به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از تسنیم، شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و رئیس هیأت داوران جشنواره بینالمللی فیلم رشد، از ضرورت تغییر و تحول در این جشنواره سینمایی قدیمی سخن گفت.
آقامحمدیان در ابتدای صحبتهای خود بیان کرد: جشنواره فیلم رشد یکی از قدیمیترین جشنوارههای بینالمللی ایران است. این جشنواره، رویدادی است که میتوان آن را بزرگترین و قدیمیترین جشنواره فرهنگی ایران نامید. بهعقیده من میشود از طریق آن در مدارس، فرهنگسازی کرد حتی میان اولیا و مربیان نیز این ظرفیت وجود دارد که فرهنگسازی شکل بگیرد.
او ادامه داد: آنچه برای من مسجّل است این است که این جشنواره در سالیان قبل رها شده بود و از آن جایگاهی که باید باشد فاصله گرفته است، امسال با همکارانمان تصمیم گرفتیم که این جشنواره را احیا کنیم، بنابراین نقطه ضعفها و قوتهای جشنواره بهزودی مشخص خواهد شد. ما دنبال این هستیم که بتوانیم با کمک این جشنواره در فضای فرهنگی جریانسازی کنیم، البته این کار بسیار سختی است چرا که این جشنواره سالیانی به حال خودش رها شده بود و تنها عنوان جشنواره را حمل میکرد و نتیجه خاصی نداشت، اینگونه نگاه فرهنگی در جشنواره رشد مقداری برجسته میشود.
آقامحمدیان درباره حضور کشورهای خارجی در این جشنواره ابراز کرد: ازآنجایی که برخی از فیلمها دارای فرهنگی است که با فضای عمومی ما همخوانی ندارد، برای همین فیلمهای کمتری در این جشنواره حاضر میشوند که در خوشبینانهترین حالتشان، بیخدایی است در غیر این صورت مضامین و محتواهای نامناسب فراوانی وجود دارد.
وی گفت: بهعقیده ما این جشنواره در صورتی به نتیجه خواهد رسید که خودش وارد تولید بشود، تولید فیلمهایی که بر اساس سیاستهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و آموزش و پرورش باشد.
او با طرح این سؤال که "چرا جشنوارهها زمین میخورند؟" گفت: چون در این جشنوارهها سیاستگذاری و سرمایهگذاری جدی دنبال نمیشود، چرا جشنواره کودک بعد از یک سال برگزار نمیشود؟ اگر با همان نگاه گذشته باشد شکست میخورد. این جشنواره باید وارد جریان تولید شود و ما برای این منظور کلید حل مشکل را در راهاندازی گروه تولید دیدیم، اگر این اتفاق بیفتد در فرهنگسازی دینی و ملی دانشآموزان و حتی خانواده ها تأثیرگذار خواهیم بود. متأسفانه جمهوری اسلامی نسبت به جریان فرهنگی بیتفاوت بوده است و جشنوارهها نیز بهتبع آن دچار آسیب شدهاند. جشنواره رشد اگر بخواهد بهنفع دانشآموزان و مردم باشد باید از ابتدا سیاستگذاریهایش معطوف به دانشآموزان حتی از مهدهای کودک باشد، باید محصولات خوبی را تولید کند و در پی سیاستگذاری برای تولید و فیلمسازان باشد تا بتواند جریان هنری با هدف ناظر بر سیاستهای آموزش و پرورشی را دنبال کند.
رئیس هیأت داوران جشنواره فیلم رشد گفت: در جنبه تولیدی، جشنواره رشد و جشنواره فیلم کودک، میتوانند تولید و سیاستگذاری مشترک داشته باشند، اینگونه میتوانند به تولیدات خوبی در بلندمدت نیز فکر کنند. جشنواره رشد امسال که میخواهد برگزار شود باید برای مسئولین روشن کند که باید به این سمت برود، در غیر این صورت فقط نام جشنواره را حمل خواهد کرد.
او در واکنش به این نکته خبرنگار تسنیم مبنی بر اینکه "اگر جشنواره بخواهد راهحل را در تولید صرفاً ببیند، در بهترین حالت در سال تنها دو یا نهایتاً سه فیلم در جشنواره خواهد داشت که برای برگزاری یک جشنواره کافی نیست" گفت: راهحل این مشکل، با اعلام سیاستهای تولیدی و پذیرش آثار جشنواره ممکن میشود، این مهم بعد از برگزاری جشنواره و در صورتی که همکاریهای لازم برای تشکیل گروه فیلمسازی شکل بگیرد، اعلام خواهد شد، صرف اعلام فراخوان برای برگزاری یک جشنواره کافی نیست، اگر آموزش و پرورش دنبال رسیدن به نقطه مطلوب در جشنواره فیلم رشد است باید به موضوع تولید و جریانسازی فرهنگی توجه کافی کند، به طورکلی با صحبتهایی که در زمان حاضر رخ داده است، خوشبختانه مدیران آموزش و پرورش دنبال بازسازی جدید جشنواره هستند.
او گفت: بنابراین با توجه به اینکه مدت زمان کوتاهی است که در جشنواره مسئولیت پیدا کردم، اعلام سیاستهای تولیدی و گروه تولید فیلم ـ در صورت پذیرش توسط مدیران آموزش و پرورش ـ بعد از جشنواره امسال انجام خواهد شد و سال آینده شاهد جشنواره بهتری از امسال خواهیم بود.
کارگردان سینمای ایران در پایان درباره سیاستها و ملاکهای داوری جشنواره بیان کرد: برای جشنواره مهمترین رکن، بحث محتواست و سپس جنبههای فنی و هنری اثر، البته داوران بسیار خوب جشنواره با جنبههای هنری و شکلی کار بهخوبی آشنا هستند، اما طبیعی است که برای این جشنواره با رویکرد آموزشی و پرورشی محتوا اهمیت بیشتری دارد. فیلمهایی که مخاطبین آنها کودکان و نوجوانان باشند اولویت ما در جشنواره هستند بهشرطی که هم محتوای مناسب داشته باشند و هم اینکه سرگرمکننده باشند. فیلمهایی که درباره بچهها هستند مهماند و در جشنواره امسال نیز چند فیلم با این رویکرد داریم اما آنچه اهمیت دارد فیلمهایی برای بچهها هستند که وقتی آن را تماشا میکنند، برای آنان آوردهای داشته باشد، فیلمهایی که بچهها را درگیر خود کنند و از آن بالاتر حتی برای خانوادهها نیز حرف مهمی برای گفتن داشته باشند.