حملات موشکی روزهای اخیر گروه‌های مقاومت فلسطینی از نوار غزه به سراسر سرزمین‌های اشغالی و هدف قرار دادن مواضع رژیم صهیونیستی در پاسخ به جنایات این رژیم در قدس شریف، شب گذشته با مرحله‌ای جدید مواجه شد و کتائب القسام در دو مرحله مجموعا ۲۱۰ فروند موشک را به سوی مناطق اشغالی شلیک کردند که از این تعداد ۱۰۰ موشک به سوی بئرالسبع و ۱۱۰ موشک به سوی تل‌آویو و فرودگاه بن‌گوریون شلیک شد.
از سوی دیگر سرایا القدس (شاخه نظامی جهاد اسلامی فلسطین) هم بامداد امروز ۱۰۰ موشک را به سوی اهدافی در تل‌آویو، عسقلان، بئرالسبع و سدیروت شلیک کرد. آنگونه که گروه‌های مقاومت فلسطینی اعلام کرده‌اند در این حملات از نمونه‌های مختلف موشکی از نوع A۱۲۰ ،M۷۵ ،J۸۰ ،J۹۰ استتفاده شده است.
در حملات موشکی دو روز اخیر مقاومت فلسطین به مناطق اشغالی چند نکته مشهود وجود دارد که در ادامه به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
نخستین موضوع، افزایش حجم شلیک، دقت اصابت و قدرت تخریب موشک‌های نسل جدید گروه‌های مقاومت فلسطینی است که حاکی از وقوع یک تحول جدی در صنایع موشکی مقاومت فلسطین دارد. پیش از این حجم کمتر شلیک‌ها این فرصت را برای صهیونیست‌ها فراهم می‌کرد تا بتوانند با موشک‌ها مقابله کنند؛ اما در حملات اخیر حجم بالای شلیک همزمان موشک‌ها، دفاع هوایی صهیونیست‌ها را که برای مقابله با موشک‌های گروه‌های مقاومت مبتنی بر سامانه گنبد آهنین است را اشباع و یا اصطلاحا Numout (اتمام موشک‌های رهگیر) کرده و عملا فرصت رهگیری و انهدام تمام موشک‌ها را از این سامانه سلب می‌کند. این موضوع یک مزیت دیگر نیز ایجاد خواهد کرد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
از سوی دیگر دقت اصابت نیز در عملیات‌های موشکی روزهای اخیر قابل مقایسه با گذشته نیست و حاکی از تحولی اساسی در حوزه هدایت و کنترل است. انتشار تصاویری از محل اصابت موشک‌های مقاومت که بعضا اهدافی با ابعاد کوچک چه در مناطق صهیونیست‌نشین و چه در مراکز اقتصادی رژیم حاکی از انتخاب دقیق اهداف توسط گروه‌های مقاومت است؛ تصاویری که در ادامه خواهید دید نمونه‌هایی از اثبات این موضوع است.
نکته دیگری که با بررسی تصاویر محل اصابت موشک‌های مقاومت فلسطین دیده می‌شود، افزایش چشمگیر قدرت تخریب موشک‌ها است که نشان می‌دهد گروه‌های فلسطینی تمرکز جدی خود را متوجه توسعه سرجنگی‌های جدید برای موشک‌ها و تولید مواد منفجره با حجم تخریب بالا کرده‌اند.
** هزینه‌ای که چراغ خاموش کمر صهیونیست‌ها را می‌شکند
اما در کنار خسارات سنگین مالی ناشی از هدف قرار گرفتن مواضع صهیونیست‌ها توسط موشک‌های مقاومت، یک هزینه به مراتب سنگین‌تر نیز در خلال این حملات به صهیونیست‌ها و ماشین جنگی آنها تحمیل می‌شود که عمدتا در میان خبرهای حملات موشکی به آن توجهی نمی‌شود و آن هم هزینه گزافی است که صهیونیست‌ها برای مقابله با موشک‌های مقاومت می‌پردازند!
بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط نشریه صهیونیستی «اسرائیل هیوم» هر رهگیری سامانه گنبد آهنین ۸۰ هزار دلار هزینه دارد که از این میزان و بر اساس قراردادهای منعقد شده برای فروش این سامانه مبلغی حدود ۶۵ تا ۷۰ هزار دلار فقط مربوط به موشک این سامانه است و بقیه این مبلغ نیز مربوط به هزینه‌های نگهداری و سایر اجزای سامانه است.
در حقیقت صهیونیست‌ها برای مقابله با موشک‌ها و راکت‌هایی که از سوی گروه‌های مقاومت فلسطینی شلیک می‌شود و قیمتی به‌شدت پایین و در حد چند هزار دلار دارد، مجبور هستند موشکی را شلیک کنند که آن شلیک برایشان ۸۰ هزار دلار هزینه دارد.
** چه بزنند چه نزنند؛ باخته‌اند!
هر لانچر سامانه گنبد آهنین از ۲۰ محفظه موشک تشکیل شده است؛ این به آن معناست که شلیک این ۲۰ موشک دستکم بیش از ۱.۵ میلیون دلار برای صهیونیست‌ها هزینه در بر خواهد داشت در حالی که مجموع قیمت ۲۰ موشکی که می‌خواهد سرنگونشان کند از قیمت یک موشک گنبد آهنین هم کمتر باشد.
مشابه همین اتفاق در جنگ یمن نیز جریان دارد؛ در جایی که دفاع هوایی عربستان سعودی ۵ فروند موشک پاتریوت PAC-3MSE با ارزش جمعی ۵۰ میلیون دلار را برای سرنگونی یک موشک چندصدهزار دلاری یمنی‌ها شلیک می‌کند.
حالا بیایید بررسی کنیم آنچه را که طی دو روز گذشته در سرزمین‌های اشغالی اتفاق افتاده؛ بر اساس آنچه که خود صهیونیست‌ها اعلام کرده‌اند، طی دو روز گذشته بیش از ۱۰۰۰ فروند راکت و موشک از غزه به سمت مناطق اشغالی از جمله تل آویو و حیفا شلیک شده است؛ در کنار تلفات و خسارات سنگین وارد شده بر پیکره این رژیم در اثر اصابت موشک‌ها، اگر بخواهیم موفقیت کذایی سامانه گنبد آهنین رژیم را در مقابله با نیمی از موشک‌های مقاومت مفروض بگیریم؛ به آن معناست که دستکم ۴۰ میلیون دلار هزینه فقط در دو روز به اقتصاد این رژیم تحمیل شده است!
تحمیل چنین هزینه‌ای به پیکره اقتصاد رژیم صهیونیستی در حالی که خود با مشکلات عدیده امنیتی، سیاسی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، روند بن‌بست داخلی این رژیم را تشدید می‌کند و این همان عاملی است که می‌تواند فروپاشی این رژیم را تقویت کند.
مشکلات عدیده اقتصادی و امنیتی و بروز گسترده نارضایتی‌ها در داخل این رژیم طی ماه‌های گذشته منجر به برگزاری چهارمین انتخابات پارلمانی این رژیم طی ۲ سال اخیر شده است و شاهد مثال آن عدم توانایی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در تشکیل دولت است. حالا این رژیم از یک سو باید با توجیه بی‌توفیقی سامانه گنبد آهنین خود و از سوی دیگر باید با ضربه شدیدی که به اقتصادش وارد می‌شود دست و پنجه نرم کند؛ نبردی که شاید ماه‌ها ادامه داشته باشد و منجر به تشدید بن‌بست در این رژیم شود.
