به گزارش پایگاه خبری صراط نیوز، احمد علیرضابیگی همان نماینده ای است که گفته بود تعدادی از نمایندگان مجلس از وزارت صمت خودروهای شاسی بلند گرفته اند و خواسته بود تا بررسی شود که آیا این موضوع با پس گرفتن امضای استیضاح وزیر سابق صمت ارتباطی دارد یا خیر.
بعد از این اظهارات، حملات متعددی به علیرضابیگی از سوی نمایندگان انجام شد و هیات نظارت بر رفتار نمایندگان در اقدامی عجیب و بی سابقه او را برای 40 روز ممنوع النطق کرد و پس از علنی شدن این ماجرا بود که سرانجام از آن عقب نشینی کردند.
حالا هم با شکایت فاطمی امین وزیر سابق صمت و البته پیگیری مدعی العموم، پرونده شکایت از علیرضابیگی در جریان است.
در همین روزها، صدور یک بخشنامه از سوی معاون وزیر کشور، نمایندگان مجلس را به شدت برآشفته کرده است. این بخشنامه می گوید با توجه به اینکه سال آخر مجلس است، فرمانداران و اسانداران باید از همراهی نمایندگان مجلس با آنها در برنامه های مختلف ممانعت کنند.
بخشنامه مذکور صدای مجلسی ها را درآورد تا جایی که یکی از نماینده ها به محض ورود وزیر کشور، به نشانه اعتراض، جلسه را ترک کرد و شمار دیگری هم قبل از ورود وحیدی به جلسه، در نطق های خود به شدت به وزارت کشور اعتراض کردند و حتی حرف از جمع آوری 100 امضا برای استیضاح او نیز هست.
نمایندگان به این موضوع اعترض دارند که هنوز یک سال از نمایندگی آنها باقی مانده، و چنین ابلاغیه ای، عملا توهین به آنها محسوب می شود. این موضوع آنقدر برای نمایندگان سنگین بوده که حتی اصلاح بخشنامه از سوی وزیر کشور هم باعث نشده که آنها عقب نشینی کنند.
علیرضا سلیمی، نماینده محلات طی تذکری شفاهی گفت: اینکه یک بخشنامه را اصلاح کنند، بخشی از قصه است، اصل قصه تفکر خطرناکی است که به مجلس توهین کرده است؛ تفکری که اعتقاد دارد مجلس باید به اصطلاح «آقا اجازه» باشد، لذا باید گفت مجلس آقا اجازه نیست و اگر برخی خیال کردند که مجلس باید به فرموده آنها عمل کند، اشتباه کرده‌اند. وی گفت: از رئیس مجلس می‌خواهیم اجازه ندهد که برخی خیال کنند که مجلس «آقا اجازه» است و باید به فرموده آنها عمل کند.
اما اگر کمی به عقب تر برگردیم، شاید دلیل این نوع نگاه به نمایندگان مجلس را بتوانیم بهتر درک کنیم. در ماجرای دریافت خودروهای شاسی بلند از سوی نمایندگان، مجلسی ها نه تنها حاضر به پیگیری ماجرا و عقوبت مقصران نشدند بلکه با تکذیب کل ماجرا، مدت هاست که افشاکننده این موضوع را تحت فشارهای سیاسی قرار داده اند.
همین دیروز سید غنی نظری خانقاه، نماینده خلخال در این باره گفته بود: «آبروی ما نمایندگان رفته است جایی رفته بودم یک پیرمرد ۹۰ ساله به من گفت شما هم شاسی بلند گرفته‌اید؟ گفتم به والله نگرفته‌ام. ما همه متهم هستیم، امروز ۲۸۴ نماینده متهم به گرفتن خودرو هستند در حالی که شاید کمتر از ۱۰۰ نفر خودرو گرفته باشند.»
طبیعی است که دست کم معرفی نمایندگانی که شاسی بلند گرفته اند، می توانست اتهام را از سایر نمایندگان بردارد اما نمایندگان حتی به این هم تن ندادند.
وقتی نمایندگان حاضر می شوند که یک موضوع اینچنینی را لاپوشانی کنند و ترجیح می دهند همین طور مسکوت بماند و پیگیری نشود، چرا باید انتظار داشته باشند نگاه نهادهای اجرایی و مردم به آنها، نگاه متفاوتی باشد؟ وقتی آنها خودشان شأن نمایندگی خودشان را حفظ نمی کنند چرا توقع دارند سایر نهادها این شأن را در نظر بگیرند و حفظ کنند؟ وقتی خودشان شاسی بلند می گیرند و روی آن سرپوش می گذارند چرا انتظار دارند دیگران آنها را «آقا اجازه» تصور نکنند؟
