یک عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام فقدان احزاب، ضعف ساختاری و قانون‌گذاری، نداشتن برنامه و نقشه راه و توجه به حواشی به جای متن را از علل ناکارآمدی دولت‌ها می‌داند و می‌گوید که در نهایت رنج این ناکارآمدی را ملت تحمل می‌کنند.
بخشی از گفت‌وگوی ایسنا با حجت‌الاسلام غلامرضا مصباحی مقدم، را در ادامه بخوانید.
_ شما معتقدید سال‌هاست مساله اساسی مردم مساله‌ی اقتصادی است چرا دولت‌های مختلف نتوانسته‌اند این مساله را حل کنند؟
_ و این چیزی است که دولت‌ها به آن بی‌توجه بوده‌اند؟
برای این که از راهش وارد نشده‌اند. اقتصاد ایران ۸۰ درصد ظرفیت داخلی و ۲۰ درصد ظرفیت خارجی دارد. ایران کشور بزرگی است که یک میلیون و ۴۰۰ هزار کیلومتر مربع مساحت، ۱۵ کشور همسایه و دو دریا در جنوب و شمال دارد. این شرایط اقتصادی بسیار ممتاز است و کمتر چنین موقعیت جغرافیایی را در بین کشور‌ها مشاهده می‌کنید. همین که در کنار دو دریای شمال و جنوب هستیم، ظرفیت عظیمی جهت حمل و نقل دریایی در اختیار ما قرار می‌دهد و این امکان را برایمان به وجود می‌آورد که همسایگان شمالی از ظرفیت ترانزیت‌مان استفاده کنند و کالای خود را به خلیج فارس و دریای عمان برسانند. همسایه‌های جنوبی ما هم این امکان را دارند که کالای خود را از طریق ترانزیت به شمال و شرق برسانند و همسایه‌های غربی، ترکیه و عراق این امکان را دارند که کالای خود را به شرق ترانزیت کنند و شرق را هم تحت تاثیر قرار دهند. همین که اوراسیا در شمال کشور ما قرار دارد یک مجموعه عظیم ۵۰۰ میلیون نفری است و می‌تواند ظرفیتی برای مناسبات سیاسی و اقتصادی ما باشد. بحمدالله اخیرا هم به این موضوع توجه شده است.
متاسفانه ما از این موقعیت‌ها استفاده نمی‌کنیم ما چقدر از ظرفیت اقتصادی کشور‌های منطقه استفاده می‌کنیم و چقدر به این کشور‌ها صادرات داریم؟ فقط در بین اینها عراق، ترکیه و تا حدی امارات مورد توجه هستند و مابقی کشور‌ها ظرفیت بزرگی دارند، اما مناسبات اقتصادی ما با آنها به اندازه کافی نیست. همچنین ما پاکستان، هندوستان و افغانستان را داریم که ارتباطات اقتصادی و مالی ما با آنها کم است من خصوصا روی روسیه و اوراسیا تکیه می‌کنم که ظرفیت بزرگی است. یک حسن اتفاق بود که روسیه در شرایط تحریمی خود به ایران اقبال کرد، ولی ما نتوانستیم از این فرصت استفاده کنیم یا قطر که در شرایط تحریمی بازارش را به روی ما باز کرد، اما ترکیه بیشتر از این فضا استفاده کرد.
_ و این چیزی است که دولت‌ها به آن بی‌توجه بوده‌اند؟
بله دولت‌ها بی‌توجه بوده‌اند و مجالس هم به ظرفیت تولیدی ما کم‌توجهی می‌کنند. بیشتر مجالس ما هزینه‌تراش هستند. بگذارید با صراحت بگویم. الان در بحث بودجه، کمیسیون تلفیق می‌خواهد ۲۰ میلیون نفر از جمعیت به جای ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان ماهانه ۹۱ هزار تومان ماهانه دریافت کنند. اینها چه کسانی هستند؟ آیا این ۲۰ میلیون نفر فقیر هستند؟ نه فرض براین است که ۲۰ میلیون نفر افزون بر جمعیت نیازمند یارانه است یعنی همان‌ها که یارانه می‌گیرند و ما می‌گفتیم بی‌حساب و غیرهدفمند است. چه ضرورتی دارد اینها دو برابر یارانه دریافت کنند؟ ۷۸ میلیون نفر از جمعیت ۸۳، ۸۴ میلیون نفری ما فقیر هستند و باید یارانه بگیرند؟ اگر می‌گویند ۵۹ میلیون نفر شناسایی شده‌اند و باید به آنها یارانه داد این کار انجام شود، اما ۲۰ میلیون نفر اضافه چرا باید یارانه بگیرند؟ به نظر می‌آید اینها اقدامات قابل قبولی نیست. به جای این یارانه سنگین، این پول را برای اشتغال فرزندان و خانواده‌های محروم جامعه به کار گیرند، قطعا اشتغال افزایش می‌یابد و آنها با عزت و آبرو خودشان می‌توانند زندگی خود را اداره کنند و از زیر عنوان یارانه‌بگیر خارج شوند. ما کی می‌خواهیم این یارانه‌بگیری بی‌حساب و کتاب را متوقف کنیم.
