ماجرا از آنجا آغاز شد که رئیس اتحادیه قهوه خانه داران روز 31 اردیبهشت ماه در خبری اعلام کرد که این اتحادیه پیگیر راه اندازی قهوه خانه ویژه بانوان است. وی ادامه داده بود در نظر داریم با همکاری و اجازه نیروی انتظامی و اداره اماکن، مکانی ویژه بانوان ایجاد کنیم و صحبتهایی نیز در این باره انجام شده است.
یک روز از اعلام خبر رئیس اتحادیه قهوه خانه داران نگذشته بود که فرمانده نیروی انتظامی از مخالفت شدید پلیس با راهاندازی قهوه خانههای ویژه زنان خبر داد و گفت: نمیدانم راهاندازی قهوه خانه زنان پاسخ به کدام مطالبه مردم است زیرا مدلهای جدید قهوه خانه به محلی برای بی بند و باری، کشیدن قلیان و سیگار تبدیل شده است.
سردار اسماعیل احمدی مقدم همچنین ادامه داده بود که: ما مسئول این کار نیستیم اما دلیل این موضوع را متوجه نشدم. قهوه خانه محلی است سنتی که کارگران برای چاشت و استراحت به آن مراجعه میکند اما مدلهای جدید قهوه خانه به محلی برای بی بند و باری، کشیدن قلیان و سیگار تبدیل شده است. وی همچنین افزوده بود: طرح مسائل انحرافی صحیح نیست و ما با شکل جدید قهوه خانه داری مخالف هستیم. هر کجا برای بازدید میروم درخواستهای مجوز به من داده میشود اما یک دانه از آن را هم تایید نکردهام؛ برخی ناهنجاریها در قالب قهوه خانهها ترویج میشود.
وزارت بهداشت هم مخالف است
مدت زیادی از اظهارات فرمانده نیروی انتظامی نگذشته بود که رییس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت هم مخالفت خود را با قلیان و تاسیس قلیان سراهای زنانه اعلام کرد. کاظم ندافی اظهار داشته بود که وزارت بهداشت با اساس قهوهخانههایی که قلیان عرضه میکنند مخالف است. در بحث این که قهوهخانهها اختصاصاً برای بانوان ایجاد شود به صورت مضاعف مخالفیم؛ چرا که کلید سلامت نسل آینده در دست زنان است. اگر این طرح در کمیسیونی و یا مراجع قانونی مطرح شود مخالفت خود را با ذکر دلایل علمی و منطقی اعلام میکنیم.
مخالفتهای فرمانده نیروی انتظامی در کنار مخالفتهای وزارت بهداشت و پس از آن موج رسانه ای که در روزها پس از آن در تمام مطبوعات و خبرگزاریها به وجود آمد باعث شد که سه روز پس از اعلام خبر قهوه خانه زنانه، عباس علایی، رییس اتحادیه قهوه خانه داران به تکذیب کلی حرفهای خویش بر آمد و گفت: اصلاً این حرفها را ما نزده بودیم.
نمیدانم چنین بحثی را از کجا آوردهاند! چرا باید برای خودم دردسر درست کنم؟ من اصلاً چنین حرفی نزدم. این بحث مربوط به یک زمانی بوده؛ 2-3 سال پیش. میراث میخواست مکانی را برای قهوه خانه زنان در نظر بگیرد. اما به تازگی حرفی نبوده است. علایی همچنین با اشاره به اینکه در تمام کشورهای جهان مکانهایی برای تجمع افراد دخانی وجود دارد گفت: بحث خانوادگی فرق میکند. امکانات شیک، تمیز و مناسبی دارند تا خانوادهها بیایند و البته اگر نیروی انتظامی صلاح بداند. انجام میدهند. اما قرار نیست مخصوص خانمها باشد.
فقط قهوه خانه های زنانه کم بود!
شاید یکی از دلایلی که موافقان طرح ایجاد قهوه خانه های زنانه مطرح میکنند، این باشد که زنان در حالت معمول نمیتوانند در قهوه خانههایی که محیطهایی کاملاً مردانه دارند، حضور پیدا کنند.
اگر اصل ماجرا این باشد که زنان در محیطهای زنانه و سالم بتوانند گرد هم بیایند و دیدارهای دوستانه را در آنجا برگزار کنند و بتوانند تفریح سالمی در کنار هم داشته باشند، مشکلی ندارد. اما اینکه محیطی فراهم شود که زنان در آن گرد هم بیایند و قلیان آزادانه برای خانمها سرو شود، نمیتواند به نظر مفید بیاید. زیرا یکی از قوانین قهوه خانهها و سفره خانه های مختلف ممنوعیت ارائه قلیان به خانمها است و منکرات بر انجام این مسئله نظارت دارد.
با اجرای چنین طرحی به نظر میرسد که مصرف قلیان در خانمها افزایش پیدا کند و از آنجا که هر نوبت مصرف قلیان معادل با استعمال 100 نخ سیگار است و تأثیرات منفی دود قلیان بر زنان برای راههای تنفسی زنان بسیار بیشتر از مردان است، خطرات بسیاری سلامتی خانمها را تهدید میکند. از سوی دیگر دود قلیان مشکلات بسیاری را برای مادران باردار و جنینشان ایجاد میکند و پس از استفاده از این ماده دخانی، دود زیادی در مسیرهای تنفسی زن باقی میماند و این مواد مضر به فرزندانشان هم منتقل میشود.
در این میان به جای اینکه دولت به مسائل بسیار مهمتری مانند بیمه زنان خانه دار و رسیدگی به زنان سرپرست خانوار برسد، دست گذاشته است روی تاسیس قهوه خانه های زنانه که معلوم نیست جامه هدف چنین طرحهایی چند درصد از کل زنان کشور است. اگر قرار است برای زنان خدمات رفاهی فراهم کنیم بهتر است به تعداد پارکها، ورزشگاهها، و محیطهای شاد و مفرح زنانه بیفزاییم نه این که در مورد محیطها و فعالیتهای صحبت کنیم که زمینه را برای بسیاری از کج رویها و مضرات جسمی و روحی و تنزل دادن شأن و منزلت زنانه مهیا کنیم.