28 خرداد 1400، سرآغاز اميدواري براي ملتي بود كه در اوج استيصال و درماندگي ناشي از بي كفايتي مدعيان تدبير و اميد، پاي صندوق هاي راي آمدند و با هزاران مطالبه و آرزو، نام سيد ابراهيم رئيسي را بر روي تعرفه هايشان حك كردند. نكته بديهي در اين باره آن است كه اگرچه تغيير جايگاه رئيس جمهور آنچنان حائز اهميت است كه مي تواند مبدا تحولات گسترده در سطوح گوناگون باشد اما مسلماً تعويض فقط يك نفر و جايگزين شدن نفر ديگر، به تنهايي ضامن بهبود اوضاع نخواهد بود.
به گزارش صراط نیوز حلقه ياران و تيم مديران هر رئيس جمهور، نقشي اساسي در توفيق يا عدم توفيق دولت مطبوعشان خواهند داشت؛ چه بسا كم نبوده اند روساي جمهوري كه عليرغم نيت خير، عزم جزم و كاربلدي هرچه تمام تر، افرادي را به كار گماردند كه نه تنها هيچ باري را از دوش منتخب ملت برنداشتند بلكه با تصميمات غيركارشناسي و اقدامات نابخردانه خود، چيزي جز بدنامي و روسياهي براي رئيس دولتشان به ارمغان نياوردند!
از اين رو، تركيب كارگزاران دولتي را بايد همچون تيغ دولبه اي تشبيه كرد كه اگر بر مبناي شايسته سالاري باشد، دست هاي مفسدان و چپاولگران را قطع خواهد كرد؛ اما از سوي ديگر اگر گزينش دولتمردان براساس اصل كيف كش سالاري(!) يا رجحان روابط بر ضوابط پيش برود، خودزني آشكاري رخ خواهد داد و اين تيغ بر خود دولت فرود خواهد آمد!
طي روزهاي اخير و از گوشه و كنارها، اخباري پيرامون نحوه چينش مديران و مسئولان دولت منتخب به گوش مي رسد كه بيش از آنكه اميدبخش باشد، بر نگراني ها در اين خصوص دامن مي زند. از صف بستن حُكم بدستان ستادي براي بهره مندي از غنائم گرفته تا گمانه زني هاي درباره حضور قريب الوقوع تني چند از تجديدنظرطلبان در كابينه با توجيه فراجناحي بودن دولت، از جمله دلمشغولي هايي است كه نمي توان به سادگي از كنار آن گذشت.
مضاف بر اين، ايجاد سامانه نظرخواهي از مردم براي معرفي و انتخاب مديران، اگرچه شايد در نگاه نخست، ايده اي بكر و مطلوب به نظر برسد، اما نبايد از نظر دور داشت كه ملت با راي خود، اختيارات جمهور در اداره امور كشور (از جمله انتخاب مديران) را به نماينده قانوني خود كه همان رئيس دولت منتخب باشد، تفويض كرده اند و شايد ديگر نيازي به اينگونه نظرسنجي ها كه حُكم برپايي انتخاباتي مجدد را دارند، نباشد.
با اين وجود، اگرچه از ملزومات قدرت آن است كه به محض روي آوردن به فرد يا جرياني، سيل دوستداران راستين يا دروغين را به مركز ثقل آن گسيل خواهد كرد اما هنر رئوس قدرت در آن است كه بدون هرگونه تعارف و با تشخيص سره از ناسره، مانع از ورود عناصر پُست پرست به حلقه هاي مديريتي شوند.
