نرمالیزاسیون ایران در ۱۴۰۰ با زوج «بایدن/ظریف»!

همزمان با پیروزی جو بایدن دموکرات در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، از آنجا که قبله‎نمای بسیاری از کدخداپرستان داخلی به سمت واشنگتن تنظیم بوده و متأثر از تحولات ینگه دنیاست، گمانه زنی ها پیرامون ضرورت حضور یار غار رئیس جمهور جدید آمریکا یعنی محمد جواد ظریف در انتخابات دوره سیزدهم ریاست جمهوری ایران شدت گرفته است.

سابقه دیرینه حضور ظریف در ایالات متحده آمریکا و تعاملات دوستانه وزیر خارجه اعتدالیون با مثلث اوباما، بایدن و کری در جریان انعقاد توافقنامه برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که از سوی رهبر انقلاب با عنوان خسارت محض تعبیر گردید، بسیاری از آمریکوفیل های عمدتاً اصلاح طلب را به این جمع بندی رسانده است که با دست گذاشتن بر روی نام ظریف در مقام کاندیدای متبوع 1400، پروژه نرمالیزاسیون ایران، که پس از خروج یکجانبه آمریکا از برجام در سال 97 به گور سپرده شد را مجدداً نبش قبر نموده و اینبار با رَحِم اجاره‎ای دولت احتمالی ظریف، برجام های موشکی و منطقه ای را با کدخدایشان منعقد نمایند!

در حساب شده بودن جزء به جزء این پروژه همین بس که بلافاصله پس از خبر پیروزی بایدن در انتخابات آمریکا، به ناگاه قیمت طلا و ارز فروکش می کند، مقاومت گمرکات برای ترخیص کالاهای دپو شده می شکند و مدرک ویدیویی رفاقت ظریف و بایدن در شبکه های اجتماعی فارسی زبانان وایرال می شود! آنچه مسلم است، گروگان گیری معیشت مردم طی 7 سال گذشته توسط مدعیان تدبیر و امید، موجب شده تا مسببان اصلی این بحران با جهت دهی افکار عمومی و استفاده از آن در جهت منافع باندی و حزبی، حضور خود در ساختار سیاسی قدرت را تداوم بخشیده و به این فکر باشند که تنها با تعویض اجباری ظریف بجای روحانی، حداقل 4 سال دیگر نیز وقت کشی کرده و ملت را یک لنگه پا، معطل مذاکرات بی ثمر نگه دارند!

شکی نیست که تحقق پروژه زوج جو بایدن و جواد ظریف، دقیقاً استمرار همان دور تسلسل باطلی است که ثمره آن از سه دهه پیش تاکنون، تحمیل قطعنامه 598، توافق سعدآباد و عهدنامه برجام بر کشور بوده است! از همین رو باید با آگاهی بخشی به آحاد جامعه، یکبار برای همیشه از شرّ سیطره محبان‎المذاکره(!) بر اتمسفر سیاسی ایران خلاص شد و عرصه را برای ورود دغدغه مندان حقیقی و دلسوزان واقعی انقلاب به نهادهای سیاستگذار و تصمیم ساز فراهم نمود.