به گزارش صراط به نقل از روزنامه فرهیختگان؛ این هفته و احتمالا هفته آینده، روزهای سرنوشت‌ساز سیاست خارجی دولت سیزدهم است. شاید مهم‌ترین آن، سفر رئیس‌جمهور به نیویورک و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل و دیدارهای بسیار مهم سیدابراهیم رئیسی و تیم سیاست خارجی او- که به‌طور حتم دال مرکزی آن به احیای توافق هسته‌ای است- باشد. دو موضوع دیگر در این حوزه، پراهمیت تلقی می‌شود: «تصمیم سه کشور اروپایی برای حفظ تحریم‌های موشکی علیه ایران بعد از اکتبر» و «تبادل زندانیان ایران و آمریکا.»
برخلاف سال گذشته، رئیسی امسال با دست پر به نیویورک سفر می‌کند. او سال گذشته در حالی به مجمع عمومی سازمان ملل رفت که در تهران و برخی شهرها، اعتراضاتی شکل گرفته بود. این اعتراضات با دخالت سرویس‌های امنیتی بیگانه و نقش‌آفرینی گروهک‌های تروریستی و معاندان و شبکه‌های داخلی آنها، به مجموعه‌ای از ناآرامی‌ها و اقدامات تروریستی علیه مردم و نیروهای انتظامی تبدیل شد. با تشدید ناآرامی‌ها، سرویس‌های امنیتی غربی بر پایه تحلیل غلط و پروپاگاندای رسانه‌ای، به این جمع‌بندی رسیده بودند که احتمالا ایران نیز سرنوشتی همچون سوریه یا لیبی پیدا می‌کند. این جمع‌بندی، منجر به توقف مذاکرات هسته‌ای و هر اقدامی شد که معنای آن پذیرش جمهوری اسلامی بود. در چنین فضایی، جمهوری اسلامی استراتژی سیاست خارجی خود که مبتنی‌بر تعامل با همسایگان بود را پیگیری کرد و توانست خارج از چهارچوب هدایت، مدیریت و اطلاع غربی‌ها، با عربستان سعودی برای از سرگیری روابط به توافق برسد. بهبود روابط با ریاض، عضویت رسمی ایران در شانگهای در تیر 1402 و عضویت در بریکس آن‌هم در بازه‌ای کمتر از یکسال از تقاضا تا حصول نتیجه و همچنین سفرهای رئیس‌جمهور به آمریکای لاتین و آفریقای جنوبی، ضمن شکست استراتژی غربی علیه ایران، دستاوردهای سیاست خارجی دولت سیزدهم را به نمایش گذاشت. در چنین فضایی، رئیسی به نیویورک می‌رود. جزئیات دیدارهای رئیس‌جمهور یا مقامات وزارت خارجه هنوز منتشر نشده است اما احتمالا دیدارهایی بین مقامات 3 کشور اروپایی و هیات ایرانی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل برگزار خواهد شد؛ دیدارهایی که متمرکز بر احیای توافق هسته‌ای خواهد بود.
