شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۰۵ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۳:۳۲
ایده جدید محسن رضایی که بر سر نخواستن او در دولت، دعواست: «قیام سوم و انقلاب در دقیقه ۹۰»

طراح عملیات فریب طرح جدید رو کرد!

طراح عملیات فریب طرح جدید رو کرد!
در حالی که هنوز هم عده‌ای معتقدند رضایی چهار سال دولت رئیسی را تمام نمی‌کند و می‌گویند اختلافات عمیق‌تر از آن است که قابل کتمان باشد، محسن رضایی همچنان به ایده پردازی اقتصادی برای دولت مشغول است و این بار حرف از «انقلاب اقتصادی در دقیقه ۹۰» و «قیام سوم» زده است؛ ایده‌هایی که صرفا شمایل شیک و‌تر و تمیزی دارند، ولی بسیاری از آن‌ها یا مبهم و نامشخصند و یا در عمل، قابلیت اجرا ندارند.
کد خبر : ۵۹۵۰۱۱

گروه سیاسی- محسن رضایی، معاون اقتصادی رئیس جمهور اخیرا در نشست فعالان بانکی و اقتصادی گفته است: «این دولت بنا بر کار‌های بزرگ و اصلاحات عمیق دارد و برای تحقق این امر نیازمند به یک انقلاب در اقتصاد کشور هستیم، انقلاب ۲۲بهمن و انقلاب مردم در دفاع مقدس دو قیام بزرگ بود و در حال حاضر نیاز به قیام سوم داریم.» او گفته است: «متأسفانه فرصت‌های طلایی بسیاری را از دست داده‌ایم و هیچ راهی ندارد مگر اینکه در دقیقه ۹۰ که بسیاری از فرصت‌ها را از دست دادیم شجاعانه دست به تحولات و اصلاحات بزرگ و عمیقی در اقتصاد بزنیم.»

به گزارش پایگاه خبری صراط، محسن رضایی از سال ۱۳۸۴ چند بار برای رسیدن به صندلی ریاست جمهوری تلاش کرد و هر بار ناموفق بود تا اینکه سال گذشته رضایت داد که او احتمالا هیچ گاه نمی‌تواند رای لازم برای ریاست جمهوری را کسب کند. به همین دلیل به دولت رییسی پیوست تا این بار در یک جایگاه نسبتا تشریفاتی به نام معاونت اقتصادی رییس جمهور فعالیت کند.

پست «معاونت اقتصادی رییس جمهور» را حسن روحانی در دور دوم ریاست جمهوری اش احیا کرد تا از طریق آن بتواند محمد نهاوندیان را در دولت جا دهد. هنوز هم کسی به درستی نمی‌داند وظیفه این معاونت چیست و اصلا چقدر تشکیلات دارد و دقیقا چه می‌کند.
برخی می‌گویند محسن رضایی با دو نفر پرسنل در ساختمان کوثر نهاد ریاست جمهوری مستقر شده است. یعنی تشکیلات معاونت اقتصادی دولت جمعا سه نفر و یک اتاق!

فارغ از این موضوع، رضایی از همان سال ۱۳۸۴ که عزم ورود به پاستور کرد، تاکنون در تبلیغات انتخاباتی اش ایده‌های پرسروصدا و دهان پرکن زیادی از نظر اقتصادی داده بود. مثلا سال ۸۸ ایده او «اصلاح سیاسی، تحول فرهنگی و انقلاب اقصادی» بود. سال ۹۲ هم ایده «فدرالیسم اقتصادی» را پیش کشید. این ایده به این صورت بود که کشور به ۹ منطقه تقسیم شود و هر کدام به صورت فدرالی اداره امور اقتصادی را انجام دهند. یعنی در این امور تا حد زیادی مستقل باشند. سال ۱۴۰۰ هم طرح پرداخت یارانه به همه زنان خانه دار را مطرح کرد.

وقتی رضایی وارد دولت شد، برخی می‌گفتند حالا زمان آن رسیده که رضایی ایده‌های اقتصادی اش را پیاده کند. اما دست کم دو مشکل وجود داشت. اولی آنکه ایده‌های او بیشتر روی کاغذ بود و کاربرد انتخاباتی داشت و نه اجرایی. دومین مشکل هم این بود که از همان روز اول ورود او به دولت، زمزمه‌های اختلاف نظر میان او و سایر اعضای تیم اقتصادی دولت به گوش می‌رسید. مهمترین این افراد، محمد مخبر معاون اول رییس جمهور و احسان خاندوزی وزیر اقتصاد بودند.

اولین نشانه‌های این اختلاف هم خیلی زود نمایان شد. آذرماه سال گذشته رضایی خبر از دو برابر شدن رقم یارانه‌ها از ابتدای دی ۱۴۰۰ داد. اما احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد فوری آن را تکذیب کرد.

اردیبهشت ماه امسال نیز دولت اعلام کرد که معاون اقتصادی رییس جمهور از ترکیب کمیسیون اقتصادی دولت حذف شده است. خبری که باز هم به اختلافات میان محسن رضایی از یک سو و مخبر و خاندوزی از سوی دیگر دامن زد. کار به جایی کشید که حتی صحبت از احتمال خروج محسن رضایی از دولت هم به میان آمد.

چند روز پیش غلامحسین اسماعیلی رئیس دفتر رئیس‌جمهور در برنامه صف اول شبکه خبر در پاسخ به سوالی درباره شایعات پیرامون اختلاف میان تیم اقتصادی دولت گفت: «اصلاً این تحلیل که القا شده درست نیست؛ تیم اقتصادی دولت از نظر مبانی فکری مشترک است؛ اگر اختلاف نظر جزئی نیز باشد در مرحله قبل از تصویب است و بعد از تصویب همه خودشان را مقید می‌دانند که تصمیم نهایی دولت را اجرا کنند. در مقام اجرا بین تیم اقتصادی حتی یک درصد اختلاف وجود ندارد.»

اظهارات اسماعیلی نشان داد که دست کم تا مرحله قبل از اجرا، اختلافاتی میان اعضای تیم اقتصادی دولت - احتمالا بین محسن رضایی و سایرین - وجود دارد.

حالا در حالی که هنوز هم عده‌ای معتقدند رضایی چهار سال دولت رئیسی را تمام نمی‌کند و می‌گویند اختلافات عمیق‌تر از آن است که قابل کتمان باشد، محسن رضایی همچنان به ایده پردازی اقتصادی برای دولت مشغول است و این بار حرف از «انقلاب اقتصادی در دقیقه ۹۰» و «قیام سوم» زده است؛ ایده‌هایی که صرفا شمایل شیک و‌تر و تمیزی دارند، ولی بسیاری از آن‌ها یا مبهم و نامشخصند و یا در عمل، قابلیت اجرا ندارند.