به گزارش پایگاه خبری صراط، ماه مبارک رمضان مزین است به شب قدر، شبی که به تعبیر قرآن، مبارک یاد شده است. مبارک از حیث بخشش، استغفار و بندگی در یک ماه. یکی از رویدادهای حائز اهمیت در این ماه، شهادت حضرت امیرالمومنین (ع) است.
افطار شب موعود
علی(ع) شصت و سومین سال عمرش را پشت سر نهاده بود. در رمضان شصت و سومین سال عمر خود بار دیگر به میهمانی خدا آمده بود. در آن ماه، هر شبی را در خانه یکی از فرزندانش افطار می کرد. در نوزدهمین شب ماه خدا، در خانه دخترش ام کلثوم بود. او افطار پدر را در طبقی به حضورش آورد، دو تکه نان جو،کاسه ای از شیر و مقداری نمک اما همین که نگاه علی(ع) به ظرف غذا افتاد سرش را تکان داد و با صدای بلند گریست و گفت: «دخترم برای من در یک طبق دو خورش حاضر کرده ای؟ مگر نمی دانی که من متابعت برادرم رسول خدا می کنم... دخترم به خدایم سوگند افطار نخواهم کرد تا از این دو خورش یکی را برداری». ام کلثوم ظرف شیر را برداشت و آن یگانه دوران امام علی(ع)، با کمی نان جو و نمک ساییده افطار فرمود.
بعد از راز و نیاز با خداوند سحرگاه روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، امام به شبستان مسجد وارد شد و در حالی که مشغول تسبیح خداوند بود کسانی که به خواب رفته بودند را بیدار فرمود. ابن ملجم به روی خوابیده بود. امام او را بیدار کرد و به او فرمود: برخیز از خواب برای نماز و چنین مخواب که این خواب شیطان است، بلکه بر دست راست بخواب که خواب مؤمنان است، و بر پشت خوابیدن خواب پیغمبران است. امام سپس به ابن ملجم فرمود: قصد کاری داری که نزدیک است آسمان فروپاشد و زمین شکافته شود. اگر بخواهم می توانم خبر دهم که در زیر جامه ات چه داری.
ابن ملجم در نزدیکی امام به نماز ایستاد و هنگامی که امیرالمؤمنین (ع) سر از سجده اول برداشت ضربتی به سر ایشان زد که تا پیشانی امام را شکافت. در آن حال امام فرمود: «بسم اللّه و باللّه و علی ملّة رسول اللّه»، و گفت: «فزت بربّ الکعبه»، به خدای کعبه قسم که رستگار شدم ابن ملجم در حال حمله شعار خوارج را فریاد می زد که: للّه الحکم یا علیّ، لا لک و لا لأصحابک.
در برخی نقل ها آمده که امام در حال بیدار کردن مردم برای نماز یا در مدخل ورودی مسجد مورد حمله قرار گرفت.
اهل مسجد صدای حضرت را شنیدند و بسوی محراب دویدند، و امیرالمؤمنین علی (ع) را دیدند که در محراب خونین افتاده. حضرت را برداشتند، ردای مبارکش را بر سرش بستند، حضرت خون سر خود را بر محاسن مبارکش کشید و فرمود: این آن است که خدا و رسول مرا وعده داده بودند، راست گفتند خدا و رسول.
امام حسن و امام حسین علیهما السلام با اندوه زیاد نزد پدر آمدند.امیر المؤمنین علیه السّلام امام حسن علیه السّلام را به جای خود گذاشت که با مردم نماز گزارد و خود با وجود زخم عمیقی که در سر داشت نمازش را نشسته تمام کرد و در هنگام نماز از شدت ضعف به چپ و راست متمایل می شد.
امام حسن علیه السّلام پس از نماز سر پدر را در آغوش گرفت، و گفت: ای پدر کمرم شکست، چگونه تو را در این حال ببینم. امیرالمؤمنین فرمود: ای فرزند! از این پس پدرت را رنجی نیست، اینک جدّ تو محمّد مصطفی- صلوات اللّه علیه- و جدّه تو خدیجه کبری، و مادر تو فاطمه زهرا علیهما السّلام و حوریان بهشت حاضرند و انتظار پدر تو را دارند تو شاد باش و دست از گریستن بدار که گریه تو ملائکه آسمان را به گریه در آورده است.
سفارش حضرت علی (ع) در مورد ابن ملجم
مردم با دیدن این منظره هجوم آوردند و ابن ملجم را گرفتند و به نزد علی (ع) بردند. علی (ع) چشمانش را گشود. با صدای ضعیف اما با یک دنیا مهربانی و لطف رو به او کرد و گفت: ای ابن ملجم، آیا به تو مهربانی نکردم؟... آیا برای تو امام بدی بودم تا مرا این گونه پاداش دهی؟ ...».
آنگاه رو به فرزند ماتم زده اش حسن(ع) کرد و فرمود: «پسرم، با اسیر خود مدارا کن و شفقت و مهربانی پیش گیر... ما از اهل بیت رحمت و مغفرتیم. از آنچه خود می خوری به او بخوران و از آنچه می آشامی به او بنوشان. اگر من از دنیا رفتم با یک ضربه او را قصاص کن و اگر زنده ماندم خود می دانم که با او چه کنم و من به عفو سزاوارترم».
شهادت حضرت علی (ع)
سرانجام حضرت علی (ع) در بیست و یکم رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید و در نجف اشرف به خاک سپرده شد و مزارش میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد.
حضرت علی(ع) الگوی تربیت یافته از مکتب قرآن است
خانم رحمتی، استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام اظهار می‌دارد: مصادف شدن شهادت امام علی علیه‌السلام با شب‌های قدر که در آن قرآن نازل شده، تقدیر خداوند است چرا که راه قرآن و راه این امام معصوم از یکدیگر جدا شدنی نیست.
وی عنوان می‌کند: در شب های قدر ولایت امام علیه‌السلام بر رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم تقدیر شد و مسیر الهی اش با شهادت در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان کامل شد.
استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام می‌افزاید: پیامبر اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در حدیث ثقلین که حدیثی مشهور و متواتر است به جایگاه قرآن کریم و اهل بیتش پرداخته است.
وی ادامه می‌دهد: برخی قرآن را تفسیر به رأی می کنند و از آن بهره می‌برند و عده‌ای به قرآن ناطق که امام علی(ع) و کفه ترازوی میزان است متوسل می‌شوند.
رحمتی با بیان اینکه حضرت علی علیه‌السلام الگوی بی‌بدیل بعد از پیامبر است می‌گوید: الگویی که خدشه دار نیست و برای ارتباط و مناجات با خداوند باید به این امام متوسل شویم چرا که راه غیر از اهل بیت علیهم‌السلام مسیر گمراهی است.
وی اضافه می‌کند: ابن ملجم مرادی با عبادت بدون معرفت قاتل حضرت علی علیه‌السلام شد و به گمراهی رسید.
استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام با اشاره به اینکه باید از شب‌های قدر برای کسب معرفت و شناخت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بهره برد می‌گوید: در اصول کافی آمده است که «رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به اصحابش فرمود: به شب قدر ایمان آورید که آن مخصوص علی بن ابی طالب و یازده فرزند او بعد از من است».
