با نزدیک شدن به موعد خرداد ماه 1400، تقلای جناح های گوناگون سیاسی برای سهم خواهی از کیک قدرت افزایش می یابد و هرکس در پی آن است تا با تلاش در جهت رای آوری نامزد متبوعش، آینده شغلی و مدیریتی خود را لااقل به مدت چهار سال تضمین نماید. در همین راستا، اخیراً لیست های متعددی از کابینه های پیشنهادی نامزدهای بالقوه ریاست جمهوری سیزدهم، فضای مجازی را درنوردیده است که متاسفانه تنها پارامتری که در آن نادیده گرفته شده، اصل خدمت به مردم و گره گشایی از معضلات کشور است!
همگان واقفند که کُرسی ریاست، امانتی است از جانب مردم که منتخبین باید ضمن امانتداری شایسته، خود را برای حداکثر خدمت با حداقل اُجرت آماده کنند؛ از همین روست که شهید بهشتی درباره پذیرش مسئولیت در نظام اسلامی می گوید: «کسی که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی را می‌پذیرد یا عاشق است یا دیوانه!»
بنابراین نامزد مسئولیت در نظام اسلامی، یا باید دل از تعلقات دنیوی بکند و عاشق خدمت به خلق الله باشد یا اگر فردی دنیا طلب است، باید بداند که این مسئولیتی است با بیشترین زحمت و کمترین دریافتی، لذا اگر بدان تن در دهد، نامی جز «دیوانه» بر او نمی توان نهاد! حال این ابهام پیش می آید که با وجود شرایط یاد شده، چرا روز به روز به صف طویل احساس تکلیف کردگان برای پُست های حکومتی، افزوده می شود؟!
متاسفانه این تناقض آشکار نشان دهنده آن است که اتفاقاً پذیرش بار مسئولیت و نشستن بر اریکه قدرت، نه تنها دشواری به همراه ندارد بلکه موجب خواهد شد تا کاندیدای پیروز و همقطارانش، از جهت بهره مندی از مواهب بیشمار جلوس بر صندلی ریاست، بار خود و هفت نسل آتی شان را ببندند و برای تصاحب مناصب، جنگ قدرت به راه بیاندازند!
حقیقت آن است که تا وقتی متصدیان امور، همچون طعمه به کُرسی مسئولیت بنگرند و برای دستیابی به آن به هر روش اخلاقی و غیراخلاقی متوصل شوند، هیچ اتفاق مثبت و آینده روشنی را نمی توان برای این مرز و بوم متصور بود! در این بین، «کابینه بازی» و «مهره چینی» پیشدستانه هواخوان نامزدها برای دولت آتی، خود نشان از این واقعیت تلخ دارد که کماکان شعار خدمت به مردم، در حُکم پوستینی خوش خط و خال است که برای فریب عوام الناس، لقلقه زبان تشنگان قدرت می شود؛ وگرنه آش همان آش است و کاسه همان کاسه!
حرف دل ما رو زدی سراط