به گزارش سرویس سیاسی صراط نیوز «نداریم ... نمی‌شود ... نمی‌توانیم» پرتکرارترین کلماتی بود که در دوشنبه شب و در دومین مصاحبه تلویزیونی مسعود پزشکیان به گوش مخاطبان خورد. به عبارت بهتر، مصاحبه تلویزیونی مسعود پزشکیان به گونه ای بود که حتی اگر خوشبین ترین و امیدوارترین ایرانی هم به تماشای آن می نشست، از تعدد آیات یأس خوانده شده و آمارهای منفی بازگو شده از جانب رئیس دولت چهاردهم، باز هم افسردگی و ناامیدی به سراغش می آمد و از زندگی در این دنیا سیر می شد!
حال اما هواخواهان و طرفداران دولت موسوم به وفاق ملی، به جای گرفتن یقه رئیس دولت متبوعشان در این خصوص که چرا با گذشت بیش از 100 روز از عمر کابینه چهاردهم، بجای پاسخگویی و گزارش عملکرد، تنها به روضه خوانی از وضعیت کشور و بازخوانی کلیات ابوالبقاء بسنده می کند، در اقدامی ناجوانمردانه و در یک فرافکنی آشکار، توپخانه حملات خود را به سمت یکی از مجریان و مصاحبه کنندگان از گفت و گوی تلویزیونی یعنی «المیرا شریفی مقدم» گرفته اند!
از گوشه کنار خبر می رسد اتاق فکر رسانه ای منتسب به دولت با پول پاشی در فضای مجازی این تاکتیک را در دستور کار قرار داده تا اظهارات بی مایه پزشکیان را به حاشیه برده و سوالات چالشی مجری را به مساله اصلی این گفتگو تبدیل کنند.
خنده دار اینجاست که عمده بهانه جویی های وفاق بازان در نقد المیرا شریفی مقدم به ایرادات بنی اسرائیلی همچون «چرا در سوال پرسیدن از پزشکیان صراحت به خرج داد؟»، «چرا در مقابل شهید رئیسی اینگونه سوال نمی پرسید؟»، «چرا سوالاتی درباره گرانی بنزین و قانون عفاف و حجاب مطرح کرد؟» و... خلاصه می شوند که جملگی نه تنها فاقد منطق و بکلی مضحک هستند بلکه نافی حق اختیار و آزادی مجری برنامه در طرح سوالات چالشی نیز محسوب می شوند.
گویا وفاقیون توقع داشتند که تیترخوان روزنامه های ورزشی سالیان نه چندان دور برنامه صبح بخیر ایران، یعنی رضا رشیدپور در برابر پزشکیان بعنوان مجری حاضر شود و ضمن خوانش ابیاتی نظیر «غوغای پوزیده نگر...» و با طرح سوالاتی مثل «فیلترینگ، چه زمان برداشته می شود؟»، «فردوسی پور، چه وقت به صداوسیما برمی گردد؟»، «آیفون 16 ریجستر شده، چه وقت به دست مشتریان ایرانی می رسد؟» و «پس از انعقاد قریب الوقوع برجام 2، اولین شعبه مک دونالد در ایران چه زمان افتتاح می شود؟»، قند در دل غربزدگان تجدیدنظرطلب آب کند!
مثل روز روشن است که دست دولت وفاق و هواخواهانش به حدی خالی و تهی از دستاورد است که مجبورند تا با تمرکز بر حواشی پررنگ تر از متن، اذهان عمومی را با موضوعاتی دست چندم مشغول کنند؛ چون در غیر اینصورت بعید است جیب خالی و لامپ خاموش و حال ناخوش ملت، بگذارد تا حتی جرعه ای آب خوش از گلوی وفاق بازان پایین رود!
