«دوران بزن دررو تمام شده، اگر بزنید می‌خورید.» این جمله طلایی از رهبر فرزانه انقلاب، از جمله شاه بیت‌هایی است که طی سالیان اخیر و پس از خروج ایالات متحده آمریکا از برجام، به اصلی‌ترین مانیفست یا دکترین بازدارنده جمهوری اسلامی تبدیل شده و تاکنون ثمرات و نتایج درخشانی را نیز در پی داشته است.
پس از پای نهادن کشور در مسیر اعتدال (بخوانید انفعال!) و دیپلماسی لبخند، به بهانه تنش زدایی با جهان و چرخاندن چرخ معیشت مردم از سال ۱۳۹۲، برنامه ریزی دشمنان جمهوری اسلامی بر فتح سنگر به سنگر نقاط قوت نظام معطوف گردید که مع الاسف با تن دادن دولت بنفش به انعقاد «برجام» و توقف توسعه هسته‌ای ایران، نخستین گام آن برداشته شد. تلاش دولت‌های غربی برای مجاب نمودن ایران به منظور نشستن پای میز مذاکره ورژن‌های دوم و سوم برجام در حوزه‌های منطقه‌ای و موشکی، اگرچه با رضایت کامل دولتمردان غربگرا همراه بود، اما تجربه بدعهدی محض طرف غربی در برجام هسته ای، سیاستگذاران حاکمیتی نظام را به این جمع بندی کلان رساند که می‌باید مانع از استمرار حرکت در مسیر دیپلماسی ذلت بار محبان المذاکره شد!
پس از پای نهادن کشور در مسیر اعتدال (بخوانید انفعال!) و دیپلماسی لبخند، به بهانه تنش زدایی با جهان و چرخاندن چرخ معیشت مردم از سال ۱۳۹۲، برنامه ریزی دشمنان جمهوری اسلامی بر فتح سنگر به سنگر نقاط قوت نظام معطوف گردید که مع الاسف با تن دادن دولت بنفش به انعقاد «برجام» و توقف توسعه هسته‌ای ایران، نخستین گام آن برداشته شد. تلاش دولت‌های غربی برای مجاب نمودن ایران به منظور نشستن پای میز مذاکره ورژن‌های دوم و سوم برجام در حوزه‌های منطقه‌ای و موشکی، اگرچه با رضایت کامل دولتمردان غربگرا همراه بود، اما تجربه بدعهدی محض طرف غربی در برجام هسته ای، سیاستگذاران حاکمیتی نظام را به این جمع بندی کلان رساند که می‌باید مانع از استمرار حرکت در مسیر دیپلماسی ذلت بار محبان المذاکره شد!
توقیف نفتکش انگلیسی «استنا ایمپرو» به علت ورود غیرمجاز به محدوده آب‌های ایران و ما به ازای دستبرد نیرو‌های انگلیسی به نفتکش ایرانی «گریس ۱» در تنگه جبل الطارق، بعنوان یکی از بارزترین مصادیق تغییر دیپلماسی کلان جمهوری اسلامی بود که در تیرماه ۱۳۹۸، اتفاق افتاد. اکنون و یک سال و نیم بعد از آن رخداد، توقیف کشتی متعلق به کره جنوبی به دلیل ایجاد آلودگی در خلیج فارس را نیز می‌توان در حُکم دومین قسمت از سریال «دیپلماسی توقیف شناور» دانست که شاید این اقدام، موجب تجدیدنظر مقامات کُره‌ای پیرامون آزاد کردن میلیارد‌ها دلار از ذخایر ارزی جمهوری اسلامی در این کشور شود.
اگرچه توقیف شناور‌های انگلیسی و کُره‌ای در دو سال اخیر به دلایل کاملاً موجه قانونی انجام گرفته است، اما اگر این توقیف‌ها حتی به نیت باجخواهی از این دو کشور راهزن نیز بوده باشد، نباید ایران را ملامت نمود چراکه تجربه نشان داده است که برخلاف ظاهر اُتوکشیده و مبادی آداب مقامات و دیپلمات‌های غربی و متحدین شرقی شان، تنها با زبان همهفهم «زور» است که می‌توان حقوق پایمال شده خویش را از این دزدان بالفطره مطالبه کرد؛ وگرنه پای نهادن در مسیر کنوانسیون‌های جهانی و شکایت بردن به دادگاه‌های بین المللی، جز اتلاف وقت و اهدای کاپ اخلاق به شاکی، هیچ سودی نخواهد داشت!
آروم نمی گیگیریم