برادر شاه اردن از شاهزادگی انصراف داد

به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از فارس، «حمزه بن الحسین»، ولی عهد سابق و برادر ناتنی پادشاه اردن روز گذشته در صفحه توئیتر خود نوشت که از عنوان شاهزادگی کنار کشیده و دیگر خود را شاهزاده نمی‌داند. این رویداد درست در سالروز کودتای ناکام سال گذشته است، کودتایی که گفته می‌شد حمزه بن الحسین در رأس آن قرار دارد.

ولی عهد سابق که مدتی نیز در بازداشت خانگی قرار گرفته بود، دیروز در صفحه توئیتر خود در نامه‌ای کوتاه که اعتراض به شرایط اردن در آن به وضوح دیده می‌شد، نوشت که وجدانش دیگر اجازه نمی‌دهد عنوان شاهزادگی را با خود به همراه داشته باشد. او در پایان نوشت که امور خود را به خدا واگذار کرده است.

او نوشت: «پس از آنچه طی سال‌های گذشته دیدم، به این نتیجه رسیدم که اعتقاد شخصی و اصول ثابتی که پدرم در من نهادینه کرده است و من در طول زندگی‌ام تلاش کردم به آن پایبند باشم، با رویکرد، گرایش و روش‌های مدرن نهاد‌های ما همخوانی ندارد.»

برادر ناتنی پادشاه اردن افزود: «از باب امانت داری و وجدان، راهی به جز کنار گذاشتن عنوان امیر نمی‌بینم، برای من موجب افتخار است که برای سال‌ها با این عنوان (امیر) به کشورم خدمت کنم و تا زمانی که زنده هستم به اردن عزیزمان وفادار خواهم ماند.»

تاکنون هیچ شاهزاده‌ای در خاندان سلطنتی اردن از عنوان خود صرف‌نظر نکرده است. هنوز دولت اردن یا دیوان پادشاهی این کشور واکنشی به این اقدام حمزه بن الحسین نشان نداده‌اند، اما سؤالات زیادی در شبکه‌های اجتماعی و میان کاربران اردنی در خصوص چرایی این تصمیم شاهزاده حمزه ایجاد شده است.

حمزه بن الحسین نوشت که وجدانش دیگر اجازه نمی‌دهد عنوان شاهزادگی را با خود به همراه داشته باشد.

برخی نوشته‌اند که توجه شدید رسانه‌ای به این تصمیم، موجب شده تا حمزه بن الحسین همچنان در کانون توجه رسانه‌ها قرار گیرد. برخی نیز می‌گویند که او خواسته تا اقدام سال گذشته خود را به بهترین نحو جبران کند، به طوریکه سه هفته پیش در ششم مارس نیز در نامه‌ای به پادشاه اردن، از او و ملت اردن عذرخواهی و به اشتباه خود درباره پرونده کودتای سال گذشته اذعان کرده بود. اما لحن نامه دیروز نشانی از پشیمانی در آن نیست و بالعکس نشان از اعتراض و دلخوری شدید او از روند حکومتداری برادرش دارد.

ولی عهد سابق در نامه دیروز خود توضیحات بیشتری در خصوص چرایی اقدام خود نداد و همچنین هیچ اشاره‌ای به اتفاقات سال گذشته که از سوی محافل رسمی اردن تحت عنوان «فتنه» یاد می‌شود نیز نکرد.

روزنامه القدس العربی در این باره نوشته است که حمزه بن الحسین شاید بخواهد اردن را ترک کرده و در فضایی بازتر و به دور از تهدیدات برادرش یا خانه‌نشینی اجباری، زبان به انتقاد از او باز کند.

وبگاه رأی الیوم نیز در این خصوص نوشته است که برخی محافل داخلی اردن از وساطت عربستان سعودی و امارات در هفته‌های گذشته میان حمزه بن الحسین و پادشاه اردن خبر می‌دهند، میانجیگری که به نامه عذرخواهی شاهزاده حمزه از برادر ناتنی‌اش ختم شد و چه بسا در نهایت به خروج او از اردن ختم شود. هرچند منابع رسمی در این باره سخنی نگفته‌اند.

در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ رسانه‌های اردن از موج دستگیری‌ها در بین مقام‌های ارشد اردن و خاندان سلطنتی این کشور به اتهام کودتا خبر دادند. فردای آن روز نیز وزیر خارجه اردن روز یکشنبه طی یک کنفرانس خبری گفت فعالیت‌های شاهزاده حمزه بن الحسین، ولی‌عهد سابق اردن و برادر ناتنی پادشاه این کشور، «حسین بن زید» و «باسم عوض الله» (دو فرد بازداشت شده به اتهام تلاش برای راه اندازی کودتا) رصد شده و تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که آن‌ها با طرف‌های خارجی درباره زمان مناسب جهت آغاز تحرکات برای برهم زدن امنیت اردن تماس‌هایی داشته‌اند.

لحن نامه حمزه بن الحسین نشانی از پشیمانی در آن نیست و بالعکس نشان از اعتراض و دلخوری شدید او از روند حکومتداری برادرش دارد.

پس از آن رویداد، حمزه بن الحسین به حصر خانگی رفت و، اما در میان بازداشت شدگان که تعداد آن‌ها ۲۰ نفر ذکر شده بود نام دو نفر یعنی «حسین بن زید» و «باسم عوض الله» بیش از همه توجهات را جلب کرد، بدین صورت که حسن بن زید، قبلا فرستاده ویژه پادشاه اردن در عربستان سعودی و عوض الله نیز در سال ۲۰۰۷، رئیس کاخ پادشاهی الهاشمی و پیش از آن، رئیس دفتر شاه اردن بوده است. بازداشت این دو نفر به طور جد موجب تیرگی روابط میان امان و ریاض شد، تا جایی که روزنامه واشنگتن پست در آن زمان نوشت که هیات عالی‌رتبه سعودی به ریاست وزیر خارجه این کشور، وارد اردن شده تا از پادشاه این کشور درخواست آزادی «باسم عوض الله» را کند. این درخواست با مخالفت جدی مقامات اردنی مواجه شد.

به نظر می‌رسد سعودی‌ها و اماراتی‌ها به دنبال راهی برای پایان دادن به غائله سال گذشته و بهبود روابط با اردن هستند، غائله‌ای که به وضوح نقش ریاض و ابوظبی در آن روشن بود و تلاش داشت عبدالله دوم را از تخت پادشاهی پایین آورده و برادر ناتنی‌اش را جای او بنشاند.