«دختر دائم‎الخمر» کو ندارد نشان از «پدر متجاوز»؟!

جنگ رسانه ای (Media War) از جمله کاربردی‎ترین ابزار فشار نرم در عرصه بین الملل است که سابقه استفاده از آن به دوران جنگ سرد و تنازع کشورهای بلوک غرب علیه اتحاد جماهیر شوروی باز می گردد. با رخداد انقلاب اسلامی و انحلال شوروی سابق در اواخر قرن بیستم، این شگرد امتحان پس داده، اینبار علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران امتحان شد که رهبر فرزانه انقلاب (مدظله العالی) عمدتاً از آن با مسمای «جنگ نرم»، نام می‎برند. بر طبق آمار رسمی، وجود بیش از 300 شبکه ماهواره ای فارسی زبان اپوزیسیون که عمدتاً از سوی محور غربی/عبری/عربی پشتیبانی مالی می شوند، نشان از تمرکز بیش از پیش دشمنان و ضدانقلاب خارج‎نشین، برای اقدام علیه منافع و امنیت ملی ایران اسلامی دارد. از آنجا که قدم نخست در مواجهه با هر خصمی، شناخت دقیق از او یا به عبارت بهتر «دشمن‎شناسی» است، قصد داریم تا سلسله نوشتارهایی تحت عنوان «راپورتچی صراط» به معرفی عناصر وطن‎فروش و دستاندرکاران مزدور شاغل در شبکه های اپوزیسیون فارسی زبان پرداخته و وجوه آشکار و پنهان زندگی این خائنان خودفروخته را مرور کنیم:

* تارا آغداشلو در ۱۵ دی ۱۳۶۶ در تهران به دنیا آمد. پدر وی آیدین آغداشلو که فرزند محمد بیک آغداشلو (حاجی اوف) و ناهید نخجوان است. محمد بیک از مهاجران قفقازی و عضو حزب مساوات قفقاز بود و خاندان وی نیز نام خانوادگی خود را از نام شهر کوچک آغداش گرفته‌اند. آیدین پدر تارا آغداشلو نخستین بار با شهره آغداشلو (بازیگر ایرانی هالیوود) ازدواج کرد اما بخاطر اختلافات فکری و درگیری های مداوم از او جدا شد و در دومین ازدواجش در سال ۱۳۶۰ با فیروزه اطهاری (دانش‌آموخته معماری) که از دانشجویان خودش بود، ازدواج کرد و صاحب یک دختر و یک پسر به نام‌های تارا و تکین شد.

تارا از بچگی روحیه تندخویی داشت و در بازی های کودکانه دچار مشکل می شد. این روال در وی ادامه پیدا کرد تا در دوران راهنمایی که در مدرسه کاشفی مشغول به تحصیل شد و ارتباط وی با پسرها آنچنان بین دیگر هم کلاسی هایش جا افتاده بود که مسئولین مدرسه بارها به خانواده اش تذکر دادند اما بی توجهی تارا و لجاجت در تداوم این مسائل باعث شد از مدرسه اخراج شود و سال سوم راهنمایی را ناقص رها کند.

مشکلات و مسائل عدیده ای که تارا برای خانواده اش به وجود می آورد تمامی نداشت و اساسا طرز زندگی تارا با جامعه ایرانی هماهنگ نبود که بعدها نیز خود تارا در یک مصاحبه ای در صدای آمریکا به این مساله اذعان نمود البته که درگیری پدر و مادر وی و در نهایت طلاق آنها نیز در این مشکلات دخیل بود و بخاطر همین بعد از جدایی تصمیم به این گرفتند که تارا همراه مادرش در 15 سالگی به کانادا مهاجرت کنند و ایران را برای همیشه ترک کنند.

اما فشار روانی و غربت و دوری از پدر و طلاق پدر و مادر موجب افسردگی تارا شد تا حدی که از هفته سوم به روانپزشک مراجعه کردند و در نهایت با تشخیص معالجین در بیمارستان روانی کانادا بستری شد تا اینکه وی پس از 9 ماه بهتر شد و از تحت درمان مستقیم خارج شد.

تارا در 18 سالگی و بعد از رسیدن به سن قانونی با یکی از هم کلاسی هایش به نام لادبن که جوانی کانادایی بود رابطه عاشقانه و عاطفی ایجاد کرد اما باقی ماندن اثرات بیماری و تندخویی وی نتوانست این رابطه را بیشتر از 6 ماه پایدار بدارد.

این اتفاقات پی در پی و ناخوشایند برای تارا آغداشلو بالاخره وی را وادار به بازبینی زندگی خویش کرد و این بازبینی تحولی بزرگ برایش به وجود آورد تا جایی که بعد از مهاجرت به لندن و تحصیل در دانشگاه، در مدتی کوتاه و فقط در چندین سال از خودش یک چهره رسانه ای ساخت، هرچند که جنجال زیادی از مسیر این پیشرفت پیش آمد. تحصیلات نامبرده در زمینه روزنامه نگاری از دانشگاه Ryerson  بوده و کارشناسی ارشد خود را در زمینه رسانه ها جهانی از دانشگاه SOAS دریافت نموده است.

تارا آغداشلو قبل از حضور در شبکه من و تو بارها به عنوان کارشناس در شبکه‌های بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا شرکت کرده است. او در یکی از قسمت های برنامه سمت نو در دوران همکاری اش با شبکه من و تو، علت توقف یک هفته ای این برنامه را تصادفش با یک زن در لندن اعلام کرد. نامبرده که سعی می کرد ماجرای تصادفش با یک زن، آن هم در حال مستی را با بازی رسانه ای عادی جلوه دهد، دلیل عدم پخش یک هفته ای این برنامه را تصادف با یک زن و به دردسر افتادنش اعلام کرد. مجری شبکه من و تو سعی داشت تا با عادی جلوه دادن مصرف مشروبات الکلی، تصادفش با یک زن را توجیه و اینکه چون مست بوده خود را تبرئه کند.

+ وی هم اکنون ساکن لندن است؛ به تازگی ازدواج کرده و علاوه بر تحصیل و شعر و مدلینگ، دیگر با شبکه من و تو همکاری ندارد. روحیات نامبرده کاملاً هنری و فرهنگی بوده و کمتر از دید سیاسی به قضایا می پردازد اگرچه در دوران همکاری با شبکه من و تو و ساخت مستندهایی مثل «بلیط» (درباره مهاجرین ایرانی خارج نشین) زیرلایه هایی از تحلیل های سیاسی در آنها دیده می شد که بنظر می رسد به اصرار مدیران شبکه حداقل های پارامترهای سیاسی نیز بدان افزوده شده باشد.