پس از انتخابات سال ۹۶ و روی کار آمدن لیست تَکراری و ملوک الطوایفی «امید» در شورای شهر تهران، پیش بینی می‌شد که باید منتظر حوادث خودساخته و حواشی غیرمترقبه زیادی از سوی نامبردگان بود. از انتخاب چندباره شهردار پایتخت گرفته تا سیاسیکاریهای مساله برانگیز برخی از اعضای شورا، همه و همه نشان از آن داشته و دارد که تنها موضوعی که برای منتخبان مردم تهران در شورای شهر در اولویت نیست، رسیدگی به معضلات پرتعداد پایتخت است!
طی سه سال اخیر عمده وقت اعضای شورای شهر تهران مصروف نامگذاری بزرگراه‌ها و خیابان‌ها و گذر‌هایی شده است که از قضا انگیزه‌های سیاسی و فرهنگی نیز عمدتاً در آنها مشهود بوده است. نامگذاری معابر به اسامی مانند، مهدی بازرگان، محمد مصدق، محمدرضا شجریان، فروغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج، سیمین دانشور، سیمین بهبهانی، بیژن ترقی و...؛ تنها بخشی از تلاش‌های اعضای شورای شهر برای پایتختی است که گویی هیچ مشکل و معضل لاینحل دیگری ندارد!
جالب آنکه همزمان با انتخاب اعضای شورای شهر پنجم تا به امروز، تهران اتفاقات ناگوار و وحشتناک بسیاری را پشت سر گذاشته است که تنها واکنش ساکنان خیابان بهشت در برابر آنها، سکوت و خود به خواب زدن بوده است! در همین مدت، تهران زلزله ۵ ریشتری ملارد و دماوند را با تمام وجود حس کرد و بیش از خود زمین لرزه، از نبود امکانات پیشگیرانه، فشل بودن مدیریت بحران و صفوف طولانی پمپ‌های بنزین به خود لرزید؛ اما شورای شهر به روی خود هم نیاورد! در همین دوران، پس از آتش سوزی کلینیک سینا اطهر و جان باختن ۱۹ نفر، مشخص شد که هزاران ساختمان مشابه و حتی خطرناکتر نیز در تهران موجودند؛ اما مجموعه مدیریت شهری هیچ اقدامی برای ساماندهی آنها صورت نداده است! در همین زمان و با شیوع کرونا، زخم کمبود و ضعف ساختاری در سیستم حمل و نقل همگانی پایتخت آنچنان سر باز کرد که تراکم جمعیت در اتوبوس و مترو بعنوان یکی از اصلی‌ترین محل‌های سرایت این ویروس، خلعت آخرت را بر تن بسیاری از همشهریان پوشاند؛ اما هیچیک از اعضای شورا در این خصوص ابراز تاسف هم نکرد!
از سوی دیگر، بی توجهی و حتی مخالفت تعدادی از اعضای شورای شهر تهران با تعظیم شعائر دینی، خود از جمله دیگر حواشی پررنگ‌تر از متنی است که بر ابهامات در این خصوص می‌افزاید. از توزیع بنر‌هایی با عنوان «زنان چهره شهر را تغییر می‌دهند» که توهینی آشکار به پوشش چادر بانوان ایرانی بود تا جلوگیری برخی اعضای شورا از هزینهکرد قانونی معاونت فرهنگی شهرداری برای تبلیغات محیطی در ماه‌های محرم و صفر، خود از جمله نوبرانه‌هایی است که فقط و فقط از عهده تجدیدنظرطلبان بازداشتی فتنه ۸۸ در شورای شهر پنجم بر می‌آید!
طی سه سال اخیر عمده وقت اعضای شورای شهر تهران مصروف نامگذاری بزرگراه‌ها و خیابان‌ها و گذر‌هایی شده است که از قضا انگیزه‌های سیاسی و فرهنگی نیز عمدتاً در آنها مشهود بوده است. نامگذاری معابر به اسامی مانند، مهدی بازرگان، محمد مصدق، محمدرضا شجریان، فروغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج، سیمین دانشور، سیمین بهبهانی، بیژن ترقی و...؛ تنها بخشی از تلاش‌های اعضای شورای شهر برای پایتختی است که گویی هیچ مشکل و معضل لاینحل دیگری ندارد!
جالب آنکه همزمان با انتخاب اعضای شورای شهر پنجم تا به امروز، تهران اتفاقات ناگوار و وحشتناک بسیاری را پشت سر گذاشته است که تنها واکنش ساکنان خیابان بهشت در برابر آنها، سکوت و خود به خواب زدن بوده است! در همین مدت، تهران زلزله ۵ ریشتری ملارد و دماوند را با تمام وجود حس کرد و بیش از خود زمین لرزه، از نبود امکانات پیشگیرانه، فشل بودن مدیریت بحران و صفوف طولانی پمپ‌های بنزین به خود لرزید؛ اما شورای شهر به روی خود هم نیاورد! در همین دوران، پس از آتش سوزی کلینیک سینا اطهر و جان باختن ۱۹ نفر، مشخص شد که هزاران ساختمان مشابه و حتی خطرناکتر نیز در تهران موجودند؛ اما مجموعه مدیریت شهری هیچ اقدامی برای ساماندهی آنها صورت نداده است! در همین زمان و با شیوع کرونا، زخم کمبود و ضعف ساختاری در سیستم حمل و نقل همگانی پایتخت آنچنان سر باز کرد که تراکم جمعیت در اتوبوس و مترو بعنوان یکی از اصلی‌ترین محل‌های سرایت این ویروس، خلعت آخرت را بر تن بسیاری از همشهریان پوشاند؛ اما هیچیک از اعضای شورا در این خصوص ابراز تاسف هم نکرد!
از سوی دیگر، بی توجهی و حتی مخالفت تعدادی از اعضای شورای شهر تهران با تعظیم شعائر دینی، خود از جمله دیگر حواشی پررنگ‌تر از متنی است که بر ابهامات در این خصوص می‌افزاید. از توزیع بنر‌هایی با عنوان «زنان چهره شهر را تغییر می‌دهند» که توهینی آشکار به پوشش چادر بانوان ایرانی بود تا جلوگیری برخی اعضای شورا از هزینهکرد قانونی معاونت فرهنگی شهرداری برای تبلیغات محیطی در ماه‌های محرم و صفر، خود از جمله نوبرانه‌هایی است که فقط و فقط از عهده تجدیدنظرطلبان بازداشتی فتنه ۸۸ در شورای شهر پنجم بر می‌آید!
