در فصل جدید برنامه تلویزیونی "شب‌های هنر" تغییرات ساختاری و محتوایی اعمال شده است. هرشب پرونده‌ای مربوط به موضوعات روز روی میز باز می‌شود و در هر بخش یک خبرنگار پرونده مذکور را ارائه می‌دهد. "شب‌های هنر" همچون فصل‌های پیشین، اتفاق‌های روز جامعه در حوزه ادب، فرهنگ و هنر را ورق می‌زند و با نگاهی تخصصی به آن‌ها می‌پردازد.
به گزارش تسنیم "شب‌های هنر" سه شب در هفته با اجرای جواد مولانیا روی آنتن می‌رود. علاوه بر مولانیا که مجری اصلی برنامه است و رضا مهدوی و علیرضا بهرامی که در سری پیشین شب‌های هنر حضور و اجرا داشته‌اند، جابر قاسمعلی، ایوب آقاخانی، محمدرضا شرفی خبوشان، مسیحا ربیعی نیز به تازگی به جمع مجریان این برنامه اضافه شدند.
در این برنامه علاوه بر میز موسیقی، روایت، شعر، تئاتر و سینما میز جدیدی تحت عنوان میز تجسمی نیز اضافه شده که به مسائل حوزه هنرهای تجسمی اختصاص دارد. یکشنبه شب‌ها شب موسیقی و تجسمی، دوشنبه شب‌ها شب ادبیات داستانی (داستان و روایت) و سه‌شنبه شب‌ها شبِ نمایش (سینما و تئاتر) خواهد بود.
سرمقاله، گزارش‌های میدانی، حضور خبرنگاران تخصصی هر حوزه با مرور رخدادهای هفته، ارتباط تلفنی با کارشناسان و خواندن پیامک‌های مخاطبان از جمله بخش‌های این قسمت است. "شب‌های هنر" یکشنبه، دوشنبه و سه‌شنبه هر هفته ساعت 23 از شبکه چهار سیما به صورت زنده روی آنتن می‌رود.
در شب گذشته به تفاوت‌های موسیقی‌های امروز و دیروز و اتفاقات مختلف در این حوزه با حضور محمدرضا چراغعلی آهنگساز و میلاد عرفان‌پور ترانه‌سرا و شاعر بررسی شد. در مهمترین بخش‌های این نشست نسبتاً مورد توجه بحث‌هایی بوجود آمد که بخشی از آن را در ادامه بخوانید:
محمدرضا چراغعلی آهنگساز شناخته شده به تفاوت‌های موسیقی‌های امروز با دهه 1360 و 1370 پرداخت و تصریح کرد: نکته‌ای در موسیقی‌های آن دوره وجود داشت که خیلی از تولیدات ما به ازای خارجی داشتند. وقتی موسیقی برای جنگ می‌ساختند ما به ازای آن را در رزمنده‌ای می‌دیدند که جوان 17 سالهای بود راهی جنگ می‌شد. الان موسیقی که تولید می‌شود ما به ازای خارجی ندارد. خیلی از آهنگ‌هایی که ماندگار شد در بزنگاه‌های تاریخی درستِ خودش، پخش شد و امروز این اتفاق نمی‌افتد و البته در متن ترانه‌ها هم شاهد این خلأها هستیم.
میلاد عرفان‌پور با اشاره به کل بودجه موسیقی حوزه هنری که معادل یک آلبوم خوب هم نیست، توضیح داد: ما در حوزه هنری یکی از تولیدکنندگان هستیم یا صداوسیمایی که آن هم یکی از این تولیدکنندگان موسیقی به حساب می‌آید. چقدر بودجه برای تولید اثر خوب دارد به عنوان یک نمونه جایی باشد که بتواند الگویی برای سایر تولیدها باشد یا به قولی آهنگ‌های معیار برای تولید آهنگ‌های دیگر، تهیه کند. شاید کل بودجه حوزه هنری در موسیقی اندازه یک تولید آلبوم خوب باشد و این رقمی نیست که بتوان درباره آن صحبت کرد.
محمدرضا چراغعلی آهنگساز در ادامه این برنامه تلویزیونی به پشت پرده عجیب نحوه صدور مجوز کنسرت برای خوانندگان تازه کار، اشاره کرد و گفت: خیلی شعرها هست که آدمی شرمش می‌آید محیط‌های خانوادگی خودش گوش کند و به راحتی مجوز می‌گیرد. بالأخره این قطعه را یکی امضاء کرده که منتشر شود! واقعاً از شخصی پرسیدم که جزو تصمیم‌گیرندگان این حوزه بود و گفت آن روزی که این کار مجوز گرفت من نبودم!
او در پاسخ به سؤال مجری برنامه که آیا این مجوز دادن‌ها قائل به شخص است یا خیر، خاطرنشان کرد: به راحتی می‌گویم اگر احساس بشود از این فرد می‌شود در کنسرت‌ها پول درآورد مجوز آن را می‌گیرند. این اتفاقات می‌افتد و مسائلی نیست که بتوان فراموش‌شان کرد.
چراغعلی همچنین در پاسخ به این سؤال که مدیران میانی آنقدر قدرت دارند که می توانند برای مدیران بالادستی توجیه کنند، تأکید کرد: هرجا بحث اقتصادی قدرتمند باشد این اتفاق می‌افتد. من اصلاً گناه را به گردنِ مدیران نمی‌اندازم شاید هنری‌ترین مرکزی که در تولید موسیقی در مملکت، درست فعالیت می‌کند حوزه هنری است. نه دغدغه بازار و رسانه دارد و فقط دغدغه‌شان نگاه هنری است؛ اما عمدتاً تولیدات حوزه هنری برای خواص موسیقی است.
او درباره نقش پول، رانت، حاشیه در شهرت یافتن خوانندگان امروزی به روایتی عجیب از تبلیغات 120 میلیون تومانی برای انتشار یک قطعه موسیقی اشاره کرد و گفت: سالهای 1375، 1376 تا 1380 هر خواننده موسیقی پاپی که می‌آمد اگر دو کار او از تلویزیون پخش می‌شد به علت اینکه بازار خلوت بود و کسی نبود بلافاصله شنیده می‌شد. بچه‌های نسل اولی پاپ معروف شدند و امروز از بیشتر آن‌ها خبری نیست . اما رفته رفته از دهه 1380 به بعد، هر خواننده‌ای که رانت و پول و روابط داشت که می‌توانست تیتراژ پایانی سریال بخواند، معروف می‌شد.
این آهنگساز در پایان خاطرنشان کرد: چند سال گذشت اقبال مخاطب نسبت به تلویزیون کمتر شد هرکس پول دارد به سمت کانال‌های تلگرامی و اینستاگرامی می‌رود و هزینه می‌کند. به جرأت می‌توانم بگویم که برای هر قطعه حدود 100 تا 120 میلیون هزینه‌های تبلیغات می‌شود. شرکتی که این کار را می‌کند در طول 20 شب کنسرت این پول‌ها و هزینه‌ها را درمی‌آورد. الان این طور شده هرکس بتواند حاشیه‌اش را پررنگ‌تر کند بیشتر دیده می‌شود تا اینکه مثلِ گذشته به متن و محتوا اهمیت داده شود.
