به گزارش صراط به نقل از فیلم نیوز، امیر آقایی متولد ۱۰ مرداد ۱۳۴۹ در ارومیه متولد شده است و در کنار فعالیت‌های بازیگری به عکاسی و شعر عم علاقه زیادی دارد از همین رو کتاب شعری به نام بید‌ها در باد را در سال ۱۳۸۹ به چاپ رسانده است. امیر آقایی فعالیت‌هایی در مدلینگ هم دارد و بار‌ها با برند‌های مطرح ایرانی کار کرده است، ولی چندی پیش با کت شلواری خاص دیده شد که گویا لباسی از برند گوچی بوده است، ولی امیر آقایی این خبر را تأیید نکرده است.
جشنواره فیلم فجر که حالا وارد چهل و دومین سال برگزاری خود شده، روزگاری مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران بود. سینماگران فارغ از گرایشات سیاسی و فکری، تمام سال را تلاش می‌کردند تا آثارشان را برای این جشنواره آماده کنند. برای اهالی سینما و اصحاب رسانه، این ده روز، شبیه یک مارتن لذت بخش بود که شب‌ها و روز‌های آن را در کنار هم می‌گذراندند. خارج از محدوده سینماگران هم، افراد عادی که علاقمند سینمای ایران بودند، شب‌ها و روز‌ها در صف‌های طولانی می‌ایستادند تا فیلم‌ها را ببینند و درباره‌اش تبادل نظر کنند.
این روز‌ها که جشنواره فیلم فجر در حال برگزاری است، بسیاری از چهره‌ها، بازیگران و حتی مردم عادی که از علاقمندان دو آتیشه سینما هستند، مانند قبل اشتیاقی به جشنواره ندارند. همین موضوع شبکه‌های مجازی مانند اینستاگرام و ایکس را تبدیل به مکانی کرده که افراد مختلف خاطرات گذشته خود را از این رویداد مهم سینمایی کشور منتشر کنند. امیر آقایی بازیگری که این روز‌ها از او سریال «گناه فرشته» در حال انتشار است، در پستی اینستاگرامی، از حسرت این روز‌ها خود نوشته است.
یکی از عکس‌هایی که امیر آقایی به اشتراک گذاشته مربوط به دوره پنجم جشنواره فیلم فجر و صف طولانی مقابل سینما «عصر جدید» است.
امیر آقایی که روزگاری یکی از همین مردمی بوده که ساعت‌ها در صف‌های طولانی جشنواره می‌ایستاده تا فیلم‌ها را ببیند در ابتدای متنش نوشته: «خیلی دور نیست. یعنی همین سال‌های نه چندان دور. تمامِ ایام جشنواره در خانه نبودم، هرگز. همه هم این را می‌دانستند. کسی اگر دنبالم می‌گشت، قطعا یا در صف سینما عصر جدید مرا می‌یافت، یا روی پله‌های کنار سینما، و یا در سالن به تماشای فیلم.»
او که در این پست اینستاگرامی، چند عکس از صف‌های مقابل سینما‌ها در سال‌های مختلف منتشر کرده، در توضیح عکس‌ها نوشته: «به عکس‌ها نگاه کنید. این‌ها روزگار نه چندان دور سینمایی‌ست که جناحی و گروهی و سفارشی نبود، سینمایی که ما عاشقانه دوستش می‌داشتیم.» آقایی از روز‌های رویایی جشنواره فیلم فجر که نام‌های بزرگی در کنار هم به رقابت برای گرفتن سیمرغ می‌پرداختند، یاد کرده: «به یاد می‌آورم تعدادی از فیلم‌های جشنواره هشتم فجر را: مهاجر (حاتمی کیا) هامون (مهرجویی) مادر (علی حاتمی) کلوزآپ (کیارستمی) دندان مار (کیمیایی) چقدر فیلم درخشان فقط در یکدوره از جشنواره!»
