هنگام نصب یک نرم افزار روی گوشی‌های هوشمند، پیغامی مبنی بر دسترسی‌های لازم برای استفاده از نرم افزار مورد نظر، به کاربر نمایش داده می‌شود، اما بسیاری از کاربران بدون توجه به دسترسی‌ها نرم افزار را نصب و از آن استفاده می‌کنند. این موضوع برخی مواقع می‌تواند بسیار خطرناک باشد و اطلاعات کاربر به راحتی به سرقت رود. در همین راستا گفت‌وگویی با امیر تهرانی، کارشناس نرم افزار، انجام شده است که در ادامه آن را مشاهده می‌کنید.
میزان دسترسی یک نرم افزار بر چه اساسی به آن نرم افزار داده می‌شود؟
به گزارش باشگاه خبرنگاران دسترسی نرم افزارها به اطلاعات کاربران بر اساس نیاز آن نرم افزار یا کاری که آن نرم افزار قرار است انجام دهد، مشخص می‌شود. به عنوان مثال اگر نرم افزار مورد نظر یک پیام رسان باشد، این نرم افزار احتیاج به دسترسی به شماره‌های کاربر، گالری ، فایل‌های گوشی و همچنین دوربین گوشی کاربر خواهد داشت. اما اگر یک پیام رسان فراتر از این موارد را احتیاج داشت، برای مثال به GPS گوشی نیاز داشت و در نرم افزار چیزی به عنوان نقشه یا قابلیت ارسال موقعیت مکانی وجود نداشت، به این ترتیب مشخص می‌شود آن نرم افزار در حال ذخیره کردن اطلاعات مکانی کاربر است و می‌تواند بفهمد یک پیام دقیقا از کدام موقعیت جغرافیایی ارسال شده است.
دسترسی نرم افزارها به چند بخش تقسیم می‌شوند؟
به طور کلی دسترسی نرم افزارها به گوشی کاربر به دو دسته دسترسی نرم افزاری و دسترسی سخت افزاری مربوط می‌شود، دسترسی‌های سخت افزار به دسترسی یک نرم افزار به مواردی مثل دوربین، باتری و GPS گفته می‌شود و دسترسی نرم افزاری معمولا به دسترسی برنامه‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی گفته می‌شوند که بعضی از آن‌ها لازم است و برخی لازم نیست؛ نرم افزارهای جاسوسی نیز به نرم افزارهای پیش‌فرض متصل می‌شود و به راحتی اطلاعات پیام و یا حتی صدای کاربر را به سرور خود ارسال می‌کنند.
هر دو سیستم عامل iOS و اندروید قبل از دادن اجازه دسترسی به نرم افزار، به کاربر فهرستی از دسترسی‌های لازم را نشان می‌دهد و کم‌ترین کاری که یک کاربر می‌تواند انجام دهد، خواندن این دسترسی‌ها است و در صورتی که کاربر با هر کدام از موارد دسترسی نرم افزار مشکل داشت، می‌تواند به راحتی آن را رد کند. به این ترتیب باید گفت این کاربران هستند که در خواندن موارد دسترسی یک نرم افزار کوتاهی می‌کنند و به راحتی دسترسی به کل اطلاعات گوشی خود را به یک نرم افزار می‌دهند؛ به این ترتیب یک نرم افزار می‌تواند به راحتی از کاربر جاسوسی کند و تمامی اطلاعات مورد نظر نرم افزار به سرور اصلی ارسال شوند.
آیا دسترسی بیش از حد یک نرم افزار به گوشی کاربر امکان دارد؟
از طرفی ممکن است یک نرم افزار که از سایتی متفرقه دانلود شده است نیز به طور خودکار دسترسی‌های اضافی را فعال کند، برای مثال چند سال پیش یک شرکت تاکسیرانی اینترنتی به طور خودکار نرم افزارهای رانندگان را بروزرسانی کرد و امکان استفاده از نرم افزار تاکسیرانی شرکت رقیب خود را از رانندگان گرفت. این کار شرکت تاکسیرانی اینترنی عملا تجاوز به حریم شخصی افراد است و استفاده کاربران از نرم افزارهای مختلف هرگز به یک شرکت‌های سازنده نرم افزارها مربوط نمی‌شود.
