متعال برایت سلامتی و طول عمر آرزو می‌کنم و امیدوارم مثل سابق فیلم‌های خوب و درجه یک بسازی مسعود جان.»
من و مسعود کیمیایی از 9 سالگی با هم بزرگ شدیم و با هم رفیقیم و به تمام علائق و اندیشه‌ها و تفکرات هم آشناییم. چون در یک محله ، یک کوچه و خیابان زندگی می‌کردیم. کار در سینما را با مسعود شروع کردم؛ او نقش‌های خوب و ماندگاری در فیلم‌هایش به من محول می‌کرد. از فیلم خاک و گوزن‌ها و ردپای گرگ گرفته تا تجارت حتی رییس فیلم‌هایی بودند که فیلمنامه و شخصیت‌هایش را دوست داشتم و نقش‌هایی که بر عهده من گذاشته بود با روحیه من همخوانی داشت، ولی پر واضح است که فیلم گوزن‌ها و نقشم در این فیلم (قدرت) را بیشتر از شخصیت‌های دیگری که با او کار کردم، دوست دارم.
اساسا نقش‌های معترض را دوست دارم با اینکه در جشنواره فجر اعلام بازنشستگی کردم (نمی دانم درست بود یا نه چون من حرف دلم را می‌زنم) ولی اگر دوباره مسعود به من نقش اعتراضی بدهد با جان و دل برایش بازی می‌کنم. ولی به طور کل نقش اعتراضی را با روحیه من همخوانی دارد و بازی خواهم کرد. البته بگویم که نه‌تنها من فیلم گوزن‌ها را دوست دارم که این فیلم بارها و بارها از جانب منتقدان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شناخته شد برای اینکه جایگاه والایی در سینمای ایران دارد.
من مطمئنم مسعود بعد از این هم فیلم‌های مهم، خوب و جریان‌ساز برای سینما می‌سازد، کما اینکه در سال‌های فعالیتش فیلم‌های خوب زیادی ساخته است. از میان تمام کارگردان‌هایی که با آنها کار کردم حین کار کردن فقط با مسعود راحت هستم. دلیلش هم واضح است چون ما با هم بزرگ شدیم.
رفیق قدیمی، تولد 79 سالگی مبارکت باشد
