به گزارش صراط به نقل از جوان، اگر ما نخواهیم فوتبال و فوتبالی دلمان را شاد کنند باید چه کنیم؟ فسادی که امروز سر تا پای فوتبال ایران را فراگرفته، نشئت گرفته از همین نگاه و مدیریت است که تصور می‌کند فوتبال باعث شادی دل مردم می‌شود.
فوتبالی که در جام جهانی تحقیر شد، فوتبالی که همین ماه قبل حتی از پس ازبکستان هم برنیامد. فوتبالی که تیم امیدش ۵۴ سال است که رنگ المپیک به خود ندیده و حتی مقابل هنگ‌کنگ شکست خورد و از بازی‌های آسیایی حذف شد. فوتبالی که از همین حالا می‌شود احتمال شکست فاجعه‌بارش در جام ملت‌های پیش‌رو را داد.
فوتبال بیت‌المال‌خوری که فقط برای مسئولان ورزش مهم است، اینقدر مهم که حتی وزارت ورزش به راحتی چشم روی جعل سند و دلال‌بازی و هزار و یک فساد دیگر در آن می‌بندد و در نهایت فوتبالی که حتی دولتمردان برای خوشایندش تصمیم می‌گیرند مصوبه‌ای تازه به اجرا درآورند تا نکند عزیزکرده‌هایشان ضرر و زیان کنند.
همین یکی، دو روز پیش بود که خبر مرگ کشتی‌گیر ملی‌پوش نوجوان ایران منتشر شد. دلیل فوتش گازگرفتگی بود، آن‌هم در چادر، چون این ملی‌پوش نوجوان کنار خیابان کارگری می‌کرده و در ساعت استراحت اینگونه به کام مرگ رفته است، ولی مگر مهم است؟ مگر برای مسئولان ورزش مهم است؟
برای آقایان فوتبال همه چیز است، فوتبالی‌جماعت میلیاردی بگیرد بقیه اصلاً مهم نیستند.
مهم این است که همه آقایان در تلاش هستند تا هر طور شده جلوی خلل در نحوه وارد کردن خودروی فوتبالیست‌ها را بگیرند، حالا این وسط یک کشتی‌گیر هم کارگری کند مهم نیست، مهم قولی است که به فوتبالیست‌ها داده شده و باید به آن عمل شود.
مهم این است که سال‌هاست با شعار شاد کردن دل مردم توسط این جماعت بیت‌المال‌خور سرگرم هستیم بدون اینکه متوجه باشیم همین‌ها دارند جیبمان را خالی می‌کنند بدون اینکه دلمان را شاد کنند.
