امیر قلعه نویی که در دوران فوتبال و مربیگریش فرماندهی بود که به لقب ژنرال هم رسید همچنان در صدر است، در صدر همه محاسبات لقب نابعه را هم میتوانست از جوانی به خود اختصاص دهد هر چند از همان اولین روزهای فوتبالش نشان داد او یک فرمانده است. فرماندهی که در حضور بزرگترهای تیم شاهین در ۲۲ سالگی بازوبند کاپیتانی میبست و استقلال و پرسپولیس شکست میداد. پاس گل میداد و در حضور خیل تماشاگران دو تیم اول پایتخت در ورزشگاه آزادی مرد اول میانه میدان میشد.
به گزارش ورزش سه، یک پا دو پا میزد در زمین چمن مثل پیر لیت بارسکی آلمانی و بعضی وقتها با یک پا دو پاهای بی نقصش پاس تک به تک میدادبه فورواردهای شاهین، مرتضی یکه؛ محمود پازوکی و کریم باوی با بودن قلعه نویی در شاهین دروازههای همه تیمهای تهرانی را به توپ میبستند، هر چند تیم خوش ترکیب شاهین آن سالها فقط به دو نایب قهرمانی بسنده کرد و جام باشگاههای تهران در سالهای ۶۴ و ۶۵ را به درخشش دو ناصر داد. در سال ۶۴ استقلال با درخشش ناصر حجازی در ضربات پنالتی و در سال ۶۵ پرسپولیس با کاشته بی نقص ناصرمحمدخانی در فینال جام حذفی شاهین را شکست دادند.
امیر در اوج جوانی از شاهین به السدقطر رفت و خیلی زود به استقلال آمد. هر چند اولین حضورش در کنارآبیها با از دست دادن پنالتی برابر رقیب دیرینه همراه شد، ولی او ماند در کنار تیم و این تیم را در سختترین شرایط ترک نکرد و خاطرات زیادی با استقلال به یادگارگذاشت. از دو پاس گل بی نقص در فینال لیگ آزادگان در برابر پرسپولیس که زمینه ساز قهرمانی آبیها در جام باشگاههای آسیا شد تا ماندن در کنار باشگاه و هواداران در روزهایی که با تصمیم نابجای مدیران باشگاه در لیگ سه به میدان رفتند. او در استقلال هم کاپیتان بود، در حضور ورمزیار که سابقه بیشتری از او داشت بازوبند را میبست و بازیساز تیمی بود که بهترین هافبکهای آن زمان فوتبال ایران در زمین داشت.
شاگرد مرحوم استانکو در تیم ملی مربیگری را با نت برداری از نحوه تمرینات او شروع کرد و خیلی زود به دستیاری حجازی رسید، کشاورز، برق تهران و استقلال اهواز دیگر تیمهایی بودند که او در آنها مربیگری کرد. اما این تیمها برای جاه طلبیها امیر قلعه نویی ساخته نشده بودند. او خیلی زود و در ۴۰ سالگی به استقلال رسید و در سه فصلی که در این تیم بود آنها را به مقام نایب قهرمانی، سومی و در نهایت قهرمانی رساند تا آبیها با قدرت رهبری او به اولین قهرمانی شان در لیگ برتر برسند، آبیهای پایتخت در تاریخ لیگ برتر دو بار دیگر این قهرمانی را تکرار کردند که در هر دو بار امیر قلعه نویی سرمربی آنها بوده است. آنها در فرم جدید لیگ قهرمانان آسیا یکبار به مرحله نیمه نهایی رسیدند که آن هم با هدایت مردی اتفاق افتاده است که رد پاش در اکثر موفقیتهای این تیم در دو دهه ۸۰ و ۹۰ دیده میشود. او با سپاهان هم دو بار سابقه قهرمانی در لیگ برتر را دارد تا پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر تا فصل بیستم باشد. رکوردی که لیاقتش را داشت.
خاطرات قلعه نویی برای اهالی فوتبال تمام نشدنی است، از بازی بی نقص او با شاهین برابر پرسپولیس که با ترکتازی او در میانه میدان پرسپولیس را با دو گل شکست دادند گرفته تا ضربه والی بی نقص او برابر آرارات تهران با استقلال در ورزشگاه بزرگ آزادی که در دقایق آخر ورزشگاه آزادی را به مرز انفجار رساند.
او که یکی از بهترینهای تاریخ مربیگری در فوتبال ما است، در بدترین شرایط فدراسیون فوتبال هدایت تیم ملی را در جام ملتهای ۲۰۰۷ به عهده گرفت تا بدون شکست از این تورنمنت کنار برود، باخت تیم او به کره در ضربات پنالتی رقم خورد تا قلعه نویی خیلی زود از تیم ملی جدا شود و به عرصه باشگاهی برگردد و این هنوز بزرگترین حسرت ژنرال است.
هافبک ریز نقش دهه ۶۰ فوتبال ایران حالا ۵۷ سالگی را تمام کرده است، او همشه اول بوده است و به این تنهایی در ارتفاعات جدول عادت کرده است. ژنرال فوتبال ایران در شب تولدش هم با تیم گل گهر در صدر جدول لیگ بیستم در پایان هفته دوم قرار دارد تا نشان دهد دوران مربیگریش هم مانند دوران فوتبالش پر شکوه ادامه خواهد داشت. شاید پر بیراه نباشد که آبیها که اورا جزیی از بدنه تاریخ باشگاه میدانند به او لقب بزرگی داده اند: "امیرجامها ".
به گزارش ورزش سه، یک پا دو پا میزد در زمین چمن مثل پیر لیت بارسکی آلمانی و بعضی وقتها با یک پا دو پاهای بی نقصش پاس تک به تک میدادبه فورواردهای شاهین، مرتضی یکه؛ محمود پازوکی و کریم باوی با بودن قلعه نویی در شاهین دروازههای همه تیمهای تهرانی را به توپ میبستند، هر چند تیم خوش ترکیب شاهین آن سالها فقط به دو نایب قهرمانی بسنده کرد و جام باشگاههای تهران در سالهای ۶۴ و ۶۵ را به درخشش دو ناصر داد. در سال ۶۴ استقلال با درخشش ناصر حجازی در ضربات پنالتی و در سال ۶۵ پرسپولیس با کاشته بی نقص ناصرمحمدخانی در فینال جام حذفی شاهین را شکست دادند.
امیر در اوج جوانی از شاهین به السدقطر رفت و خیلی زود به استقلال آمد. هر چند اولین حضورش در کنارآبیها با از دست دادن پنالتی برابر رقیب دیرینه همراه شد، ولی او ماند در کنار تیم و این تیم را در سختترین شرایط ترک نکرد و خاطرات زیادی با استقلال به یادگارگذاشت. از دو پاس گل بی نقص در فینال لیگ آزادگان در برابر پرسپولیس که زمینه ساز قهرمانی آبیها در جام باشگاههای آسیا شد تا ماندن در کنار باشگاه و هواداران در روزهایی که با تصمیم نابجای مدیران باشگاه در لیگ سه به میدان رفتند. او در استقلال هم کاپیتان بود، در حضور ورمزیار که سابقه بیشتری از او داشت بازوبند را میبست و بازیساز تیمی بود که بهترین هافبکهای آن زمان فوتبال ایران در زمین داشت.
شاگرد مرحوم استانکو در تیم ملی مربیگری را با نت برداری از نحوه تمرینات او شروع کرد و خیلی زود به دستیاری حجازی رسید، کشاورز، برق تهران و استقلال اهواز دیگر تیمهایی بودند که او در آنها مربیگری کرد. اما این تیمها برای جاه طلبیها امیر قلعه نویی ساخته نشده بودند. او خیلی زود و در ۴۰ سالگی به استقلال رسید و در سه فصلی که در این تیم بود آنها را به مقام نایب قهرمانی، سومی و در نهایت قهرمانی رساند تا آبیها با قدرت رهبری او به اولین قهرمانی شان در لیگ برتر برسند، آبیهای پایتخت در تاریخ لیگ برتر دو بار دیگر این قهرمانی را تکرار کردند که در هر دو بار امیر قلعه نویی سرمربی آنها بوده است. آنها در فرم جدید لیگ قهرمانان آسیا یکبار به مرحله نیمه نهایی رسیدند که آن هم با هدایت مردی اتفاق افتاده است که رد پاش در اکثر موفقیتهای این تیم در دو دهه ۸۰ و ۹۰ دیده میشود. او با سپاهان هم دو بار سابقه قهرمانی در لیگ برتر را دارد تا پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر تا فصل بیستم باشد. رکوردی که لیاقتش را داشت.
خاطرات قلعه نویی برای اهالی فوتبال تمام نشدنی است، از بازی بی نقص او با شاهین برابر پرسپولیس که با ترکتازی او در میانه میدان پرسپولیس را با دو گل شکست دادند گرفته تا ضربه والی بی نقص او برابر آرارات تهران با استقلال در ورزشگاه بزرگ آزادی که در دقایق آخر ورزشگاه آزادی را به مرز انفجار رساند.
او که یکی از بهترینهای تاریخ مربیگری در فوتبال ما است، در بدترین شرایط فدراسیون فوتبال هدایت تیم ملی را در جام ملتهای ۲۰۰۷ به عهده گرفت تا بدون شکست از این تورنمنت کنار برود، باخت تیم او به کره در ضربات پنالتی رقم خورد تا قلعه نویی خیلی زود از تیم ملی جدا شود و به عرصه باشگاهی برگردد و این هنوز بزرگترین حسرت ژنرال است.
هافبک ریز نقش دهه ۶۰ فوتبال ایران حالا ۵۷ سالگی را تمام کرده است، او همشه اول بوده است و به این تنهایی در ارتفاعات جدول عادت کرده است. ژنرال فوتبال ایران در شب تولدش هم با تیم گل گهر در صدر جدول لیگ بیستم در پایان هفته دوم قرار دارد تا نشان دهد دوران مربیگریش هم مانند دوران فوتبالش پر شکوه ادامه خواهد داشت. شاید پر بیراه نباشد که آبیها که اورا جزیی از بدنه تاریخ باشگاه میدانند به او لقب بزرگی داده اند: "امیرجامها ".