برجام از جمله یادگار‌های اعتدالیون و دستپخت مشترک تیم محبان المذاکره در عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود که در حُکم ماترک حسن روحانی برای دولت سید ابراهیم رئیسی به ارث گذاشته شده است. در این بین حداقل طی شش سال اخیر و از بدو انعقاد برجام در سال ۱۳۹۴، آنقدر درباره چارچوب بندی این سند بین المللی از منظر موافقان و مخالفان، تحلیل نگاشته شده که هیچ نقطه تاریک و ابهام برانگیزی را برای صاحب نظران باقی نگذاشته است.
به گزارش صراط نیوز در این بین، برجام را باید به مثابه یک کل واحد دانست که نمی‌توان قضاوتی خنثی یا مرضی الطرفین را درباره آن اتخاذ نمود؛ از این رو باید توقع داشت تا فارغ از تسامحات سیاسی معمول، دولت جدید با پای نهادن در وادی یا رومی روم یا زنگی زنگ، موضع خود را به شکلی کاملاً شفاف و روشن در خصوص مهمترین دستاورد دولت اعتدالگرایان اظهار نماید.
شاید یکی از معدود سخنان درست حسن روحانی در تمام دوران زمامداری اش آن بود که در ایام تبلیغات انتخابات سیزدهم، از کاندیدا‌ها خواست تا رُک و پوست کنده، نظرشان را درباره توافق جامع اقدام مشترک (برجام) ابراز نمایند و با این اقدام به رأی دهندگان در تصمیم گیری صحیح و شایسته کمک کنند. جمله معروف رئیسی در جریان مناظرات انتخاباتی که گفت «برجام را یک دولت مقتدر می‌تواند اجرا کند» نشان از این واقعیت داشت که نامبرده قصد داشته تا با اتخاذ رویکردی بینابینی و ممتنع، دوران انتخابات را با کمترین تنش ناشی از موضع گیری صفر یا صدی درباره برجام، به خاتمه برساند.
اکنون و در حالی که تکلیف دولت سیزدهم مشخص شده، مطالبه بسیاری از علاقه‌مندان و رای دهندگان غالباً ضدبرجامی به شخص ابراهیم رئیسی آن است که موضعی راسخ و قاطع را از دولتمردان جدید درباره توافق نامه‌ای شاهد باشند که رهبری فرزانه انقلاب، با تعابیر بی سابقه‌ای همچون «خسارت محض» و «سم مهلک» از آن یاد کردند.
دولت تازه روی کار آمده، چه در ساحت نظر و چه در میدان عمل، باید نشان دهد که تکرار فجایعی همچون «قدم زنی با کِری» و «زانو زدن برای امیر کویت» و «تبریک روش هشانای صهیونی»، به امری محال در عرصه دیپلماسی جمهوری اسلامی تبدیل خواهد شد و جای رویکرد حقیرانه، ذلیلانه و منفعل پیشین، با سیاستگذاری توام با اقتدار، عزت و صلابت پُر خواهد شد.
