به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از اکوایران، پس از هفته‌ها تنش میان واشنگتن و ریاض در ارتباط با تصمیم اخیر اوپک پلاس مبنی بر کاهش روزانه تولید نفت، شواهد نشان می‌دهد که همکاری و اتحاد طولانی‌مدت دو کشور طوفان را پشت سر گذاشته و دو بازیگر، بی سر و صدا و با قدرت در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند.
آخرین نشانه از بهبود روابط، مداخله کاخ سفید در فرایند تصمیم‌سازی سنا بود؛ بدین طریق رئیس جمهوری آمریکا، سناتور‌ها را ناچار کرد تا رای‌گیری به لایحه ممنوعیت حمایت ایالات متحده از فعالیت‌های نظامی عربستان در یمن را به تعویق بیاندازند. دولت بایدن به شکل تلویحی گفت که به اشتراک نگذاشتن اطلاعات و عملیات پشتیبانی، رویکردی خصمانه است و می‌تواند به فرایند حمایتی ایالات متحده از اوکراین و دیگر متحدان این بازیگر آسیب وارد کند. این عبارات بایدن سفسطه‌ای بیش نبود.
قانون پیشنهادی به شکلی خاص به روابط ایالات متحده و عربستان می‌پردازد. در حقیقت مخالفت‌های کاخ سفید در راستای روابط دفاعی با ریاض از جمله حمایت از این کشور در جنگ یمن قابل تبیین است. درک فزاینده‌ای در دولت و میان برخی از اعضای کنگره وجود دارد که مانع اصلی آتش‌بس پایدار در یمن شده است. مهمتر از همه، بسیاری از کسانی که در باب استراتژی جهانی ایالات متحده از رویکردی جدی پیروی می‌کنند، متوجه این حقیقت شده‌اند که مزیت رقابتی حیاتی آمریکا منوط به حفظ امنیت در خلیج فارس و دریای عرب و سرخ است؛ نقاطی در گلوگاه کانال سوئز، باب المندب و تنگه هرمز. در چنین شرایطی خشم درباره قیمت‌گذاری نفت فروکش کرده است.
چرایی عقب‌نشینی آمریکا
آخرین نشست اوپک پلاس در ۴ دسامبر با توافق در باب ادامه کاهش سهمیه تولید تعیین شده در اکتبر به پایان رسید، اما این بار ایالات متحده هیچ واکنشی نشان نداد، به این دلیل که سعودی‌ها ثابت کردند کاهش تولید نفت موجب افزایش بها نمی‌شود. به نوشته نشریه بلومبرگ، امروز بهای هر گالن نفت در پمپ‌های سراسر ایالات متحد هم از منظر سیاسی و هم اقتصادی برای دولت قابل قبول است. در چنین شرایطی هراس‌ها از تقویت بی‌دلیل اقتصاد روسیه نیز پایان یافت.
علاوه بر این، نقطه قابل تامل آن است که نزاع اکتبر به انتخابات میان دوره‌ای نیز مرتبط بود؛ بدین معنا که بسیاری از دموکرات‌ها بدون آن که دلیلی داشته باشند در باب این که ریاض به دنبال حمایت از جمهوری خواهان است، تردید داشتند. با لحاظ کردن عملکرد فوق العاده دموکرات ها، این تردید‌ها بی معنا شد. طبیعتا در صورت باخت برجسته دموکرات ها، سعودی‌ها درگیر بازی سرزنش می‌شدند با این همه این اتفاق رخ نداد. حتی به نظر می‌رسد که سفر دولتی پر شور و حاشیه شی جین پینگ، رهبر چین به عربستان همراه با فهرستی بلند بالا از توافق نامه‌های همکاری متقابل میان دو کشور، به دشمنی واشنگتن کمک نکرده است.
تلاش‌های پادشاهی برای احیای اتحاد
در حالی که ایالات متحده تصور می‌کند که حضورش در منطقه خلیج فارس و مناطق اطراف آن را اهرمی کلیدی در رقابت قدرت‌های بزرگ با پکن است؛ این بازیگر مشکلی با متحدان عرب خود در تقویت روابط با بزرگ‌ترین مشتری اش ندارد. همزمان نشانه‌های دیگری هم از بهبود روابط میان عربستان و ایالات متحده وجود دارد. براساس گزارش ها، عربستان و امارات نقش کلیدی میانجیگرانه در تبادل زندانی‌های میان امریکا و روسیه ایفا کرده اند.
اوایل ماه نوامبر، جنگده‌های آمریکایی به حالت آماده باش درآمدند تا ظاهرا حمله خیالی به ریاض را خنثی کنند. ۱۸ نوامبر، دولت بایدن فرمان داد که محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی به عنوان رهبر یک دولت خارجی از دعاوی مدنی در دادگاه‌های ایالات متحده مصونیت دارد. مراد از این این اظهار نظر بایدن پرونده قتل جمال خاشقجی، روزنامه نگار سعودی بود که به فرمان محمد بن سلمان در کنسولگری ریاض در استانبول کشته شد.
عربستان و آمریکا چند ماه گذشته ازمون‌های مهمی را پشت سرگذاشتند که هرکدام از آن‌ها می‌توانست آسیب‌های طولانی مدت و در عین حال قابل توجهی را را بر روابط دو بازیگر وارد کند. اما پشت صحنه؛ روابط دو کشور نه تنها در حال ترمیم است بلکه هم عربستان و هم آمریکا در حال بازسازی اتحادشان به شکلی قوی هستند آنگونه که باید.
مقوله دیگر تاکید بر این عبارت است که تجارت نفت ورای امنیت نیست، چزا در صورتی که روابط واشنگتن و ریاض را در چنین سطحی تبیین کرد عربستان سعودی همانطور که برخی از اعضای مخالف و منتقدش در کنگره و ماه اکتبر بیان کردند، به دولت مشتری تبدیل می‌شود. در این باره میان کارشناسان امنیت ملی هم در عربستان و هم در آمریکا درک فزاینده‌ای وجود دارد مبنی بر این که این رابطه، رابطه متحدانی است که به دنبال اهداف متقابل هستند، اهدافی، چون امنیت دریایی که به نفع هر دو طرف باشد.
پایان خزان در روابط ریاض و واشنگتن؛ پشت پرده تنش‌هایی که حاشیه‌ساز شد!
آخرین نشست اوپک پلاس، چهارم دسامبر با توافق در باب ادامه کاهش سهمیه تولید تعیین شده در اکتبر به پایان رسید. این بار ایالات متحده هیچ واکنشی نشان نداد. گ، به این دلیل که سعودی‌ها ثابت کردند که کاهش تولید نفت موجب افزایش بها نمی‌شود. به نوشته نشریه بلومبرگ، امروز بهای هر گالن نفت در پمپ‌های سراسر ایالات متحد هم از منظر سیاسی و هم اقتصادی برای دولت قابل قبول است. در چنین شرایطی هراس‌ها از تقویت بی‌دلیل اقتصاد روسیه نیز پایان یافت.
