به گزارش صراط به نقل از آفتاب‌‌نیوز رضویان اولین بار در سال ۱۳۸۱ در سریال کمدی «پاورچین» با مهران مدیری همکاری کرد و در نقش «داود برره» حسابی مورد توجه قرار گرفت. داود شخصیتی سوءاستفاده‌گر، چاپلوس، مؤذی و مظلوم‌نما بود که از مکانی خیالی به نام برره به تهران آمده بود و در یکی از اتاق‌های خانه پسرعمویش، فرهاد (مهران مدیری)، به همراه همسرش یاسمن سکونت داشت. داود همیشه به منفعت خودش می‌اندیشید و گاه علیه فرهاد دست به کاری می‌زد و گاه با همدستی فرهاد علیه شخصیتی دیگر توطئه می‌کرد.
رضویان در این سریال، علاوه بر نقش داود، نقش پدر داود، خان پایین‌برره، را بازی می‌کرد که با پدر فرهاد، خان بالابرره، کل‌کل داشت. نقش داود برره موفق‌ترین نقش دوران کاری رضویان تا به امروز بوده است.
رضویان در سریال بعدی مدیری، «نقطه‌چین» (۱۳۸۲)، تنها در قسمت آخر به عنوان مهمان حاضر شد و نقشی در طول این سریال نداشت. نکته بامزه حضور رضویان در همان تک‌قسمت این بود که او با همان نام داود برره در سریال ظاهر شد و از اینکه مدیری نامش در این سریال اردل (مخفف اردلان) بود تعجب می‌کرد.
همکاری رضویان و مدیری در سریال کمدی مناسبتی «جایزه بزرگ» که نوروز سال ۱۳۸۴ از تلویزیون پخش شد، ادامه پیدا کرد و رضویان در این سریال نقش مراد غفاری را بازی کرد. البته شخصیتی که از این سریال در یاد‌ها باقی مانده نه شخصیت رضویان است و نه شخصیت مدیری؛ رضا شفیعی‌جم که در ابتدای دهه ۱۳۷۰ در ۳ سریال با مدیری همکاری کرده بود و در «نقطه‌چین» هم حضور داشت، در نقش کامبیز باقی برگ برنده سریال بی‌رمق «جایزه بزرگ» بود. کامبیز با تکیه‌کلام «چی داداش؟» که آن را با لحنی لمپنی ادا می‌کرد و پشت مویی که به شخصیتش می‌آمد، شخصیت محبوب این سریال برای عامه بود.
سال ۱۳۸۴ که سریال کمدی «شب‌های برره» مدیری روی آنتن شبکه سوم رفت، این انتظار در میان توده تماشاگر وجود داشت تا جواد رضویان در این سریال نقشی داشته باشد و تکلیف ریشه رقابت میان دو شخصیت خان‌بالابرره و خان پایین‌برره روشن شود؛ خصوصا که رضا شفیعی‌جم، محمدرضا هدایتی، ساعتد هدایتی، سعید پیردوست، شقایق دهقان و هادی کاظمی که قبلا با مدیری همکاری کرده بودند، در این سریال حضور داشتند. اما سریال بعد از ۹۲ قسمت به آخر رسید، بدون اینکه نقش رضویان در این سریال آغاز شود. از همین‌جا بود که شایعه‌هایی مبنی بر اختلاف میان مدیری و رضویان قوت گرفت.
در واقع بعد از «پاورچین»، به واسطه محبوبیت و موفقیت شخصیت داود، هر گاه مدیری کاری را جلوی دوربین برده این توقع وجود داشته که جواد رضویان هم حضور داشته باشد. تقریبا هم این اتفاق افتاده؛ نه در همه کار‌های مدیری بلکه در برخی از آنها، خصوصا کار‌هایی که مدیری برای تلویزیون ساخته.
رضویان در سریال آیتمی «شوخی کردم» (۱۳۹۲) در شبکه نمایش خانگی باز با مدیری همکاری کرد. رضویان بعد از آن ۲ بار دیگر در سریال‌های «حاشیه» (۱۳۹۴) و «حاشیه ۲» (۱۳۹۴) با مدیری کار کرد. آخرین باری که رضویان در قابی از یک برنامه مهران مدیری دیده شد، زمانی بود که در سال ۱۳۹۶ مهمان برنامه «دورهمی» بود. بعد از آن همیشه شایعاتی درباره قهر و آشتی میان این دو وجود داشته و خوراک خبری رسانه‌های علاقه‌مند به روابط بازیگران بوده است.
حضور رضویان در سریال «پدر قهوه» مهران مدیری که از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حداقل برای رضویان که در سال‌های اخیر موفقیتی نداشته و نه بازی‌هایش و نه اجرایش در تلویزیون چنگی به دل نزده و هنوز تکه‌ویدئوهایش در پشت صحنه سریال ضعیف «در حاشیه» در فضای مجازی دست به دست می‌شود، شاید هم فرصتی برای احیای او باشد و هم مدیری بتواند خاطرات سال‌هایی را که بامزه و خلاق بود تکرار کند.
