سرویس سیاسی_ به گزارش صراط علیرضا پناهیان که اخیرا در تلویزیون پیامبر اسلام را با لفظی شنیع، «گوشت تلخ» خطاب کرده بود، سابقه بیان اظهارات جنجالی اینچنینی را در گذشته نیز داشته است.
یکی از مشهورترین اظهارات او در سال های اخیر، ادعایش درمورد تلاش امیرالمومنین علی (ع) برای جمع کردن ثروت بیش از نیاز خودش بود.
پناهیان در یکی از سخنرانی هایش که توسط طرفداران او به شدت ترویج می شد، جوانان حزب اللهی را به جمع آوری ثروت به مقداری بسیار بیش از حد نیاز خود ترغیب کرده و حتی گفته بود که حضرت علی (ع) نیز به دنبال جمع آوری ثروت بود.
اظهارات اینچنینی پناهیان همواره ناقص بوده؛ در حدی که باعث کج فهمی مخاطب و گمراه شدن او می شود و در مواردی مانند سخنان اخیرش در صداوسیما شائبه توهین به معصومین را نیز به دنبال خود می کشد.
مثلا پناهیان در حالی از جمع آوری ثروت توسط حضرت علی (ع) صحبت می کند که توضیحات کافی درمورد خرج کرد این ثروت و اینکه آیا این ثروت در دست خود حضرت باقی می مانده یا به دست مستمندان می رسیده، نمی دهد.
و یا درمورد اخیر، احتمالا او قصد داشته قاطعیت پیامبر و عدم مماشاتش با دشمنان را گوشزد کند اما لفظی به کار برده که هرگز جای توجیه ندارد. او در این راه، حتی ادعا کرد که پیامبر اسلام(ص) «حتی یک رفیق هم برای خودش باقی نگذاشته بود». پناهیان احتمالا اصلا متوجه نشده بود که این ادعایش با سخنان نقل شده از امیرالمومنین(ع) با این مضمون که «هزار دوست کم است و یک دشمن بسیار»، تا چه حد فاصله دارد.
موضوع البته فقط اظهارات پناهیان نیست. در سال های اخیر ادعاهایی درمورد خانه میلیاردی او و همچنین روش کسب درآمد او از مدرسه علمیه اش و حتی در اختیار گرفتن زمین حوزه علیمه اش مطرح شده که آن گونه که باید و شاید، درمورد آنها روشنگری نشده و افکار عمومی نیز قانع نشده است.
البته ظاهرا به نظر می رسد اگر پناهیان این اظهارات را در مورد مرحوم علامه مصباح بر زبان رانده بود، قطعا مدیران رسانه ملی او را ممنوع التصویر می کردند!
وقتی چنین کسی بدون آنکه درمورد اظهارات و اعمال خود پاسخگو باشد و به جبران حواشی و جنجال های ایجادشده بپردازد، مدام از سوی صداوسیما تشویق می شود و در هر فرصتی به یکی از برنامه های تلویزیون دعوت می شود، طبیعی است که هر بار احساس کند باید جسارت بیشتری به خرج دهد و جمله دهان پرکن تری بیان کند. نتیجه اش هم این می شود که از ادعاها درمورد مال اندوزی حضرت علی (ع) به اظهارات شنیع درمورد «گوشت تلخ» خواندن پیامبر اسلام(ص) برسد.
