ندای هل من مبارز این روزها بیش از هر زمان دیگری از پاستور و بهارستان به گوش می رسد! حریف طلبیدن های مجلس و دولت برای یکدیگر اگرچه موضوع تازه ای نیست اما اخیراً این اختلاف نظرها جنبه جدی تری به خود گرفته و نام های بسیاری از هر دو طرف را وارد معرکه کرده است.
ماجرا اما از نطق محمد باقر قالی باف شروع شد که در آن با حواله کنایه به حسن روحانی که پیشتر گفته بود "کسی به مردم آدرس اشتباه ندهد؛ مردم اگر می‌خواهند لعن و نفرین کنند، آدرسش کاخ سفید در واشنگتن است"، اظهار داشت: «بی تفاوتی نسبت به گرانی ها و رها کردن بازار و بی توجهی به تولید ملی، به پاستور و بهارستان و میرداماد ارتباط دارد نه به جورجیا و میشیگان و آریزونا؛ پس به مردم آدرس غلط ندهید.»
پس از آن بود که لشکری از دولتمردان همچون عبدالناصر همتی (رئیس بانک مرکزی)، محمدباقر نوبخت (رئیس سازمان برنامه و بودجه)، علی ربیعی (سخنگوی دولت)، محمود واعظی (رئیس دفتر روحانی)، حسام آشنا (رئیس مرکز بررسی های استراتژیک دولت) و حتی اسحاق جهانگیری (معاون اول اعتدالیون) نیز در دفاع از رئیسشان وارد گود شدند و هرکدام به نحوی با ارسال پالس های تند و تیز به مجلس، از خجالت بهارستان نشینان درآمدند!
شدیدترین این واکنش ها اما از سوی اسحاق جهانگیری انجام گرفت که در واکنش به طرح های اقتصادی مجلسیان گفت: «بودجه چوب ادب سیاستمداران به ویژه آنهایی است که تنها شعار می دهند. نمی توان ذهنی و خیالی منابع کشور را افزایش دهیم.»!
پنجه در پنجه شدن بلندپایه ترین مقامات در دولت و مجلس، دقیقاً یادآور مناظرات انتخاباتی سال 1396 است که در آن جهانگیری بعنوان کاندیدای پوششی و ضربهگیر روحانی، املاک نجومی را به رُخ قالی باف می کشید و شهردار وقت تهران نیز با نام آوردن از حسین فریدون و مهدی جهانگیری، درصدد جبران گل های خورده برآمد!
متاسفانه با گذشت بیش از یک هشتم عمر مجلس یازدهم، علیرغم اثبات ناکارآمدی و بی کفایتی محض دولتمردان بنفش اما بهارستان نشینان بجای استفاده از اهرم های قانونی همچون طرح سوال یا استیضاح وزرای قانون شکن، تنها به جنگ لفظی و تبادل آتش رسانه ای بسنده نموده اند که بجز اتلاف وقت و انرژی، هیچ نتیجه ملموسی برای حل معضلات را در پی نخواهد داشت؛ چراکه تنها بازنده اصلی این دعواهای بی ثمر، مردمی هستند که در نهایت هیچ دردی از ایشان دوا نخواهد شد!
متاسفانه چند ماهی از عمر مجلس محترم گذشته به جز شعار عملی از مجلسیان محترم دیده نشده،دولت محترم آخرین ماه های خود را سپری می کند هنوز بعد از گذشت هشت سال اندرخم یه کوچه هستند،در زمینه بیماری کرونا هم متاسفانه مردم را دچار سردرگمی کرده اند تصمیم گیری های بی خاصیت و غیره...با این اوصاف دقیقا شک انسان به یقین تبدیل میشود عزم و اراده ای برای حل مشکلات مردم وجود ندارد متاسفانه آمریکا تبدیل به یک بهانه برای پنهان ماندن ضعف و بی عرضگی مدیریتی دولتیان و مجلسیان شده است،،،آقایون محترم به فکر مردم باشید آخرت خودتونو به دنیا نفروشید این همه حق الناس به حساب خودتون واریز نکنید حساب و کتاب اون دنیا با این دنیا فرق داره اون دنیا از اصلاح طلبی و اصول گرایی خبری نیستش مراقب اعمال و کرادارتون باشید،،،