هیچ کس در ایران به روس ها اعتماد ندارد اما هیچ کس نیز نباید در وجود چنین پایتخت هایی تردیدی به خود راه دهد.آنهایی که به شدت نگران نتایج گفتگوهای ایران و غرب هستند و هر گونه توافق میان ایران و گروه 1+5 را به منزله یک برد برای تهران و یک باخت برای خود ارزیابی می کنند.
اولین جایی که از موفقیت مذاکرات بغداد نگران است، اسرائیل است. با وجود اینکه اسراییل بهتر از همه می داند که برنامه هسته ای ایران راه حل نظامی ندارد اما تلاش دارد با به شکست کشاندن مذاکرات بغداد، فشارهای بین المللی به ایران را تا اندازه ای بالا ببرد که تهران در نهایت فعالیت های هسته ای خویش را به طور کامل متوقف کند.
از دیدگاه اسراییل موفقیت این مذاکرات، ایران را از کنج دیوار خارج خواهد کرد و در نتیجه توافقات طرفین - که توافق بر سر برنامه هسته ای آغاز آن خواهد بود- تهران در یک بازه زمانی، بزرگترین تهدید تاریخ معاصر خویش را به بزرگ ترین فرصت تبدیل خواهد کرد.
جوسازی های گسترده اخیر رژیم صهیونیستی مربوط به "پارچین" مبنی بر انتشار تصاویری که نشان دهنده ابعاد نظامی برنامه هسته ای ایران است ناشی از همین نگرانی است.
"باراک راوید" - تحلیلگر سیاسی- هفته گذشته در "هاآرتص" نوشت که انتشار چنین خبرهایی بیشتر به نفع قدرت هایی است که قصد دارند ایران را به حاشیه کشانده و بر این کشور فشار بیشتری اعمال کنند، تا قدرت هایی که قصد دارند در پای میز مذاکرات سازش بیشتری از خود نشان دهد.
راوید درباره نتایج توافقات احتمالی ایران و 1+5 معتقد است که اگر در این دور از مذاکرات ایران و قدرت های دنیا بتوانند به توافق دست پیدا کنند، از شدت تحریم های اقتصادی علیه تهران کاسته خواهد شد و در نتیجه این توافق، تحریم بانک مرکزی ایران که آمریکا آن را برای اعمال فشار بر ایران تصویب کرده بود و نیز ممنوعیت واردات نفت ایران از سوی اتحادیه اروپا به حالت تعلیق در می آید و نیز تحریم های جدیدی علیه این کشور وضع نخواهد شد.
با این حال اسراییل می داند که یک تمایل بین المللی برای موفقیت گفتگوهای بغداد وجود دارد، تمایلی که در آخرین اظهارات رئیس جمهور امریکا در حاشیه اجلاس گروه هشت به چشم می خورد: «ما امیدواریم مسئله هسته‌ای ایران از طریق مسالمت آمیز و با احترام به تمامیت ارضی و حقوق بین المللی ایران حل و فصل شود.»
به همین خاطر است که ایهود باراک ،وزیر دفاع اسراییل، اعلام می کند: «درخواست ها اکنون از ایران در آستانه مذاکرات هسته ای آن قدر محدود است که حتی اگر جمهوری اسلامی هم آنها را بپذیرد، این امکان همچنان برای تهران وجود دارد که برنامه هسته ای خود را ادامه داده و به پیش ببرد.»
اما اسرائیلی ها ، تنها مصداق های سخنان ریابکوف نیستند ؛ حتی اگر اسراییل بپذیرد که ایران هسته ای یک "واقعیت قطعیت یافته" است اما کشوری وجود دارد که تنها به تب راضی نیست و مرگ می خواهد: عربستان سعودی.
ریاض خود را بزرگ ترین بازنده هر گونه توافق ایران با 1+5 می داند و در سال های اخیر تلاش بسیاری کرده است تا غرب را به حمله نظامی علیه ایران تشویق کند.
طبق معمول صدای سعودی ها را باید از شبکه خبری العربیه شنید. این شبکه اخیرا اخباري را منتشر كرد مبني بر اينكه مجاهدین خلق ایران در يك گزارش شش صفحه‌اي فاش كرده‌اند كه حدود 60 مهندس برجسته براي پژوهش در زمينه ساخت سلاح اتمي در یازده سازمان تحت نظر وزارت دفاع به صورت سري فعاليت مي‌كنند.
البته طبیعی است منافقین تلاش کنند با پراکندن چنین اخباری، به زعم خود سناریوی سال 2002 را تکرار کنند ولی اینکه چرا العربیه در چنین مقطع زمانی اقدام به انتشار چنین اخباری می کند پرسشی است که به نظر می رسد برای پاسخ به آن به سراغ نگرانی بزرگ عربستان رفت.
سعودی ها علاوه بر اینکه مانند صهیونیست ها نمی خواهند تهران از کنج دیوار خارج شود و فشارها به دولت و مردم ایران تا دست کشیدن کامل از برنامه هسته ای ادامه یابد، یک نگرانی بزرگ دیگر نیز دارند. ریاض می داند که پرونده هسته ای از دیدگاه تهران و واشنگتن صرفا شامل نگرانی های غرب از برنامه هسته ای ایران نمی شود و در زیر غلاف این پرونده، پرونده های مهم دیگری مانند پرونده امنیت انرژی و چند پرونده منطقه ای دیگر نیز وجود دارد که هر گونه توافق بر سر پرونده هسته ای امکان گفتگو بر سر پرونده های زیرین را مهیا خواهد کرد.
این گفتگوها برای ریاض به معنای بازی دو فیل در زمین چمن خاورمیانه است، بازی ای که می تواند به له شدن مارمولک ها بینجامد.
به همین دلیل است که عربستان به فشارها و تحریم ها اقتصادی به مردم و دولت ایران قانع نمی شود و تلاش بسیاری می کند که تا در نهایت راه حل نظامی در پرونده هسته ای کشورمان در دستور کار غرب قرار گیرد، راه حلی که به هزار و یک دلیل در شرایط کنونی در راستای مصالح غرب قرار ندارد.
این تلاش ها یک بار دیگر ثابت می کند که عربستان سعودی مدت ها است که پا را از چارچوب رقابت فراتر گذاشته و تبدیل به دشمن ایران شده است.
اینکه گفتگوهای بغداد به نتیجه می رسد یا نه و توافقات احتمالی چگونه عملیاتی می شوند ، باید منتظر بود چرا که در چنین گفتگوهایی هر احتمالی وجود دارد. نباید انتظار داشت که با بیرون آمدن هیئت ایرانی از سالن مذاکرات، تمام مشکلات ایران و غرب به یک باره حل شود. ما در آغاز یک مسیر قرار داریم و امیدواریم در ادامه این مسیر قدرتمند تر از گذشته ظاهر شویم آنگاه است که دشمنان واقعی خویش را به یاد خواهیم آورد.
