کار‌های مردمی و مستند ساختن از دغدغه‌های مردم ماندگارند. وقتی حفظ آرمان‌های انقلاب در کنار مطالبه‌ی تحقق این ارزش‌ها در هیاهوی مشکلات، با هنرمندی و استفاده از روزآمدترین روش‌ها عجین شود، هم به دل مخاطب می‌نشیند و هم اثرگذاری بیشتری دارد. عمار با دست‌اندرکاران جوانش از این ویژگی برخوردار است. الگو‌های این‌چنینی که مردمی و دغدغه‌محور هستند، اگر در سایر حوزه‌ها هم بسط پیدا کنند، پیشبرد امور را تسهیل می‌کنند، به این دلیل مهم که مردم پای کار آن هستند.
شناسایی استعداد‌ها و معرفی آن‌ها به مردم و جامعه هنری، از دیگر نکاتی است که جشنواره عمار را متمایز می‌کند. در مواردی رویش‌های عمار با استمرار در مستندسازی توانسته‌اند کار‌های حرفه‌ای و مخاطب‌پسندی را به جامعه عرضه کنند. بعضی از اولین‌های عمار هم حقیقتا فراتر از انتظار‌ها حاضر شده‌اند. جوان‌محوری در عمار باعث شده که ابداعات جالبی در جشنواره به اجرا گذاشته شود؛ مثلا نمایش برخط همزمان با نمایش حضوری.
عصر سه‌شنبه به جشنواره عمار در سینما فلسطین رفتم و مستندی جالب را دیدم. روایت‌گر مستند «ایفل تا آزادی» یک عکاس فرانسوی است که خاطرات و عکس‌های خود را از انقلاب اسلامی ایران به نمایش می‌گذارد و با توضیحاتی حال و هوای آن دوران را بازگو می‌کند. راوی، عکس‌ها و خاطرات زیادی از لحظات حضور امام خمینی (ره) در پاریس، کشتار مردم در میدان ژاله، حضور میلیونی جمعیت از سراسر ایران درمدرسه علوی برای دیدن امام (ره) از نزدیک، پیوستن نظامیان به مردم در پادگان‌ها و ... دارد؛ بازگویی با استناد به تصاویر قدیمی و با حس و حال، این مستند را دل‌نشین کرده بود.
