به گزارش صراط به نقل از دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ دوم اردیبهشت ۱۳۵۸ اساسنامه تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصویب شد؛ نهادی که با هدف حفظ انقلاب و دستاورد‌های آن تأسیس شد از زمان شکل‌گیری تاکنون در عرصه و حوزه‌های مختلف توانسته رسالت پاسداری خود را انجام دهد.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صرفاً برای مبارزه با ضد انقلاب و انجام کار‌های امنیتی به وجود آمده بود؛ اما شرایطی که در مسیر توسعه انقلاب اسلامی رقم خورد، باعث شد تا این نهاد مردمی و تازه‌تأسیس که اعضای آن افرادی به اصطلاح تازه‌کار بودند از عرصه امنیتی و مقابله با اقدامات تروریستی و خرابکاران و منافقین به عرصه رویارویی با تجزیه‌طلبان و دفاع از تمامیت ارضی کشور در برابر ارتش قدرتمند بعث عراق وارد شوند و سازمان رزم خود را گسترش دهند.
تجربه موفق حضور سپاه پاسداران در عرصه‌های یادشده موجب شد تا پس از خاتمه جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس، به عرصه سازندگی و خودکفایی دفاعی هم که از روز‌های پایانی جنگ شروع شده بود، وارد شود و از خود خدمات و دستاورد‌های بسیار شگرفی را به جای بگذارد.
به عنوان مثال چنانچه بخواهیم در حوزه سازندگی مثال شاخصی را عنوان کنیم، می‌توان به ساخت پالایشگاه تمام‌ایرانی «ستاره خلیج فارس» اشاره کرد که این ابرپروژه باعث شد کشورمان در زمینه تولید بنزین به خودکفایی دست یابد و نقشه دشمنان برای تحریم بنزینی ایران با شکست مواجه شود.
اما در حوزه دفاعی هم چنانچه شاخصی را بخواهیم به عنوان مثال ذکر کنیم، ساخت و تولید انواع پهپاد و موشک با برد‌های مختلف از آن جمله است که کارایی و بازدارندگی آن تاکنون در صحنه‌های مختلف همچون زدن مراکز نظامی ارتش رژیم کودک‌کش صهیونیستی در عملیات «وعده صادق» را ملاحظه کردیم.
توانمندی‌ای که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از بدو تأسیس تاکنون در حوزه‌های مختلف به دست آورده، این نهاد مردمی را از یک سازمان صرف نظامی خارج و به سازمانی چند وجهی و چندبعدی تبدیل کرده است؛ زیرا علاوه بر حضور موفق در حوزه‌های دفاعی و سازندگی، در عرصه‌های امنیتی همچون حفاظت از شخصیت‌ها و امکان و تأسیسات حیاتی مانند مراکز هسته‌ای، مردم‌یاری و مردم‌داری همانند تأمین جهیزیه برای نوعروسان کم‌بضاعت، کمک به مردم سیل‌زده و زلزله‌زده، شناسایی و دستگیری مخلان امنیت اقتصادی و روانی جامعه و... نیز موفق بوده است.
البته این نهاد برخاسته از متن جامعه اکنون به چنان قدرت و جایگاهی در میان نیرو‌های مسلح دیگر کشور‌ها به‌ویژه ارتش کشور‌های فرامنطقه‌ای حاضر در منطقه غرب آسیا دست یافته که آن‌ها از رودرو شدن با این نیروی مکتبی و انقلابی پرهیز دارند؛ برای اینکه می‌دانند در صورت رویارویی مستقیم، جز شکست و تحقیر، نتیجه دیگری برایشان متصور نیست و این هم صرفاً یک ادعا نیست، زیرا در صحنه‌های مختلف از جمله دستگیری تفنگداران آمریکایی و انگلیسی در خلیج فارس این موضوع به اثبات رسیده است.
