"صراط" - حكايت فيلمسازي و نويسندگي مرجان ساتراپي شبيه دعواي خواهري و برادري است كه در آن خواهر به برادرش فحش خواهر و ناموس بدهد! مثل اينكه اين خانم اصلا حواسش نيست كه آثارش نه عليه نظام جمهوري اسلامي كه ضد ايراني هستند و ضد همان كورش، هخامنش و پرسپوليسي كه ادعايش را دارند!
به گزارش سرویس اجتماعی صراط البته جايي خواندم كه وي ارتباط و مناسبات وسيعي با بخش فرهنگي صهيونيسم جهاني دارد كه اين را فعال بودنش در كشوري غريب توجيه مي كند و از توهم توطئه مبرا مي سازد؛ آن هم در كعبه آمال هنري مآبان؛ فرانسه كه هنرمندان بزرگ و نامي خودش به سادگي نمي توانند اثري خلق و عرضه كنند!
«خورش آلو با مرغ» دومين فيلم مرجان ساتراپي است كه به مانند پرسپوليس اين را هم با شركت وينسنت پارونا ساخته و توليدي از سه كشور فرانسه، آلمان و بلژيك؛ براساس كتابي با همين نام از خود ساتراپي است.
داستان ناصر علي؛ ويولن زن مطرح دهه هاي سي و چهل شمسي كه با شكسته شدن ساز محبوبش و اهدايي از جانب استاد و مرادش به دست زنش؛ به دنبال مشابه و جايگزيني براي آن مي افتد كه در مواجهه با ناكامي؛ تصميم به مردن مي گيرد. ناتوان در خودكشي هفت روز در اتاق مي ماند تا مرگش فرا رسد كه در اين هفت روز داستانك هاي مختلفي از خودش و آدم هاي زندگي اش و... روايت مي شود.
ساختار روايت دراين فيلم خطي يا موازي نيست بلكه اسكلت آن از يك محمل و بستر داستاني شكل يافته كه همان خودكشي ناصرعلي و دلايلش است و روي آن چندين داستانك و حتي حكايتي از عزراييل و سليمان (ع) تقريبا مجزا از هم قرارگرفته اند؛ مانند آينده دختر و پسر ناصرعلي؛ داستان عشقش به زني به نام ايران (چه انتخاب كليشه اي!!) داستان كودكي همسرش و... كه همه اين ها به انضمام يكنواخت و يكدست نبودن فرم؛ از سينماي اكسپرسيونيسم آلمان گرفته تا تله تئاتر (سكانس صحبت با عزرائيل) و حتي انيميشن؛ سبب شده فيلم خورش... قوام نيابد و از آنجا كه كارگرداني دونفره بوده؛ خورش در بعضي جاها شور!! و گاهي بي نمك درآمده است!!
مضمون و محتواي فيلم هم مبتلا به مرض تكثري است كه از فرم چهل تكه فيلم سرايت گرفته؛ از خرده افاضات فمينيستي و فلسفه و سقراط بازي گرفته تا طي طريقي از عشق مجازي به عشق حقيقي ومريد و مراد بازي؛ همه و همه محتواي اين فيلم خورشي را به آش شله قلمكاري بدل ساخته و پرداختن حتي به اهم آنها قد اين متن را از فيلمنامه آن درازتر مي كند.تكثر مضاميني كه فقط در بياني الكن و جوك مانندي، وجه اشتراك دارند. البته مواردي هستند كه بي اعتنا از كنارشان گذشتن كم لطفي به هنر آشپزي است!! مانند سكانس اداي دين به پاتوق منورالفكران!!! كافه نادري كه ناصرعلي و عبدي (برادر كمونيستش) با هم نشسته اند و به تعبير راوي عبدي در حال ياوه سرايي در باب چپاول نفت توسط انگليسي ها و آمريكايي هاست و با آمدن گارسون بلافاصله سفارش قهوه فرانسوي مي دهد!!
اما براي ناصرعلي اين چپاول ها همان ياوه سرايي است و خشمگين از ويولن خرابي است كه ساز فروش كلاشي به او انداخته! و بيرون كشيدن حقش از گلوي سازفروش و پيداكردن ويولني در آن اثناي استعمار مهم تر است!! و مسخره و ابلهانه اينجاست كه ساتراپي در مصاحبه اي اختصاصي كه با يورو نيوز دارد، در نطقي وطن پرستانه ايرانيان را اولين مرداني معرفي مي كند كه صنعت نفتشان را ملي كردند!
خودكشي و اسلوب آن، ترياك، نهيليسم، زن عذاب دهنده، مرد خنزرپنزرفروش، سياه نمايي (آن هم به سبك سينماي اكسپرسيونيسم) همه اينها يك نام را به ياد مي آورد؛ صادق هدايت! و اثر معروفش بوف كور.
فيلم «خورش آلو با مرغ» كه اقتباسي ادبي نيز هست تلاش مذبوحانه اي در «بوف كور2» شدن است كه نداشتن شهامت مانع ادعاگري آن بوده.وجوه مشترك و ارجاعات به بوف كور به حدي است كه ادعاي داشتن عمويي مادري به اين نام و نوازنده معروف و خودكشي كرده و از همه مهمتر عاشق خورش آلو با مرغ را حداقل گول زنكي جلوه مي نمايد. براي انحراف از اين حقيقت كه حتي گرته اي از بوف كور هم در نيامده و اين ميزان ابزار و محتوا عاريه گرفتن از مرز كپي و دزدي گذشته است.
گاف هاي گل درشت فيلم هم بسيار مبتدي و ناشيانه هستند كه طنز تلخ و گس مزه هيچ نتوانسته آنها را لاپوشاني كند؛ نمونه اي در شخصيت پردازي چون ترس ناصرعلي از مردن آن هم براي فردي كه ادعا مي شود به آخر رسيده و با ناصرعلي پوچي زده به فكر نام و آوازه آبرومند پس از مرگ است!! و يا حتي موارد سطحي انگارانه اي چون ترياك در شير پسربچه ريختن براي آرام كردنش؛ غافل از اينكه لبنيات خواصش را از بين مي برد!!
به گزارش سرویس اجتماعی صراط البته جايي خواندم كه وي ارتباط و مناسبات وسيعي با بخش فرهنگي صهيونيسم جهاني دارد كه اين را فعال بودنش در كشوري غريب توجيه مي كند و از توهم توطئه مبرا مي سازد؛ آن هم در كعبه آمال هنري مآبان؛ فرانسه كه هنرمندان بزرگ و نامي خودش به سادگي نمي توانند اثري خلق و عرضه كنند!
«خورش آلو با مرغ» دومين فيلم مرجان ساتراپي است كه به مانند پرسپوليس اين را هم با شركت وينسنت پارونا ساخته و توليدي از سه كشور فرانسه، آلمان و بلژيك؛ براساس كتابي با همين نام از خود ساتراپي است.
داستان ناصر علي؛ ويولن زن مطرح دهه هاي سي و چهل شمسي كه با شكسته شدن ساز محبوبش و اهدايي از جانب استاد و مرادش به دست زنش؛ به دنبال مشابه و جايگزيني براي آن مي افتد كه در مواجهه با ناكامي؛ تصميم به مردن مي گيرد. ناتوان در خودكشي هفت روز در اتاق مي ماند تا مرگش فرا رسد كه در اين هفت روز داستانك هاي مختلفي از خودش و آدم هاي زندگي اش و... روايت مي شود.
ساختار روايت دراين فيلم خطي يا موازي نيست بلكه اسكلت آن از يك محمل و بستر داستاني شكل يافته كه همان خودكشي ناصرعلي و دلايلش است و روي آن چندين داستانك و حتي حكايتي از عزراييل و سليمان (ع) تقريبا مجزا از هم قرارگرفته اند؛ مانند آينده دختر و پسر ناصرعلي؛ داستان عشقش به زني به نام ايران (چه انتخاب كليشه اي!!) داستان كودكي همسرش و... كه همه اين ها به انضمام يكنواخت و يكدست نبودن فرم؛ از سينماي اكسپرسيونيسم آلمان گرفته تا تله تئاتر (سكانس صحبت با عزرائيل) و حتي انيميشن؛ سبب شده فيلم خورش... قوام نيابد و از آنجا كه كارگرداني دونفره بوده؛ خورش در بعضي جاها شور!! و گاهي بي نمك درآمده است!!
مضمون و محتواي فيلم هم مبتلا به مرض تكثري است كه از فرم چهل تكه فيلم سرايت گرفته؛ از خرده افاضات فمينيستي و فلسفه و سقراط بازي گرفته تا طي طريقي از عشق مجازي به عشق حقيقي ومريد و مراد بازي؛ همه و همه محتواي اين فيلم خورشي را به آش شله قلمكاري بدل ساخته و پرداختن حتي به اهم آنها قد اين متن را از فيلمنامه آن درازتر مي كند.تكثر مضاميني كه فقط در بياني الكن و جوك مانندي، وجه اشتراك دارند. البته مواردي هستند كه بي اعتنا از كنارشان گذشتن كم لطفي به هنر آشپزي است!! مانند سكانس اداي دين به پاتوق منورالفكران!!! كافه نادري كه ناصرعلي و عبدي (برادر كمونيستش) با هم نشسته اند و به تعبير راوي عبدي در حال ياوه سرايي در باب چپاول نفت توسط انگليسي ها و آمريكايي هاست و با آمدن گارسون بلافاصله سفارش قهوه فرانسوي مي دهد!!
اما براي ناصرعلي اين چپاول ها همان ياوه سرايي است و خشمگين از ويولن خرابي است كه ساز فروش كلاشي به او انداخته! و بيرون كشيدن حقش از گلوي سازفروش و پيداكردن ويولني در آن اثناي استعمار مهم تر است!! و مسخره و ابلهانه اينجاست كه ساتراپي در مصاحبه اي اختصاصي كه با يورو نيوز دارد، در نطقي وطن پرستانه ايرانيان را اولين مرداني معرفي مي كند كه صنعت نفتشان را ملي كردند!
خودكشي و اسلوب آن، ترياك، نهيليسم، زن عذاب دهنده، مرد خنزرپنزرفروش، سياه نمايي (آن هم به سبك سينماي اكسپرسيونيسم) همه اينها يك نام را به ياد مي آورد؛ صادق هدايت! و اثر معروفش بوف كور.
فيلم «خورش آلو با مرغ» كه اقتباسي ادبي نيز هست تلاش مذبوحانه اي در «بوف كور2» شدن است كه نداشتن شهامت مانع ادعاگري آن بوده.وجوه مشترك و ارجاعات به بوف كور به حدي است كه ادعاي داشتن عمويي مادري به اين نام و نوازنده معروف و خودكشي كرده و از همه مهمتر عاشق خورش آلو با مرغ را حداقل گول زنكي جلوه مي نمايد. براي انحراف از اين حقيقت كه حتي گرته اي از بوف كور هم در نيامده و اين ميزان ابزار و محتوا عاريه گرفتن از مرز كپي و دزدي گذشته است.
گاف هاي گل درشت فيلم هم بسيار مبتدي و ناشيانه هستند كه طنز تلخ و گس مزه هيچ نتوانسته آنها را لاپوشاني كند؛ نمونه اي در شخصيت پردازي چون ترس ناصرعلي از مردن آن هم براي فردي كه ادعا مي شود به آخر رسيده و با ناصرعلي پوچي زده به فكر نام و آوازه آبرومند پس از مرگ است!! و يا حتي موارد سطحي انگارانه اي چون ترياك در شير پسربچه ريختن براي آرام كردنش؛ غافل از اينكه لبنيات خواصش را از بين مي برد!!
مرجان ساتراپی
گفت در سر عقل باید...
گفت در سر عقل باید...