به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از فارس، سریال «نون خ» نامی آشنا برای مخاطبان تلویزیون است. سریالی که می‌توان گفت بعد از «پایتخت» به یک برند در تاریخ سریال سازی رسانه ملی تبدیل شده است. «نون خ» که سال به سال تازه نفس و شاداب پا به تلویزیون می‌گذاشت و مخاطبان بسیاری چشم به راهش بودند در دوره اخیر افت شدیدی داشته است و قصه‌ای کم رمق را روایت می‌کند. احمد رنجبر درباره «نون خ ۴» نوشته است: «چشم امیدمان در نوروز ۱۴۰۲ به «نون خ» بود، اما نتیجه‌ای که بدست آمد فاصله‌ای بسیار با این بِرند محبوب داشت. پس از تعطیلات هم کیفیت سریال سعید آقاخانی تغییری نکرد و بعید است در قسمت‌های آینده، اتفاقی خاص رقم بزند.»
فصل چهارم «نون خ» دوشنبه، چهارم اردیبهشت ماه به پایان می‌رسد. در این گزارش تلاش خواهیم کرد نگاهی دقیق‌تر به محتوا و ساختار این سریال داشته باشیم، و عواملی که به زعم منتقدان باعث ضعف‌های بسیار آن شده است را واکاوی کنیم.
*وقتی یک برند محبوب از رونق می‌افتد
در سریال «نون خ»، ویژگی‌های فرهنگی اقوام کرد، مناظر طبیعی کرمانشاه و موسیقی سنتی این نواحی نمایش داده شده‌است. به علاوه بسیاری از مسائل اقتصادی اجتماعی روز ایران و جهان، مانند ویروس کرونا، نرخ دلار، مطالبه از مسئولین و توریسم در قالب کمدی بیان می‌شود. در کنار این موارد، آقاخانی در مقام بازیگر هم توانسته است تجربه حدود سه‌دهه بازیگری خود را در شخصیت نورالدین خانزاده منعکس کند.
«نون خ» در دوره‌های مختلفش شخصیت‌های جذاب بسیاری داشته است که هر کدام با دقت و به اندازه در خدمت قصه پردازی حاضر بوده‌اند. اما بی‌شک اصیل‌ترین و درست‌ترین شخصیت «نون خ» همین نورالدین خانزاده است. شخصیتی که در این وانفسای نبود الگوسازی در سریال‌ها، نماد یک مرد کامل ایرانی است، مرد بودن، پدربودن، ریاست روستا و این سمبل یک مرد واقعی کرد، فرهنگ غنی کردی را به سراسر ایران تسری می‌دهد؛ در همان چهارچوب روستایی ساده‌ای که با اینکه واژگان و ادبیات محدود و پیش پا افتاده‌ای دارد، اما جامعیت و احاطه شخصیتش را نمی‌توان نادیده گرفت.
با این همه به نظر می‌رسد آقاخانی در فصل چهارم بدلیل درگیرشدن با حواشی ناخوشایند و اظهارات نامناسب و عدم تمرکز بر جذابیت فیلمنامه با تولید شتابزده فصل چهارم، همه آن چیزی را که در سه فصل قبلی به دست آورده بود، از دست داد و این فصل را به بدترین شکل ممکن تولید کرد.
*عدم نوآوری، کلیشه و تکرار
عدم نوآوری و تکرار؛ مهم‌ترین خصوصیت منفی فصل چهارم سریال است. به گفته منتفدان «نون خ ۴» فاقد نوآوری در داستان و شخصیت پردازی است و لطمه اصلی را از همین منظر خورده. شوخی‌ها جذاب نیستند و مواردی مثل کنایه به دلار نیمایی، قرارداد ویلموتس (سرمربی سابق تیم ملی فوتبال کشورمان)، نبود var در لیگ برتر و … گل درشت هستند و وایرال شدن آن‌ها در فضای مجازی دلیل بر «خوب بودن» کنایه‌ها و شوخی‌ها نیست. آن چه از مجموعه شوخی‌ها شکل گرفته چیزی فراتر از برنامه‌های طنز تلویزیون مثل «خنده بازار» نیست.
روزنامه فرهیختگان هم اشاره‌ای به کیفیت بد «نون خ» کرده و نوشته است: «باز هم شاهد افت برند‌های خود تلویزیون بودیم. بعد از «پایتخت» که به عنوان یک برند محبوب، ناگهان در هیاهویی پوچ گم شد و امسال «نون خ» در وادی طنز‌های برره قدم می‌زد.»
*فقدان قصه و داستان منسجم
فصل چهارم «نون خ» اصولا هیچ داستان و قصه منسجمی ندارد و فقط تعدادی دستانک بی محتوا و بی ربط را کنار هم چیده است که ابدا نمی‌تواند مخاطب را با خود همراه کند، شوخی‌ها و تکیه کلام‌های شخصیت‌ها لوث شده و بجای آن حس همدلی و اتحاد میان آن‌ها، در این فصل مخاطب فقط شاهد تمسخر و دروغ‌های ریز و درشت از زبان آنهاست. شخصیت‌های تازه وارد فصل چهارم از رامین که حرکات و اشارات معنادار دستان او به چالشی در فضای مجازی تبدیل شده تا برادر فریده (بیژن بنفشه خواه) در حد تیپ باقی می‌مانند و نمی‌توانند به زمره شخصیت‌هایی ماندگار سریال بدل شوند. «نون خ» با نمایش جذابیت‌های طبیعی منطقه کردستان و آدم‌های صاف و بی شیله پیله و داستان‌های منحصر به فردش شروع شد؛ حال، اما با عدم نوآوری در قصه و آدم‌ها، به تکرار افتاده و اگر لهجه کردی برخی بازیگران و پوشش بومی‌شان را حذف کنیم تفاوت چندانی با همان طنز‌های آپارتمانی نخ نما شده ندارد.
*کیفیت ضعیف در ساختار
مخاطبانی که هر روز منتظر پخش سریال بودند، اکنون با اثری روبرو هستند که در هر قمست به شیوه آیتم وار و قطعه قطعه پیش می‌رود و قصه‌اش از چندان اهمیتی برخوردار نیست. بین آیتم‌های پخش شده هم چفت و بسط روایی رعایت ندشته است و هر آیتم، ساز خودش را می‌زند و از همین رو است که کلیت اثر گوش خراش و ناکوک می‌نماید. منتقدان درباره فصل جدید نون خ می‌گویند: «فصل چهارم بی‌کیفیت است و همچنان برخی مخاطبان بواسطه تجربه خوب فصل‌های قبل، پی گیر «نون خ» هستند.»
در کلِ قصه فصل چهار، مخاطب با اتفاق خاص و ویژه‌ای روبه‌رو نیست که او را به تماشای ادامه داستان ترغیب کند. موضوع حمله گرگ‌ها به روستا و داستان نچسب و بسیار جزیی اختلافات بین دو روستای فرضی با تقلیدی ناشیانه از آنچه در «پاورچین» شاهد بودیم، بن مایه اصلی فیلمنامه فصل چهارم است و دیگر خبری از روایت‌ها و پردازش‌های قوی و دامنه دار فصول قبلی با چاشنی ارائه مسائل و مشکلات مناطق کردنشین نیست.
در پایان باید گفت به نظر می‌رسد «نون خ» همچون «پایتخت» به پایان خط رسیده است و بهتر است اگر سازندگان آن به فکر تولید فصل پنجم هستند از همین الان عزم خود را برای نوشتن یک فیلمنامه جذاب سرشار از طنازی و شوخی‌های سالم از جنس همان که در فصل اول و دوم شاهد بودیم، بکار بندند و در صورتیکه توان اینکار را ندارند پرونده این سریال را مختومه اعلام کنند تا همان خاطرات شیرین و خوش سریال در ذهن مخاطب باقی بماند.
نون خ؛ موفقیتی که تکرار نشد!
سریال «نون خ» که در فصل‌های پیش با نمایش جذابیت‌های طبیعی منطقه کردستان و آدم‌های صاف و بی شیله پیله و داستان‌های منحصر به فردش شروع شد؛ حال، اما با عدم نوآوری در قصه و آدم‌ها، به تکرار افتاده و اگر لهجه کردی برخی بازیگران و پوشش بومی‌شان را حذف کنیم تفاوت چندانی با همان طنز‌های آپارتمانی نخ نما شده ندارد.
