روزنامه شرق مقاله زیر را در رابطه با خروج شجاع خلیل زاده از باشگاه پرسپولیس نوشت: شجاع که در مدت‌زمان حضورش در پرسپولیس رفته‌رفته پیشرفت کرده بود، این اواخر تبدیل به یکی از بهترین مدافعان ایران شده بود، ولی جدایی و از آن مهم‌تر، شیوه جدایی‌اش از باشگاه پرسپولیس هواداران این باشگاه را ناراحت کرده به طوری که حالا آن‌ها با آنفالوکردنش در صفحات مجازی، به گونه‌ای متفاوت دلخوری‌شان را از این مدافع جنگنده نشان می‌دهند.
با وجود آنکه عنوان می‌شود شجاع خلیل‌زاده به دلیل دلخوری از مدیریت باشگاه قید ماندن در پرسپولیس را زده، ولی مشخصا او به خاطر پول بیشتر تصمیم گرفت این باشگاه را ترک کند و به الریان، یکی از تیم‌های متمول قطری برود. حال آنکه بازیکنی که شانس حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا را فدای پول بیشتری کند در دنیای حرفه‌ای چطور به نظر بیاید، موضوع متفاوتی است که باعث بروز اختلاف نظر شده است.
واقعیت درباره شجاع خلیل زاده چندان پیچیده نیست؛ او بازیکن چندان بزرگی «نبود»، پیش از پیوستن به پرسپولیس بیش از آنکه توانایی‌های فنی‌اش در محافل ورزشی نقل شود، رفتار‌های پرخاشگرانه‌اش در زمین فوتبال بیشتر به چشم می‌آمد. او که تعصب را با درگیری با بازیکنان رقیب و داور مسابقه اشتباه گرفته بود و کارت‌های بی‌مورد می‌گرفت، تلاش می‌کرد نشان دهد به تیمش تعصب دارد؛ به زعم خودش این تعصب را با زدن بوسه‌های مکرر بر لوگوی باشگاه بار‌ها نشان داده بود، ولی رفته‌رفته سبک بازی پرخاشگرانه‌اش کار را به جایی کشاند که فرصت حضور در تیم ملی را هم از دست داد.
خلیل زاده که در معدود موفقیت‌های فوتبالی‌اش، پیش از پیوستن به پرسپولیس، در سپاهان درخشیده بود، در عصر حضور کی‌روش در تیم ملی، برای چند بازی به تیم ملی دعوت شد، ولی خیلی زود خط خورد تا مشخص شود هنوز شاخصه‌های لازم برای حضور در ترکیب اصلی تیم ملی را ندارد. شجاع با وجود بازی‌های مکرر در لیگ برتر ایران چندان بازیکن شاخصی نشد تا اینکه بالاخره بخت با او یار شد و برای حضور در پرسپولیس فرصتی طلایی به دست آورد.
این مدافع، اما از زمان ورودش به پرسپولیس و کارکردن با مربیان صاحب سبک، رفته‌رفته توانایی‌های فنی‌اش را هم بالا برد؛ اگرچه هم‌زمان مربیان پرسپولیس هم از دستش شاکی بودند که هنوز نمی‌تواند مثل یک بازیکن بزرگ در زمین، عصبانیتش را کنترل کند و به تیم لطمه می‌زند. با این حال شجاع، این نقص بازی‌اش را هم کمتر کرد و با توجه به بالارفتن سن سیدجلال حسینی، تبدیل به فرمانده خط دفاعی پرسپولیس شد. از آن زمان به بعد، فوتبال شجاع رشد چشمگیری داشت و جنگندگی‌اش در دفاع با گل‌زنی‌های بعضا مهمش در خط حمله هم یکی شد تا او با پیراهن پرسپولیس، یکی از بهترین دوره‌های فوتبالی‌اش را جشن بگیرد و سرانجام شانس پوشیدن دوباره پیراهن تیم ملی را به دست آورد.
شجاع، اما با فراموش‌کردن این مورد که با پرسپولیس تبدیل به شجاع واقعی شده، تصمیم گرفت به خاطر یک مشت دلار، پرسپولیس را ترک کند. او که اعتقاد داشت از باشگاه دستمزد زیادی نمی‌گیرد، درخواست باورنکردنی‌ای به مدیریت باشگاه (نقل‌قول از سرپرست مستعفی مدیرعاملی باشگاه) داد و سرانجام هم به دلیل برآورده‌نشدن خواسته‌اش راهی قطر شد. این اتفاق در حالی رخ داده که پرسپولیس باید ماه آینده در فینال لیگ قهرمانان آسیا به میدان برود. خلیل‌زاده، اما بدون درنظرگرفتن این شانس حرفه‌ای، تصمیم گرفت به دنبال درآمد بیشتر باشد؛ موضوعی که البته با توجه به سن و سالی که دارد حق طبیعی‌اش محسوب می‌شود.
حالا خلیل‌زاده با ترک پرسپولیس و پیوستن به لیگ قطر، قطعا جیبش را پر می‌کند، ولی بعید است دیگر در دنیای فوتبال چندان عاقبت‌به‌خیر شود! اگرچه در فوتبال «هرگز نباید گفت هرگز»، ولی با نگاهی به سرنوشت بازیکنانی که به دلایل عجیب و غریب از پرسپولیس جدا شده‌اند مشخص است که در آینده‌ای نه‌چندان دور کسی از شجاع خلیل‌زاده در فوتبال ایران یاد نخواهد کرد.
او اگرچه تصور می‌کند با رفتن از پرسپولیس خط دفاعی این باشگاه به هم می‌ریزد، ولی بهتر است به جداشدگان اخیر باشگاه نگاهی مجدد بیندازد؛ علی علیپور در شرایطی که پرسپولیس مهاجم قابلی نداشت، پایش را در یک کفش کرد که می‌خواهد به پرتغال برود؛ تفاوت تصمیم علیپور با شجاع این بود که به دنبال پیشرفت در فوتبال رفت و پول را در رده‌های بعدی قرار داد، ولی آیا پرسپولیس بعد از رفتن علیپور در خط حمله ضعیف‌تر شد؟ با جذب بازیکنی مثل عیسی آل‌کثیر و اخت‌شدن سریع‌السیر این بازیکن در پرسپولیس، کمتر هواداری از این باشگاه پیدا می‌شود که حالا جای خالی علیپور را حس کند. رفتن مهدی ترابی به همین فوتبال قطر و یکی، دو بازیکن دیگر و جایگزینی‌شان توسط بازیکنان تازه خریداری‌شده هم حکایتی مشابه دارد.
شجاع که دیگر از علیرضا بیرانوند بزرگ‌تر نیست! چه کسی فکر می‌کرد حامد لک با سیو‌های بی‌نظیرش درون دروازه پرسپولیس نه‌تنها جای خالی علی بیرو را پر کند بلکه این تیم را به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم برساند؟
نکته‌ای که شجاع در این بین باید برای نزدیکی به پایان فوتبال حرفه‌ای‌اش در ایران به آن بیندیشد، این است که فوتبالیست ایرانی آن هم با ۳۱ سال سن در فوتبال قطر خوشبخت نشده مگر آنکه حساب بانکی‌اش پر شده باشد. اگر او تصور کرده می‌تواند کاری کند که پیش‌تر علی کریمی و مهدی طارمی رقمش زده‌اند و از قطر به فوتبال اروپا رسیده‌اند، باید به یاد بیاورد که شرایط سنی‌اش با دو بازیکن مذکور متفاوت است.
او حالا فقط می‌تواند صادقانه با هواداران پرسپولیس حرف بزند و بگوید تعصبش را با پول عوض کرده تا به فکر زن و بچه‌اش باشد؛ کاری که وحید امیری انجام داد و با استقبال هواداران روبه‌رو شد؛ هرچند که وحید خیلی زود به این نتیجه رسید هر تیمی جایگاه پرسپولیس را برایش به ارمغان نمی‌آورد.
