شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۶ آذر ۱۴۰۲ - ۱۲:۴۹
نماینده مجلس:

برای مردم دل نسوزانید؛ ثروت کشور را به آنان بدهید/ دلار را جایی صرف کردیم که تاثیری در زندگی مردم ندارد

برای مردم دل نسوزانید؛ ثروت کشور را به آنان بدهید/ دلار را جایی صرف کردیم که تاثیری در زندگی مردم ندارد
یک نماینده مجلس گفت: کشور ما درگیر ناترازی‌های بسیار است و راه حل مساله، واگذاری ثروت مردم، به خود مردم است.
کد خبر : ۶۴۲۲۳۲

به گزارش صراط به نقل از اقتصاد آنلاین، احمد علیرضا بیگی، نماینده مجلس در خصوص پرونده فساد چای دبش به اقتصادآنلاین گفت: کشور ما در ابعاد مختلف با ناترازی‌هایی مواجه است. ناترازی انرژی، تامین مسکن مردم، دریافت‌ها و… این ناترازی‌ها باید با یک سیاست جامع جبران شود ‌و دولت هم باید اراده خود در این خصوص را نشان دهد.

او افزود: این ناترازی‌ها بایستی جبران و برای آنان منابع منظور شود. اگر این منابع بخواهد بر مبنای داشته‌های دولت باشد، نمیتوانیم از انرژی و قابلیت مردم برای اراده اقتصاد بهره بگیریم. در ایران زمینه مشارکت مردم در اقتصاد فراهم نیست و دولت نقش اساسی در فعالیت‌های اقتصادی را ایفا میکند و انحصار دولت میدان را از مردم گرفته است.

علیرضابیگی گفت: تا زمانی که ثروت را از آن مردم ندانستیم، نتیجه آن چپاول‌هایی خواهد شد که ذهن و روح ملت از آن متاثر خواهد شد. اگر دولتی از محدودیت منابع صحبت میکند شاهد مواردی چون فساد چای خواهیم بود. ما منابع کم نداریم. مساله این است که مردم را باور نکرده‌ایم.

این نماینده مجلس افزود: تا زمانی که ثروت به مردم برنگردد، این حوادث ادامه دارد. مردم منفعت خود را تشخیص و ناترازی‌ها را با ثروت فراوان کشور مدیریت خواهند کرد. اما به مردم اجازه ورود ندادیم.

او در پاسخ به اینکه چرا به آن شرکت برای ورود چای ارز داده شد، گفت: مثل ده‌ها مورد دیگر؛ همه اینها به مدیریت اقتصادی کشور برمی‌گردد. ما ناترازی بین قیمت‌ها و در حوزه اقتصاد را باید با توزیع ثروت بین مردم جبران کنیم. ما به شرکتی پول می‌دهیم که چای ارزان بدهد، شکر ارزان بدهد، روغن خام بدهد و… اصلاً ما چرا باید این مسائل را ایجاد و امکان تجارت را به مردم ندهیم؟ همین ۳میلیارد دلار چقدر برای مردم خانه و زندگی میتوانست باشد؟

علیرضابیگی در ادامه بیان کرد: برای مردم دل نسوزانیم، ثروت را به مردم دهیم. مردم منفعت خود را بهتر تشخیص می‌دهند. تا زمانی که این اتفاق نیافتاده، نمی‌توان امیدی داشت. همه اقلام به قیمت واقعی به مردم عرضه و امکان رقابت را برای آنان فراهم کنیم. به مردم اجازه رقابت و تولید دهیم. تا چه زمانی می‌خواهیم ارز را سرکوب کنیم که صادرات توجیه نداشته باشد؟